کد خبر: 170435
تاریخ انتشار: ۲ مرداد ۱۳۹۵ - ۰۳:۱۲

بازسازی و تعمیر و نگهداری خودروهای کلاسیک شاید یکی از دشوارترین چالش‌ها برای علاقه‌مندان این دست خودروهاست.

به گزارش اخبار خودرو ،تنها خودروهایی که مربوط به ۴ دهه پایانی قرن بیستم هستند، در این لیست گنجانده شده‌اند. میتسوبیشی ۳۰۰۰GT در ابتدای دهه ۹۰ میلادی که میتسوبیشی تصمیم گرفت همانند بسیاری از خودروسازان ژاپنی دیگر به سمت استفاده از تکنولوژی‌های عجیب در یک محصول اسپرت استثنایی برود، پاسخ میتسوبیشی به امثال نیسان اسکای لاین GTR  یک خودرو بسیار عالی با عملکرد فنی بی‌نظیر و انبوهی از تجهیزات الکترونیکی پیشرفته بود. این خودرو امروزه یک کلاسیک جوان محسوب می‌شود، اما به لطف تجهیزات الکترونیکی پیچیده‌اش کابوسی برای مالکانی است که قصد دارند یک اسپرت ژاپنی جذاب را در اختیار داشته باشند. خصوصا اینکه برخلاف امثال اسکای لاین GTR تجهیزات الکترونیکی و فنی آن به وفور یافت نشده، پیچیدگی خاص آنها برای اکثر تعمیرکاران ناشناخته است. فیات ۱۳۰ کوپه فیات در دهه ۷۰ میلادی با عرضه سدان لوکس ۱۳۰ تصمیم گرفت تا شخصیت خود را اندکی بالاتر ببرد. براساس پلت‌فرم این خودرو اما نمونه کوپه‌ای عرضه شد که به لطف طراحی زیبای پینین‌فارینا و کمک فراری در بخش فنی، خودرویی ایده‌آل و جذاب بود. با آنکه به دلیل نام فیات که برای بسیاری تداعی‌گر خودروهای اقتصادی بود، این خودرو چندان موفق نشد، اما امروزه ۱۳۰ کوپه یک کلاسیک مورد توجه علاقه‌مندان است. با این حال به دلیل خاص بودن فرم پیشرانه و سیستم برق در کنار اتوماتیک‌بودن گیربکس و از همه مهم‌تر تجهیزات الکتریکی متعدد خودرو،۱۳۰ کوپه یکی از بد دست‌ترین فیات‌های تاریخ برای تعمیرکاران است. سیتروئن SM پیچیدگی‌های فنی خاص محصولات سیتروئن همانند انتقال قدرت به چرخ‌های جلو و تعلیق هیدروپنوماتیک را با پیشرانه‌ عالی اما نسبتا‌ دردسرساز مزراتی ترکیب کنید تا یک کوپه لوکس آینده‌نگر با عملکرد فنی بی‌نظیر داشته باشید. این محصول که با نام SM در ابتدای دهه ۷۰ میلادی راهی بازار شد، امروزه یک خودرو کلاسیک تمام‌عیار است که در تمامی جهان ارزشمند شمرده می‌شود. اما همانگونه که در معرفی این خودرو اشاره کردیم، پیچیدگی‌های فنی تعلیق این خودرو در کنار دیفرانسیل جلو بودن آن و پیشرانه مزراتی می‌تواند یک ترکیب وحشتناک برای هر تعمیرکاری باشد که اندکی نسبت به این موارد عدم آشنایی دارد. لانچیا فولویا شاید یکی از عجیب‌ترین پیشرانه‌های ۴ سیلندر تاریخ از آن این خودرو اسپرت کوچک ایتالیایی باشد. فولویا که توانست چندین بار مقام‌های جهانی در مسابقات رالی کسب کند، به لطف وزن کم و قدرت مناسب و هندلینگ عالی خودرویی تحسین‌شده بود و امروزه نیز ارزش بالایی دارد. اما همان پیشرانه ۴ سیلندر فولویا به پاشنه آشیل آن بدل شده است. پیشرانه فولویا V شکل ‌و به دلیل ابعاد بسیار کوچک محفظه موتور، زاویه عجیب ۱۲ درجه‌ای دارد که دسترسی به بخش‌های مختلف آن بسیار دشوار بوده، نقص‌های متعددی برای آن گزارش شده است. لامبورگینی کونتاش کونتاش محصولی بود که لامبورگینی برای ۲ دهه در خط تولید نگه داشت و توانست این خودروساز را از مرگ تدریجی نجات دهد. کونتاش به لطف ظاهر جذاب و عملکرد فنی خوبش گزینه‌ای مناسب برای طرفداران سوپراسپرت‌های ایتالیایی بود و توانست به سمبل دهه ۸۰ میلادی بدل شود. امروزه کونتاش توانسته به مرز یک میلیون دلار برسد و یک کلاسیک تمام‌عیار باشد. با این حال کونتاش نیز مشکلات عدیده‌ای دارد که از سیستم کلاچ سفت و دسترسی دشوار پیشرانه آن آغاز شده، به تنظیم دشوار کاربراتورهای آن ختم می‌شود. آلفارومئو مونترئال آلفارومئو تصمیم گرفت تا در ابتدای دهه ۷۰ میلادی، خودرو مفهومی مونترئال را با کمترین تغییرات ممکن راهی بازار کند. برای رقابت جدی با امثال پورشه ۹۱۱، مونترئال به پیشرانه ۸ سیلندر مشهور آلفا مجهز شد که براساس پیشرانه خودرو مسابقه‌ای ۳۳ شکل گرفته بود. مونترئال از همان ابتدای ورود به بازار به دلیل پیچیدگی خاص این پیشرانه که در حقیقت نمونه خیابانی شده موتور ۳۳ بود، تنظیم و تعمیر پیشرانه دشواری داشت و بسیاری از مالکان از دست آن عاصی می‌شدند. امروزه مونترئال به دلیل ظاهر استثنایی و عملکرد فنی عالی یک خودرو کلاسیک جذاب است. اما همان مشکلات تنظیم و تعمیر پیشرانه هنوز هم با آن همراه بوده، یک کابوس وحشتناک برای تعمیرکاران و مالکان است. فراری ۴۰۰ فراری سعی کرد تا در میانه دهه ۷۰ میلادی راه کوپه‌های بزرگ ۴ نفره خود را با سری ۴۰۰ ادامه دهد. برای لوکس شدن هر چه بیشتر این محصول اما فراری انبوهی از تجهیزات لوکس و جعبه دنده اتوماتیک را در لیست آپشن‌های این خودرو قرار داد تا با تقاضای آن دوره بازار و نیازهای ثروتمندان هماهنگ باشد. با اینکه سری ۴۰۰ و ۴۱۲ امروزه یک خودروی کلاسیک ارزشمند نیست، اما به لطف قیمت پایین می‌تواند یک گزینه خوب برای کسانی باشد که یک فراری ۱۲ سیلندر کلاسیک می‌خواهند. اما کسانی که این فراری را می‌خرند اکثرا به دلیل پیچیدگی سیستم برق و عدم تطابق کافی گیربکس با سیستم کلاچ و پیشرانه ۱۲ سیلندر آن دچار مشکلاتی می‌شوند که بعدها به تعمیرات دشوار و هزینه‌بر خواهند انجامید. ب‌ام‌و ۳۰۰۰ ب‌ام‌و ۳۰۰۰ یکی از محبوب‌ترین خودروهای اسپرت ب‌ام‌و بود که توانست در پیست مسابقه و خیابان موفق و عالی ظاهر شود. این خودرو اما دقیقا‌ در مرز مدرن شدن پلت‌فرم‌های ب‌ام‌و قرار داشت و پس از آن این خودروساز سعی کرد تا با بهبود طراحی پیشرانه و پلت‌فرم‌های محبوب خود، از مشکلات آن دوره دوری کند. امروزه ۳۰۰۰ یکی از خودروهای کلاسیک ارزشمند ب‌ام‌و است که به لطف مشکلات عدیده این دوره ب‌ام‌و می‌تواند برای مالکش مشکل‌ساز باشد. قطعات تزئینی و فنی ۳۰۰۰ بسیار پیچیده است و مشکلاتی همانند شیوع پوسیدگی و خرابی پیشرانه می‌تواند مالک یک ۳۰۰۰ را عاصی کند. مزدا کازمو مزدا یکی از دو خودروسازی بود که تحقیقات و تولید پیشرانه روتوری وانکل را بیش از سایرین جدی گرفت و به سرعت به خط تولید فرستاد. در میان محصولات روتوری مزدا اما شاید این اسپرت جذاب کازمو بود که بیش از سایرین مورد توجه قرار گرفت، اما به دلیل قیمت بالا و ظاهر عجیب نتوانست موفقیت چندانی کسب کند. در نهایت اما امروزه کازمو به یک کلاسیک ارزشمند و جذاب بدل شده که برای بسیاری از مجموعه‌داران، خریدن آن یک رویای دست‌نیافتنی است. اما کازمو نیز همانند بیشتر خودروهای مجهز به پیشرانه وانکل، پیچیدگی‌های متعددی در زمینه تعمیر و نگهداری دارد و ممکن است بسیاری با آن مشکل داشته باشند. NSU Ro80 یکی از آینده‌نگران دهه ۶۰ میلادی، این محصول آلمانی بود که یک سدان با طراحی مدرن و عملکرد فنی عالی بود. NSU در این دوره تنها خودروسازی بود که در کنار مزدا پیشرانه روتوری وانکل را به صورت تولید انبوه راهی بازار کرد و Ro80 اولین خودرو سدان بود که با این پیشرانه جالب عرضه شد. این خودرو با وجود آنکه به عنوان خودرو سال اروپا برگزیده شد، اما در میانه راه به دلیل پیچیدگی‌های فنی نتوانست به حداکثر موفقیت مورد نظر خود برسد. در نهایت اما امروزه این خودرو به یک کلاسیک اصیل بدل شده است و به لطف طراحی خاص و پیشرانه عجیبش، طرفداران خاص خود را دارد. اما همین پیشرانه روتوری وانکل برای Ro80 دردسرساز است و تعمیرات آن را در بسیاری موارد مشکل‌ساز می‌کند. جگوار E Type در جهان خودروهای کلاسیک، محصولات انگلیسی همیشه به دردسرساز بودن مشهورند. در این میان محصولات بریتیش لیلاند هماند تریومف، جگوار، آستین هیلی و همچنین استون مارتین از همه بیشتر بدنام شده‌اند. دلیل اصلی این امر مشکلات عدیده طراحی پیشرانه و سیستم برقی بسیار پر اشکال است که حتی در زمان عرضه خودرو نیز بعضاً دردسرساز بود. اما در این لیست ما فقط نام جگوار E Type را به عنوان تنها نماینده این صنف قرار دادیم، چرا که در کنار جذابیت بی همتا و عملکرد فی خوب، به لطف همین مشکلات فنی بسیاری از علاقمندان را از مالکیت خود فراری می‌دهد.

برچسب‌ها

ارسال نظر

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.
5 + 8 =