به گزارش اخبار خودرو ، این روزها تحول طراحی خودروها باعث شده است دیگر آن حال‌وهوای دوست‌داشتنی خودروهای روزگار گذشته بر سرنشینان یک خودرو ایجاد نشود و دنیایی از فناوری‌های نوین و آپشن‌های رفاهی و ایمنی او را محصور خود کند. اما هستند کمپانی‌هایی که به گذشته نگاه می‌کنند و با طراحی خودروهای مدرن در قالب خودروهای کلاسیک، مشتاقان خودرویی را به شور می‌آورند.

مورگان پلاس یکی از این خودروهاست که این روزها آسفالت جاده‌ها را درمی‌نوردد، خودرویی بدون سقف با شمایل خودروهای دهه‌های نخستین ساخت خودرو که اگرچه در ظاهر ما را به گذشته‌های دور می‌برد، اما در باطن همه چیز مدرن و به‌روز است. اما این سوال پیش می‌آید که آیا جز طرفداران خودروهای کلاسیک و قدیمی، در دنیای امروز کسی از این مدل‌ها استقبال می‌کند و کسی برای خرید یک خودرو با شکل‌وشمایل دهه ۳۰ یا ۴۰ میلادی پیش‌قدم می‌شود؟ پاسخ به این سوال مثبت است که اگر بازاری برای این خودروها وجود نداشت، ایالات‌متحده و کمپانی‌های سازنده خودروی این سرزمین ،که عموما بر پایه سرمایه‌داری شکل گرفته‌اند، وارد این ماجرا نمی‌شدند. از این قضایا که بگذریم، باید به مشخصات فنی این خودرو اشاره داشته باشیم که توان قدرتی خود را از یک موتور ۱۶ سوپاپه خطی چهار سیلندر به‌دست می‌آورد که انژکتوری کامل و جنس آن از آلومینیوم است. این موتور که قدرتی برابر با ۱۱۰ اسب‌بخار تولید می‌کند، در کنار یک سیستم انتقال قدرت ۵ سرعته دستی وظیفه رساندن قدرت به چرخ‌های جلو را دارد تا صفر تا ۱۰۰ را در زمانی حدود ۷٫۹ ثانیه ثبت کند. حداکثر سرعتی که این خودروی نوستالژیک می‌تواند به آن برسد، حدود ۱۸۷ کیلومتر بر ساعت و برای یک خودروی دو نفره روباز، عددی بسیار مناسب و حتی هیجان‌انگیز است. مصرف سوخت ترکیبی این خودرو برای طی مسافت ۱۰۰ کیلومتری حدود ۱۰٫۵ لیتر است که در بزرگراه‌ها به عدد ۹٫۴ لیتر و در شهر به عدد ۱۱٫۳ لیتر می‌رسد. موتور این خودرو مانند عموم خودروهای امروزی در قسمت جلوی آن تعبیه شده و جالب است بدانید طراحی این خودرو درست مانند نسخه‌ای است که در سال ۱۹۳۶ وارد بازار شد. با این تفاوت که تنها موتور آن دستخوش تغییرات قرار گرفته و به‌شکل امروزی درآمده است، اما کابین آن حتی امکاناتی راکه در ۸۰ سال پیش برای آن طراحی شده بود، ندارد! البته این بدان معنی نیست که در زمینه طراحی داخل خودرو، مورگان پلاس حرفی برای گفتن ندارد! بلکه تمام هدف آن است که حس نوستالژیک دهه‌های گذشته را به این خودروی امروزی انتقال دهند تا سرنشین آن از امکانات گسترده خودروهای امروزی فاصله بگیرد و از رانندگی و پیمودن جاده‌ها لذت ببرد. در حقیقت شاید با دیدن کابین ساده و پنل جلو به این نتیجه برسید که هیچ امکانی در اختیار شما نیست و تنها ۴۲ هزار دلار برای خودرویی می‌پردازید که بدیهی‌ترین چیزها برای کنسول و داخل آن طراحی شده است، اما مگر چه چیزی ‌جز اعلان بنزین داخل باک و حرارت آب داخل رادیاتور برای یک راننده مهم است؟! در تست‌های صورت گرفته از این خودرو، جالب است عموم رانندگان به این مورد اشاره کرده‌اند که پای‌شان بارها به ستون درها خورده و پدال‌ها درست مانند خودروهای سال‌های پیش مچ پای‌شان را آزرده است اما وقتی با این نگاه جلو برویم که قرار است حس نوستالژیک دهه‌های گذشته را تجربه کنیم، همه این موارد نه تنها آزاردهنده نیست، بلکه در نوع خود جالب هم است. لذت کشیدن سقف پارچه‌ای هنگام باران هم از دیگر قابلیت‌های این خودرو است که باید آن‌را یک آپشن در نظر گرفت، هرچند خودتان مجبورید از خودرو پیاده شوید و آن‌را مسقف کنید. از دیگر جذابیت‌های رانندگی با این خودرو ضبط‌صوتی است که برای آن در نظر گرفته شده که کاملا در سرعت‌های بالا شنیدن صدا از آن‌را باید فراموش کنید! اما در فصل سرد، نگرانی خاصی ندارید زیرا یک بخاری بسیار خوب برای آن در نظر گرفته شده است که می‌تواند در صورت بسته شدن سقف، شما را به‌خوبی گرم نگه دارد. لاستیک‌های باریک در نظر گرفته شده برای این خودرو هم درست مانند خودروهای دهه‌های گذشته است که همان حس سبکی، راحتی و خاص بودن را تداعی می‌کند. بندهای چرمی روی کاپوت که به‌جای گیره‌های امروزی نگه‌دارنده این بخش هستند، می‌توانند جذابیت خاص خود را داشته باشند، اما همه این‌ها برای زمانی است که بخواهید با خرید یک خودروی ۴۲ هزار دلاری در زمان سفر و تجربه رانندگی پدربزرگ‌تان را تجربه کنید. اگر تنها خودروهای کلاسیک برای شما در موزه جالب هستند، پیشنهاد اکید ما به شما این است که خرید چنین خودرویی را فراموش و به سمت ماشین‌های امروزی بروید تا به‌جای لذت بردن از رانندگی، در دنیای بی‌حد و حصر آپشن‌های سرگرمی‌ساز آن گم شوید.