به گزارش دنبای خودرو به نقل از موج، چندي پيش علي اکبر محرابيان وزير صنايع و معادن در آخرين اظهار نظر خود در خصوص توليد تندر90 در ايران گفت: توليد اين خودرو بر مبناي سه شرط 1- توليد در هر دو شرکت ايران خودرو و سايپا(پارس خودرو)، 2- افزايش سرعت داخلي سازي قطعات، و 3- حذف واسطه ها از قرارداد ادامه پيدا مي کند و در نهايت توليد بر مبناي قرارداد مادر انجام خواهد شد. با توجه به اين اظهار نظر مي توان گفت که وزير صنايع و معادن نيز به دنبال تمرکز توليد تندر90 است چراکه در قرارداد اوليه و مادر، قرار بود توليد تندر90 در يکي از شرکت هاي خودروسازي ايران انجام شود. براساس اين گزارش، بسياري از كارشناسان به دنبال ابلاغ صورتجلسه مشترك هيات مديره دو شركت ايران خودرو و سايپا در 25 خرداد ماه امسال از سوي سازمان گسترش و نوسازي صنايع ايران، اين صورتجلسه را حرفه اي، درست و مطابق با استانداردها و تجربه ساير خودروسازان جهاني ارزيابي كردند اما در عمل مي بينيم که همچنان توليد تندر90 در هر دو شرکت ايران خودرو و سايپا(پارس خودرو) ادامه دارد. تصميم وزارت صنايع و معادن براي ادامه توليد تندر90 در هر دو شرکت و اصرار مخالفان تمركز توليد تندر90 از جنبه هاي مختلف قابل بحث و بررسي است. اول آن كه چرا، به تصميم يك كميسيون تخصصي كه با حضور مديران ارشد خودروسازي كشور تشكيل شده و اکثريت به آن راي داده اند تا مشكلات موجود تندر90 حل شود، توجه نمي شود و تصميمات خاص و سياسي و غير كارشناسي جاي احترام به نظرات كارشناسي و علمي و فني را گرفته است؟ كنار گذاشتن يکي از دو شرکت خودروسازي(ايران خودرو يا پارس خودرو) چيزي از ارزش هاي اين شرکت خودروسازي کم نمي کند، و مسوولان كشور نيز نبايد تحت تاثير فشارهاي سياسي و رايزني هاي مختلف باشند بلكه بايد به نظرات علمي و كارشناسي مديران زير مجموعه وزارت صنايع و معادن احترام گذارند و وقتي بسياري از كارشناسان و مشتريان علاقه مند به تمركز توليد تندر90 هستند به نظر آنها احترام گذاشته شود. دوم آن كه مطابق با كدام تجربه خودروسازي در جهان، با تمركز در توليد يك خودرو كه طراح آن يك شركت معتبر مانند \"رنو\" است مخالفت مي شود و چه كساني پاسخ گوي تحميل هزينه هاي مالي و مديريتي حاصل از عدم تمركز تندر90 هستند و در نهايت چه كسي در مقابل انتظارات مشتريان پاسخ گو است؟ همچنين در شرايطي كه شركت رنو پارس نيز با تمركز توليد تندر90 موافق است به چه دليل دوباره نيز به اجماع نظر مديران و كارشناسان مرتبط با توليد تندر90 بي توجهي مي شود . در تجربه توليد خودروهايي كه با هدف توليد انبوه طراحي مي شود تمام خودروسازان جهان، ساخت خودرو را به شكل متمركز و با همكاري يك شركت در ساير كشورها پيگيري كرده و همان طور كه ايران خودرو براي توليد محصولات پژو انتخاب شده است، از گذشته شركت پارس خودرو براي توليد محصولات رنو انتخاب گرديده و پارس خودرو همكار و شريك تجاري رنو در ايران محسوب مي شود. براين اساس توليد يك خودرو بايد در يك شركت انجام شود تا هزينه هاي توليد و مديريت و ... كاهش يابد و توليد انبوه خودرو به حاشيه سود مناسب منجر شود. اما توليد تندر90 نه تنها به مرحله انبوه و سود آوري و كاهش هزينه هاي ثابت و سربار نرسيده بلكه با معضل توليد محدود در دو شركت مواجه است. مشكل توليد تندر90 در دو شركت، به برنامه اوليه رنو براي توليد سالانه 300 هزار دستگاه از اين خودرو باز مي گردد. در آن مقطع شركت هاي سايپا و ايران خودرو، محصولات متنوع خود را در دستور كار داشتند و رنو پيش بيني مي كرد كه لوگان به جاي پيكان بنشيند و همين عامل موجب شد كه توليد انبوه تندر90 را هدف بگيرد اما به دلايل مختلف از جمله بي ميلي قطعه سازان و خودروسازان براي توليد بيشتر، حاشيه سود كم اين خودرو و برخي مشكلات ديگر، عملا توليد تندر90 محدود شد. در پايان اين نوشتار بايد اضافه کرد که شرايط سياسي نيز در ادامه اجراي اين قرارداد تاثير گذار مي باشد و هيچ بعيد نيست که اين قرارداد و از اين دست قراردادهاي فعلي تا اطلاع ثانوي لغو شود.