به گزارش اخبار خودرو ، چند سال طول کشید این اطلاعات در اختیار مشتریان خودرو قرار گیرد اما درنهایت در سال ۱۹۹۳ این اداره، اطلاعات کاربردی را در مورد ایمنی خودرو برای مشتریان تدارک دید و در دسترس همگان قرار داد. از آن زمان اختصاص دادن ستاره برای تعیین میزان ایمنی خودرو باب شد و موسسات مختلف بنا بر ملاک‌های متفاوت به خودروهای سراسر جهان از ۱ تا ۵ ستاره بابت میزان ایمنی آن‌ها اختصاص می‌دهند. یکی از پیامدهای این رده‌بندی در این مساله نهفته است که از این طریق مشتریان می‌توانند طیفی از مطالبات بازار را در مورد ایمن بودن یک خودرو مطرح کنند و همین مساله به مرور زمان موجب تغییر در نگرش طراحی خودروها شد. امروز در خبرها می‌خوانیم طبق بررسی‌های انجام گرفته توسط مرکز پژوهش‌های مجلس شورای اسلامی، خودروهای تولید داخل از ایمنی به مراتب پایین‌تری نسبت به خودروهای وارداتی برخوردار هستند و بنابر گزارش این مرکز به ازای هر ۱۰ هزار خودرو در دنیا به‌طور متوسط حدود ۹ نفر کشته می‌شوند، اما در ایران به‌ازای هر ۱۰ هزار خودرو ۳۷ نفر کشته می‌شوند. این آمار بیش از هر واقعیتی بیانگر این مساله است که در فرایند ساخت خودرو در ایران مساله ایمنی خودرو کمتر از هر فاکتوری مورد توجه قرار گرفته است. شاید برای دریافتن حلقه گمشده تلفات شدید تصادفات جاده‌ای در ایران، به جای اینکه تمام تقصیرها را به گردن عدم رعایت اصول رانندگی از سوی رانندگان بیندازیم، باید سوزنی نیز به تولید داخلی بزنیم و با وارسی فرایند تولید این مساله را به طور دقیق مورد بررسی قرار داد. متاسفانه مشخص نیست چرا تولیدکنندگان داخلی فناوری‌های روز ایمنی را از مشتریان ایرانی دریغ می‌کنند. امروز اگرچه در تولید خودروهای پرتیراژ داخلی با استفاده از تکنولوژی‌هایی نظیر کیسه هوا یا ترمز ضدقفل مواجه هستیم اما استفاده از این فناوری‌ها متاسفانه نتوانسته است چندان به کار ایمن کردن خودروها بیاید. این موضوع نشان می‌دهد حتی در استفاده از فناوری‌های نوین ایمنی خودرو از انواع مرغوب آن‌ها استفاده نمی‌کنیم و رویکرد تولید ما به این نوع فناوری‌ها، آن‌ها را لوکس‌گرایانه و تزئینی قلمداد می‌کند. این در حالی است که در تبیین علت رونق شرکت‌های بزرگ خودرویی همچنان موضوع ایمن بودن این خودروها و ترجیح مشتری به خرید آن‌ها کمتر مورد توجه قرار می‌گیرد و فاکتورهایی نظیر زیبایی یا قدرت موتور ذهن ما را در علت‌یابی سهم یک برند مهم خودرویی از بازار، گمراه می‌کند. حال آن‌که در آن سوی ملاک‌های متعارف انتخاب یک خودرو، سوالاتی ساده و درعین‌حال مهم در ذهن مشتری شکل می‌گیرد که در بسیاری از مواقع تنها برندهای بنام دنیا می‌توانند پاسخ‌گوی این نیازها و سوال‌ها باشند. یکی از ابتدایی‌ترین این سوالات ارزیابی مشتریان از استحکام خودرو هنگام تصادف است و در این زمینه فولاد به کار رفته در خودرو نقش محوری بازی می‌کند. با توسعه روش‌های جدید و به‌کارگیری فناوری‌های نوین، فولاد همچنان در حال مستحکم‌تر شدن است. فولادهای با استحکام جدید، از ترکیبات ویژه‌ای بهره می‌برند که باعث سبک‌تر شدن و درعین‌حال مقاوم‌تر شدن آن‌ها می‌شود. با به‌کارگیری این فولاد در نقاط حساسی چون ستون‌ها و قسمت زیرین خودرو، جایی که پاهای سرنشینان قرار می‌گیرد، احتمال آسیب به‌شدت کاهش می‌یابد؛ چراکه فولاد مورد بحث به‌آسانی خم نمی‌شود و تاب نمی‌خورد. همچنین با افزایش استحکام شاسی، سواری آن نیز بهبود می‌یابد. اگر تنها همین کیفیت ایمنی در آلیاژ فولاد خودروهای داخلی به کار گرفته شود، به راحتی شاهد فروریختن آمار بالای مرگ‌ومیر و جراحت در تصادفات شهری و بین‌شهری خواهیم بود. تحقق این مهم تنها در صورتی ممکن است که سازوکار تولید خودرو در کشور در مورد روند کاری خود تاملی کند و پیش از برنامه‌ریزی برای هر چه فربه‌تر شدن آن هم برمبنای منطق هزینه و فایده، بتواند به نقاطی دوردست‌تر از اهداف کوتاه‌مدت خود بنگرد. پیش‌نیاز چنین تاملی، بازتعریف علت خودروساز شدن و نقش انسان در آن است. نقش انسان و رابطه او با خودرو باید برای خودروسازان ما تعریف شود. تنها در این صورت است که می‌توان محصولی انسانی و مطابق با نیاز بازار تولید کرد.