به گزارش اخبار خودرو، پس از توفان سهمگینی که در سال‌های ۲۰۰۸ تا ۲۰۱۰ در جریان رکود بزرگ اقتصاد جهانی راه افتاد. خودروسازان راه برون رفت از بحران را سرمایه‌گذاری برای پروژه‌های بزرگ، تحقیق و توسعه و ادغام با یکدیگر دانستند. براساس آماری که در گزارش سال ۲۰۱۷ مجله اتوترند منتشر شد، از سال ۲۰۱۰ تا به امروز ۱۰ خودروساز برتر دنیا چیزی حدود یک تریلیون دلار صرف موارد بالا کرده‌اند. همچنین براساس آماری که موسسه تحقیقات خودرویی واقع در آن‌آربور میشیگان ارائه کرده‌اند خودروسازان درسال‌های ۲۰۱۰ تا ۲۰۱۶ حدود ۱۰۸ میلیارد دلار صرف احداث کارخانه‌های جدید یا گسترش خطوط تولید قدیمی در آمریکای شمالی کرده‌اند. در بازارهای اروپا، چین، خاورمیانه و آسیا حتی با اعداد بزرگ‌تری مواجه خواهید شد که البته بیشتر سرمایه‌گذاری‌ها روی قطعه‌سازی و توسعه فناوری بوده است. در واقع عمل جراحی سنگین شرکت‌های خودروسازی خرج زیادی بر گردن دنیا گذاشته است تا مشتریان خودروهای جدید را در پارکینگ خانه‌ خود پارک کنند. اما افرادی که به طور دقیق تحولات بازار خودروسازی را دنبال می‌کنند، به موضوعی پی‌برده‌اند؛ دیگر خبری از سرمایه‌گذاری‌های هنگفت و سرسام‌آور نیست، خودروسازان ترجیح می‌دهند روند توسعه خود را با شیب ملایم‌تری ادامه دهند. این موضوع شاید بتواند از هدرفت سرمایه خودروسازان بکاهد، اما با این وجود خودروسازان در تلاش هستند تا وارد چرخه جدید صنعتی جدیدی شوند که تا کنون وجود نداشته، یا حداقل برای خودروسازان مصداق عملی نبوده است. رهبران دنیا و سیاست‌مداران سراسر جهان از حدود ماجرا خبر دارند. به همین خاطر است که از خودروسازان احداث کارخانه‌های جدید و ایجاد اشتغال برای کارگران بیشتری را تقاضا می‌کنند. آیا در بین این افراد و خودروسازان تضادی به وجود آمده است؟ اگر صنعت خودرو قصد دارد با سرعت کمتری به پیشرفت خود ادامه دهد، پس چرا هنوز اخبار احداث کارخانه‌های جدید و استخدام مهندسان و طراحان به گوش ما می‌خورد. جواب این پرسش را می‌توان در تفاوت نگرش در اقدامات جدید با اقدامات ۷ سال گذشته یافت. صنعت خودرو در حال گذر از تغییراتی است که طی آن از تکنولوژی‌های جدیدی استفاده می‌شود و برای بالا بردن بهره‌وری از این تکنولوژی‌ها باید اقدام به تاسیس کارخانه‌هایی کرد که در نهایت منجر به کاهش هزینه‌های تولید می‌شوند.