به گزارش اخبار خودرو ،عموم کارشناسان اقتصادی و صنعت خودرو، بر این عقیده هستند برای شکوفایی و بالندگی هرچه زودتر این حوزه،‌ نیاز به جذب هرچه بیشتر و سریع‌تر ‌سرمایه‌گذاری خارجی است. مساله مهمی که اثرات قابل ملاحظه‌ای روی متغیرهای کلان اقتصادی از جمله کاهش نرخ بهره، کاهش نرخ ارز، افزایش رشد اقتصادی، افزایش درآمد مالیاتی دولت، کاهش بدهی دولت، بهبود توزیع درآمد، انتقال تکنولوژی، افزایش اشتغال، توسعه صادرات، کاهش واردات و تاثیر مثبت در تراز پرداخت‌ها دارد. از سوی دیگر معمولا سرمایه‌گذاران خارجی نیز برای ورود به اقتصاد هر کشوری به مطلوبیت این امر در کشور مقصد نگاه می‌کنند و برای این کار متغیرهایی را بررسی می‌کنند و پس از احراز مطلوب بودن سرمایه‌گذاری و امنیت اقتصادی آن کشور،‌ برای ورود اقدام می‌کنند. با همین دیدگاه برای صنعت خودروی کشور می‌توان متغیرهای زیادی را برشمرد که هر کدام در جایگاه خود می‌توانند برای جمع‌بندی نهایی ورود سرمایه‌گذار خارجی به کشور موثر باشند. عواملی مانند بازار بزرگ و جذاب، نیروی کار متخصص و ارزان، دسترسی به منابع اولیه ارزان، ایجاد امکان پایگاه صادراتی، شرایط اقلیمی و شاه‌راه بودن برای حمل‌ونقل آسان و در نهایت ارزان. شرایطی که کشور ما به‌دلیل موقعیت جغرافیایی‌اش، امنیت اقتصادی و تامین منابع انسانی و تولیدی،‌ واجد شرایط محسوب می‌شود و قابلیت رقابت با کشورهای همسایه را دارد و موقعیت آن‌را ویژه می‌کند. با این حال جذب سرمایه خارجی همواره یکی از چالش‌های اقتصادی ایران بوده که با توجه به اجرایی شدن موضوع برجام، این مساله بیش از هر زمان دیگری مورد توجه قرار گرفته است. اما با توجه به شرایط یاد شده، این پرسش مطرح می‌شود که چرا تاکنون به‌غیر از فرانسوی‌ها که به نسبت زمان کمتری تا نهایی شدن قرارداد صرف شد، باقی قراردادها به نظر می‌رسد بیش از اندازه طولانی شده یا می‌شود، هرچند در این میان زمزمه‌هایی مبنی بر نهایی شدن برخی مذاکرات به گوش می‌رسد اما هم‌چنان خبر قطعی شدن این همکاری‌ها منتشر نشده است؟ پرسش دیگر این است که چرا به‌رغم جایگاه ویژه و خاص ایران نسبت به کشورهای منطقه و همسایه، مانند ثبات سیاسی و امنیتی، هم‌چنان سرمایه‌گذاران خارجی برای ورود به ایران تردید یا تعلل دارند؟ در پاسخ به این سوال می‌توان دلیل قیمت تمام شده بالای محصولات تولید شده در کشور ما باشد که می‌توان با به‌روز شدن تکنولوژی، آن‌را مرتفع کرد. مساله دیگر ریشه در تغییر قوانین یا تفاوت معیارها و تعریف‌ها دارد. مانند تفاوت در تعریف خودروی لوکس. این مساله به نوبه خود موجب می‌شود سرمایه‌گذار، بازار ایران را بازاری با ریسک بالا قلمداد کند و عطای حضور در این بازار را به لقایش ببخشد. زیرا در هر حال هدف سرمایه‌گذار از فعالیت اقتصادی کسب سود است و سرمایه‌اش را به جایی که توان برنامه‌ریزی و مدیریت بر آن هم در بلندمدت نداشته باشد، نمی‌برد. حال باید دید تا امروز چقدر مسیر یاد شده هموار شده است؟ اما در عین حال باید دانست سرمایه منتظر هیچ بازاری نمی‌ماند چراکه جذب سرمایه‌های خارجی در دنیای امروز خود به یک رقابت نفس‌گیر بدل شده است. تجربه کشورهای همسایه جنوبی ایران،‌ می‌تواند الگوی خوبی برای جذب سرمایه‌گذاران خارجی و استفاده از فرصت‌های سیاسی و اقتصادی به‌وجود آمده باشد. بنابراین به نظر می‌رسد با توجه به نزدیک بودن شروع به کار دولت دوازدهم، یک بار دیگر تیم صنعتی دولت باید به سرعت اقدام به آسیب‌شناسی مجدد کند و دست‌اندازهای جلب و جذب سرمایه‌های خارجی را از میان بردارد.