به گزارش اخبار خودرو ،هاگاکوره یک کتاب راهنما برای سامورایی‌هاست؛ یکی از اصول مطرح‌شده در کتاب این است که «شوربرانگیز و نگذار یارانت ناراحت باشند.» سوزوکا هم همین کار را برای ما می‌کند و نمی‌گذارد هواداران فرمولاوان ناراحت باشند. برای شناخت بهتر سوزوکا با ما همراه باشید. سوزوکا یکی از بهترین پیست‌هایی است که در تاریخ فرمولاوان ساخته شده؛ یک امتحان سخت برای ماشین و مهارت‌های راننده. این پیست در سال ۱۹۶۲ توسط هوندا برای کاربرد تست ساخته شد. طراح آن جان یوگنهولتز بود که به‌گونه‌ای هرمان تیلکه زمان خودش بود، یک پارک تفریحی هم در سوزوکا ساخته شد و چرخ و فلک یکی از جاذبه های آن است. در سال ۱۹۸۷ سوزوکا میزبان چند رقابت ماشین‌های اسپرت و فرمولا دو بود، البته این پیست میزبانی گرندپری ژاپن را به فوجی باخته بود ولی تا هوندا بود، غمی نبود. هوندا از نفوذش استفاده کرد و فرمولاوان ژاپن را در سال ۱۹۸۷ به سوزوکا آورد و از آن موقع به بعد (به‌جز ۲۰۰۷ و ۲۰۰۸) این سوزوکا بوده که گرندپری ژاپن را در خود برگزار کرده است. از این اتفاقات که بگذریم به طرفداران دوست‌داشتنی و با دانشش می‌رسیم که جذابیتی قابل توجه به گرندپری ژاپن داده‌اند. این پیست بین راننده‌ها نیز محبوب شده و چند تن از فنی‌ترین پیچ‌های تقویم فرمولاوان را داراست. حالا بهتر است به نقشه پیست نگاهی بیندازیم. مسیر بین پیچ‌های ۳ و ۷ یکی از مهم‌ترین قسمت‌های سوزوکاست، پیچ‌های پشت‌سر هم و پرسرعت که نیروی جی زیادی به راننده و موتور وارد می‌کنند، به‌گونه‌ای‌که ممکن است سوخت و روغن در یک طرف مخزن جمع شوند و موتور عملکرد خوبش را نشان ندهد، این‌جاست که مهندسین وارد کار می‌شوند و با تنظیمات درست بر این مشکل غلبه می‌کنند. همچنین حفظ مسیر مسابقه‌ای (racing line) مناسب برای خروجی خوب از آن کاملا مهم است. پس از آن به پیچ دانلوپ می‌رسیم که از حد مورد انتظار سریع‌تر است و سپس پیچ‌های ۸ و ۹ که احتمال تصادف در این پیچ‌هایی که گفتیم بسیار زیاد است. بهتر است به پیچ سنجاقی شماره ۱۱ هم اشاره‌ای کنیم، پیچی که به دلیل وجود پیچ قبلش پیدا کردن مسیر مسابقه‌ای مناسب را به یک چالش بدل کرده است و راننده‌ها باید به صورت دقیق ترمزگیری کنند. دنیل کویات در تعیین خط پارسال در این مسیر اشتباه کرد، یک چرخ ماشینش به روی چمن‌ها رفت و شاهد نابود شدن ردبولش بودیم. پیچ قاشق یا spoon curve که همان پیچ‌های ۱۳ و ۱۴ هستند، یکی دیگر از قسمت‌های محبوب سوزوکاست، دو پیچ به سمت چپ که در واقع یک پیچ در نظر گرفته می‌شوند که انتخاب مسیر مسابقه‌ای مناسب در آن بسیار حیاتی است زیرا پس از آن مسیر مستقیمی وجود دارد که داشتن بیشترین سرعت در آن سبقت‌گیری در شیکین آخر پیست را ممکن می‌کند. اگر یک رقیب برای پیچ اروژ اسپا از نظر حماسی بودن وجود داشته باشد، آن پیچ شماره‌ ۱۵ سوزوکا یعنی پیچ ۱۳۰R است، البته از نظر ماشین یک مستقیمی در نظر گرفته می‌شود ولی این‌که در مستقیمی بلندی قرار دارد، باعث شده است راننده‌ها با سرعت بالا در حالی که فشار جی زیادی را تحمل می‌کنند از آن بگذرند. این مساله نشان می‌دهد که اشتباه در آن ممکن است به تصادف مرگباری منجر شود. تصادف‌هایی در سال‌های ۲۰۰۲ و ۲۰۰۳ باعث ایجاد نگرانی زیادی بابت ایمنی پیچ ۱۳۰R شد. الن مک نیش تصادفی را در سال ۲۰۰۲ تجربه کرد و خوشبختانه آسیب جدی ندید. پس این پیچ دوباره طراحی شد ولی همه‌چیز حل نشد، داییرو کاتو در موتوجی‌پی سال ۲۰۰۳ به‌علت تصادف جان خود را از دست داد و از آن موقع موتوجی‌پی هیچ‌وقت به سوزوکا برنگشته است. دیوید کرافت گزارشگر شبکه اسکای هم ۱۳۰R را مثل پیچ بلانشیمون اسپا می‌داند. یکی از برخوردهای نه‌چندان محبوب در سوزوکا مربوط به تصادف آیرتون سنا و الین پراست در سال ۱۹۹۰ است که درنهایت باعث شد سنا در آن سال قهرمانی را از آن خود کند. تصادف دیگری هم در ژاپن رخ داده که مربوط به ژول بیانکی در گرندپری سال ۲۰۱۴ است که ۹ ماه پس از آن تصادف بیانکی از دنیا رفت. نیک چستر مدیر فنی تیم لوتوس می‌گوید: « پیچ‌های سریع چالش به حساب می‌آیند. شما نمی‌توانید در سوزوکا حداکثر داونفورس را داشته باشید چون در مستقیمی‌ها سرعت کمی خواهید داشت. پس باید به راننده داونفورس مشخصی بدهید که هم از پس پیچ‌ها بربیاید، هم این‌که در مستقیمی‌ها سریع باشد». پس فهمیدیم که سوزوکا پیستی سخت و البته دوست‌داشتنی برای رانندگان است، گرندپری ژاپن هم قبلا در پایان فصل برگزار می‌شد و از حساسیت بیشتری برخوردار بود. البته هنوز هم مسابقه‌ مهمی است، مخصوصا این‌که رقابت قهرمانی بین سباستین فتل و لوئیس همیلتون به مراحل حساس خود رسیده است. گزارش رخدادهای روز مسابقه پس از گرم کردن اولیه لاستیک‌ها در دقایق اولیه شروع مسابقه، استارت خوب لوییس همیلتون از تیم مرسدس، سباستین فتل از تیم فراری و مکس ورشپتن از تیم ردبول را شاهد هستیم. از همان دور اول مکس ورشتپن با زیرکی از سباستین فتل سبقت گرفت و جایگاه دوم را به خود اختصاص داد. اما پس از مدتی بعد از ورشتپن، کیمی رایکونن از تیم فراری و والتری بوتاس از تیم مرسدس نیز از سباستین فتل عبور می‌کنند، ظاهرا امروز هم روز فراری نیست. اولین برخورد گرندپری با تماس کارلوس ساینز از تیم تورو روسو به دیواره‌ها اتفاق می‌افتد و به همین زودی از دور مسابقه، خارج و خودروی ایمنی از پیت‌استاپ بیرون می‌رود. پس از اینکه مسابقه به شرایط عادی بازمی‌گردد، باز هم خودروی دیگری از سباستین فتل عبور می‌کند؛ این بار سرجیو پرز، از تیم فورس ایندیا. اما برای زودتر تمام شدن روز بد سباستین فتل، دستان غیب به او کمک می‌کنند و فقط بعد از ۱۵ دقیقه از شروع مسابقه، خرابی‌های خودروی فراری دوباره پدیدار می‌شود و او از مسابقه کناره‌گیری می‌کند. حالا در رده‌بندی لوئیس همیلتون از تیم مرسدس اول، مکس ورشتپن از تیم ردبول دوم، استبان اکون از تیم فورس ایندیا سوم هستند. با خروج فتل نیز هم‌تیمی او کیمی رایکونن خود را به جایگاه نهم می‌رساند. چند دور بعد مارکوس اریکسن از تیم سائوبر دوری سباستین فتل از مسابقه را تحمل نمی‌کند و به او می‌پیوندد. این خروج فرصت خوبی است برای کیمی رایکونن و دنیل ریکاردو که به ترتیب از نیکو هالکنبرگ از تیم رنو و استبان اکون از تیم فورس‌ایندیا عبور کنند. پیش از تمام شدن دور یازدهم والتری بوتاس نیز از استبان اکون عبور می‌کند و تا دور دوازدهم همچنان لوییس همیلتون، مکس ورشتپن، دنیل ریکاردو و والتری بوتاس جایگاه اول تا چهارم را در اختیار دارند. دور پانزدهم کیمی رایکونن تنها نماینده تیم فراری برای بازگشت به مسابقه از فرصت‌های خود استفاده کرده و از فیلیپه ماسا راننده تیم ویلیامز عبور می‌کند. از این‌جا به بعد لوییس همیلتون که می‌داند تا چند دور دیگر باید تایرها را تعویض کند، فاصله خود را با ورشتپن زیاد می‌کند. پس از رسیدن به فاصله مناسب حالا همیلتون و مکس ورشتپن همزمان به پیت می‌روند و تایرهای نرم را انتخاب می‌کنند. پس از این دو ریکاردو نیز برای تعویض تایرهای معمولی خود به پیت می‌رود. اما همیلتون پس از ورود دوباره به مسیر اصلی جایگاه اصلی را از دست می‌دهد، اما جای نگرانی برای او نیست چرا‌که والتری بوتاس یک‌بار دیگر در این فصل به هم‌تیمی خود راه داده تا رهبری مسابقه را لوئیس همیلتون در دست داشته باشد، با همین تریب تیم مرسدس‌ فاتح گرندپری ژاپن خواهد بود. حالا پس از گذر از چهلمین دور از مسابقه والتری بوتاس نیز مجبور به تعویض تایرها می‌شود و جایگاه خود را به ورشتپن می‌دهد. سپس نوبت نیکو هالنکنبرگ از تیم رنو است که مسابقه را ترک کند. پس از خروج خودروی ایمنی، بهترین فرصت برای کوین مگنوسن و رومن گروژان از تیم هاس به دست می‌آید تا از فیلیپه ماسا راننده تیم ویلیامز عبور کنند. این دو راننده نیز مثل همیلتون روز خوبی را تجربه کردند. تا پایان دور پنجاهم مهم‌ترین اتفاق مسابقه مشکل پیدا کردن چرخ لنس استرول است که او را مجبور به خارج شدن از مسابقه می‌کند. در پایان لوییس همیلتون از تیم مرسدس‌بنز با ثبت رکورد یک ساعت، ۲۷ دقیقه و ۳۱ ثانیه طی ۵۳ دور موفق به فتح گرندپری ژاپن می‌شود و پس از او راننده‌های تیم ردبول یعنی مک ورشتپن و دنیل ریکاردو از خط پایان عبور می‌کنند. نویسنده :سهیل سیاوشی