به گزارش اخبار خودرو ، محدودیت بیش از حد سرعت در بزرگراه‌ها  در نگاه اول منطقی به‌نظر می‌رسد. انرژی برخورد در تصادف‌ها با مجذور سرعت افزایش می‌یابد، یعنی مثلا با ۱۰ درصد افزایش سرعت، انرژی آزاد شده در تصادف ۲۱ درصد بالا می‌رود و شدت خطر افزایش پیدا می‌کند. همچنین افزایش سرعت، زمان واکنش راننده و میدان دید او را کم می‌کند. بسیاری از بخش‌های بزرگراه‌های ما نیز درست طراحی و اجرا نشده‌اند. مجموع این نکات سرعت موجود در بزرگراه‌های شهری را ظاهرا توجیه می‌کند. ولی نمی‌توانیم با نگاهی یک‌سویه و ساده‌انگارانه و فقط با برشمردن این نکته‌ها سرعت‌های مجاز بیش از حد پایین و مخصوصا ناهمگون در بزرگراه‌ها را توجیه کنیم. در این میان چندین نکته را نادیده گرفته‌ایم.   مفهومی به نام ریسک در برنامه‌ریزی و مدیریت وجود دارد که به معنی حاصل‌ضرب احتمال خطر در شدت خطر است. اگر شدت خطر را پایین بیاوریم اما احتمال خطر را بیش از آن بالا ببریم، ریسک را افزایش داده‌ایم. خودروها در بزرگراه قاعدتا در یک جهت حرکت می‌کنند. سرعت واقعی تصادف، برآیند سرعت خودروهاست، به معنی اختلاف سرعت دو خودروی هم جهت. بسیاری از افرادی که با سرعت زیاد در بزرگراه به موانع، اشیای ثابت یا خودروهای توقف کرده برخورد می‌کنند، اساسا توجهی به سرعت مجاز و موارد ایمنی دیگر ندارند.    عامل مهم تصادف و راهبندان، ناهمگون بودن سرعت در بخش‌های مختلف بزرگراه است. کاهش ناگهانی و بی‌قاعده سرعت در رمپ‌ها و تونل‌ها و و جود مانع و دست‌انداز، عامل اصلی اغلب راهبندان‌های بزرگراهی و بسیاری از برخوردهای خودرویی است.    یک عامل مهم کاهش تمرکز رانندگان، نامطمئن بودن از میزان سرعت مجاز در یک بخش خاص از بزرگراهی خاص است.    سرعت بهینه برای کمترین مصرف سوخت، ۹۰ کیلومتر بر ساعت است. حداکثر سرعت ۸۰، سرعت متوسط در بزرگراه را به ۶۰ تا ۷۰ کیلومتر بر ساعت می‌رساند که به معنی افزایش شدید مصرف سوخت و آلودگی هواست.