به گزارش اخبار خودرو ،لاستیک برای نخسین‌بار در دست بومیان آمریکا دیده شد. توپ‌های لاستیکی که دستمایه بازی بومیان آمریکا بودند و کریستف کلمب آن را کشف کرد و مشخص شد اشیای لاستیکی از چاه مقدسی به نام مایا در یوکاتان به دست ‌آمده است. لاستیک، تا جایی که می‌دانیم محصول سرزمین آمریکاست ولی تنها از طریق انتقال آن به خاور دور و کشت در آنجا به این حد توسعه یافت. نام Rubber به معنی پاک‌کن را هم پریستلی، کاشف اکسیژن روی آن گذاشت زیرا او نخستین شخصی بود که قابلیت لاستیک در پاک کردن اثر مواد را کشف کرد. تولید مواد لاستیکی در نتیجه تلاش برای حفظ موادی چون افتیون، بوتادی‌ان و ایزوپرن صورت گرفت و به واسطه تقطیر تخریبی لاستیک طبیعی ، راه برای تولید لاستیک سنتزی گشوده شد. با آغاز جنگ جهانی اول، انواع نامرغوب لاستیک از دی‌متیل بوتادی‌ان در آلمان و روسیه تولید شد. Goodyear با کشف پخت لاستیک با استفاده از گوگرد در سال ۱۸۳۹ به شهرت رسید. این کشف مشکل چسبانکی طبیعی لاستیک را حل کرد و آن را به‌صورت تجاری در آورد. بیشترین تغییرات به لحاظ تاریخی نتیجه محدودیت واردات لاستیک طبیعی به آمریکا بر اثر تهاجم نیروهای ژاپنی در سال ۱۹۴۱ بوده است. این حرکت سبب پژوهش و ساخت انواع لاستیک‌های سنتزی در سال‌های بعد شد. کمپانی Goodrich با استفاده از لاستیک‌های سنتزی در سال ۱۹۴۷ تایرهای بدون لوله را به بازار معرفی کرد و کمپانی دونالد نیز در سال ۱۹۵۳ و در اروپا به این هدف دست یافت. بیست سال بعد کمپانی دنوو تایرهایی با قابلیت حرکتی بالا را معرفی کرد و به موفقیت‌هایی نیز در این زمینه دست یافت. هرچند تا اواخر این قرن استفاده چندانی از این تایر‌ها نشد. حرکت رو به رشد صنعت تایر در سال ۱۹۴۹ به نقطه اوج خود رسید. درست زمانی که کمپانی میشلن، تایرهای رادیال را به بازار معرفی کرد. این تحقیقات در زمان جنگ جهانی و دوران سلطه آلمانی‌ها صورت گرفت و در همان سال‌ها بود که تایرهای رادیال با ویژگی‌های خاص پا به صنعت تایر گذاشتند. از ویژگی‌های منحصر‌به‌فرد تایرهای رادیال می‌توان به قابلیت چرخشی بالاتر، مقاومت چرخشی پایین‌تر (عامل موثر در کاهش مصرف سوخت ) و کیفیت بالاتر در مقایسه با لاستیک‌های بایاس اشاره کرد. تفاوت دیگر تایرهای رادیال با تایرهای بایاس استفاده از فناوری‌های پیچیده‌تر در ساخت آن است که باعث افزایش ۴۵درصدی هزینه ساخت آنها می‌شود. تایرهای رادیال در سال‌های ۱۹۴۹ تا ۱۹۶۹در تمام دنیا به جز آمریکا مصرف می‌شدند . Michelin در فرانسه، Bridgestone در ژاپن ، Pirelli در ایتالیا و کمپانی Continental در آلمان همگی به تولیدکننده‌های موفقی در زمینه تایرهای رادیال تبدیل شدند. این در حالی بود که آمریکا همچنان از لاستیک‌های بایاس استفاده می‌کرد. در واقع ابتدا مشکلاتی مانند ماندگاری کوتاه‌مدت،کاهش قدرت کششی در هوای نمناک، هزینه بالا و روند تولیدی پیچیده توسط کمپانی میشلن حل شدند و پس از آن نیز تا اواخر دهه ۹۰ میلادی، لاستیک‌هایی از مواد ترکیبی سیلیکا ساخته شدند. حال اما تکنولوژی ساخت تایر پیشرفت چشمگیری کرده است و تایرهای نوین به‌دلیل بهره‌مندی از تکنولوژی روز، میزان اصطکاک چرخ با زمین را به مقدار قابل‌توجهی کاهش داده‌اند و با وجود بالا بردن هزینه‌های ساخت، تا حد بسیاری سبب کاهش مصرف سوخت در خودروها شده‌اند.