به گزارش اخبار خودرو ، کشورهایی که در قالب ۱+۵ (به‌جز ایالات‌متحده) از توافق هسته‌ای حمایت کردند، موجب شدند که رئیس‌جمهورایالات‌متحده تنها به تکرار همان سخنان بی‌اساس و بی‌مایه بپردازد و باز هم ایران را متهم به تخلفاتی کند که هم از سوی کشورهای اروپایی و هم از سوی دبیر‌کل سازمان‌ملل‌متحد تکذیب شده‌اند.
به بیان دیگر این سخنان نه‌تنها موجب اجماع علیه ایران نشد بلکه بنابر تعبیری، به انزوای سیاسی ترامپ افزود.
در همین حال بازارهای ایران ازجمله بورس تهران و ارز نیز به این موضوع واکنش مثبت نشان دادند. این موضوع علاوه‌بر اینکه رابطه‌ای مستقیم با پایبندی ایران بر تعهدات دارد، از سویی دیگر ریشه در تعاملات اقتصادی ایران با کشورهای اروپایی وآسیایی (به جز چین که در حال حاضر شریک تجاری تمام دنیا محسوب می‌شود) دارد، کشورهایی که پس از برجام دوباره راه ورودشان به ایران باز شد و در صنایع گوناگون به جمع شرکای اقتصادی ایران پیوستند.
این مساله از یک سو در گرو عملکرد سیاست خارجی ایران است، عملکردی که براساس آن حقانیت گفته‌های ایران به‌اثبات رسید.
این امر نه‌تنها ایران را به‌عنوان کشوری متعهد به جامعه بین‌المللی معرفی می‌کند، بلکه سایر کشورهایی را که تا‌به‌امروز برای ورود به بخش اقتصاد ایران با تردید مواجه بودند، به فکر فرو می‌برد.
ایران همانگونه که بارها و بارها به آن اشاره شده است، بدون اغراق با ثبات‌ترین کشور منطقه به‌شمار می‌رود.
هرچند این موضوع در شرایط ناامنی و بی‌ثباتی منطقه از اهمیتی دو چندان برخوردار است، با این حال امنیت تنها مزیت اقتصاد ایران به‌شمار نمی‌رود؛ چراکه موارد پیش‌رو را می‌توان به آن افزود، هاب بودن در منطقه، موقعیت ترانزیت کالا، موقعیت چهارفصل، موقعیت انرژی، روابط فرهنگی و اشتراکات در حوزه امنیتی از جمله دلایلی است که گسترش روابط تجاری منطقه‌ای را برای ایران و شرکای ما، بااهمیت می‌سازد.
در همین حال باید یادآور شد که این موارد یک طرف قضیه و به‌عبارتی بعد بیرونی آن است اما به‌نظر می‌رسد که همچنان از نظر ثبات قوانین اقتصادی -صنعتی داخلی با مشکل مواجه هستیم.
این مشکلات برای طرف‌هایی که قصد سرمایه‌گذاری در بخش صنعت کشور را دارند، به‌قدری بااهمیت است که همواره یکی از اصلی‌ترین موارد بررسی آنان برای ورود به هر کشور برای سرمایه‌گذاری است.
این موضوع در شرایطی برای ایران دارای اهمیت اولویت می‌شود که بدانیم درحال‌حاضر به‌شدت نیاز به ورود سرمایه‌گذار خارجی داریم، آن هم در بخش صنعت که قرار است پیشران سایر صنایع در کم کردن اتکا به اقتصاد نفتی باشد.
صنعتی که قرار است رشد وتوسعه آن در کنار سایر صنایع مستعد، اقتصاد ایران را از بلای تک‌محصولی بودن دور کند.
اما وضعیت قوانین در این صنعت و بلاتکلیفی فعالان داخلی اعم از تولید‌کننده و واردکننده موجب گریز سرمایه‌های جدید می‌شود. به‌عنوان مثال درحال‌حاضر بیش از دو ماه از بسته بودن سایت ثبت سفارش می‌گذرد، هر هفته نیز اعلام می‌شود که این سایت از هفته آینده بازگشایی خواهد شد.
مساله‌ای که طی مدت زمان گذشته علاوه بر مختل کردن نظم و آرامش بازار، آینده آن را در محاق فرو برده است و در نهایت آتشی است که دود آن به چشم مصرف‌کننده خواهد رفت.
مثال دیگر می‌تواند درخصوص توقف شماره‌گذاری خودروهای پرمصرف و بازپس‌گیری آن باشد .از این گونه مثال‌ها زیاد می‌توان یافت اما مهم‌تر از تعداد آن، پیغامی است که به خارج از کشور ارسال می‌کند و آن عدم‌ثبات در قوانین است.
امری که علاوه‌بر پس زدن شرکای جدید، باعث به‌وجود آمدن نگرانی از آینده سرمایه‌گذاری نیز خواهد شد. به بیان ساده‌تر اجماع داخلی در مساله سیاسی باعث شد که ایران بتواند از یک مرحله حساس عبور کند و حقانیت خود را به‌اثبات برساند.
به‌نظر می‌رسد در موضوع اقتصاد نیز این اجماع مورد نیاز است، جایی که در حال حاضر بیش از هر زمان دیگری به آن نیاز داریم.
