به گزارش اخبار خودرو ، کیفیت هوای دهلی‌نو، پایتخت هند، به لطف باد و باران‌های بهنگام، اواسط هفته گذشته اندکی بهتر شد و ذرات معلق در هوای این شهر پراکنده شده و وضعیت این شهر از محدوده خطر خارج شد.
از ابتدای نوامبر کیفیت هوای شهر دهلی و اطراف آن به سطوحی پیش‌بینی‌نشده از آلودگی رسید و حتی یکی از مانیتورها عدد ۹۶۹ را نشان داد. این درحالی است که براساس اعلام سازمان بهداشت جهانی سطوح بالاتر از ۲۵ برای انسان مضر است. این ارقام براساس غلظت ذرات معلق در هر یک متر مکعب است. ذرات ریزتر از ۲٫۵ میکرومتر به راحتی قابلیت ورود به ریه‌ها را داشته و می‌توانند آسیب‌های جدی به آن‌ها برسانند.
[caption id="attachment_206820" align="aligncenter" width="491"]
اقدامات نادرست دولت هند برای حل معضل آلودگی[/caption]
دلایل اصلی مقامات هند جمعه گذشته اقداماتی اضطراری مانند تعطیل کردن مدارس، ممنوعیت فعالیت‌های ساخت و ساز و ۴برابر کردن هزینه پارکینگ‌ها را برای کاهش ضررهای ناشی از آلودگی شدید معرفی کردند.
سیاستمداران هند هنگام اشاره به دلایل آلودگی هوا، فورا آلودگی خودروها را در کنار کارخانه‌های صنعتی و گرد و خاک ناشی از پروژه‌های ساختمانی و آتش‌سوزی‌های زیست‌توده به‌عنوان ۳دلیل اصلی عنوان می‌کنند.
اما براساس گزارشی که سیدارتا پاتانکار سردبیر سرویس خودرو در شبکه NDTV تهیه کرده است، این ارزیابی‌‌ها از حقیقت به‌دور هستند. طبق توضیح آقای پاتانکار: «نخستین نکته این است که قبول کنیم عامل اصلی مه‌دود، آلودگی‌های مربوط به اگزوز ماشین‌ها نیست. خودروها و موتورسیکلت‌ها ربط چندانی به این مشکل ندارند. این معضل به طور عمده به توفان‌های بزرگ گرد و غبار ناشی‌از پروژه‌های ساختمانی، آتش‌سوزی‌های عمدی (کشاورزان شمال هند برای پاکسازی مزارع خود آن‌ها را آتش می‌زنند)، آتش‌سوزی‌های زیست‌توده‌ها و مسامحه دولت در اجازه دادن به صنایع خاص در استفاده از کُک نفت (سوختی که هنگام سوختن ۱۰درصد بیشتر از ذغال دی‌اکسیدکربن تولید می‌کند) برمی‌گردد.»
مسائل پنهان سیدارتا پاتانکار اذعان داشت: «ما باید ضرب‌الاجل‌هایی را تعیین کنیم که براساس آن‌ها هر یک از مشکلات کلیدی به شکلی قابل قبول برطرف شوند. دولت حرف‌های زیادی می‌زند اما در عمل کار چندانی نمی‌‌کند. آن‌ها طرح زوج و فرد را در محدوده‌های شهری آزمایش کرده‌اند، از چند سال قبل برنامه جایگزینی CNG را عملی کرده و دسترسی با مترو را در سراسر شهر امکان‌پذیر کرده‌اند، اما تاثیر این اقدامات در مهار آلودگی چندان نیست و پابه‌پای رشد نیازهای شهری جلو نیامده است. دولت مشکلات اساسی توفان‌های گرد و غبار و آتش‌سوزی‌های گسترده را جدی نگرفته است.»
وی افزود: «رویکرد دولت هند دررابطه با موضوع آلودگی هوا و مرتبط کردن آن با ماشین‌ها بسیار تاسف‌برانگیز بوده است. متاسفانه خودروها به هدفی راحت برای دیوان‌سالاران بدل شدهاند و درنتیجه از گذشته تصمیماتی خلق‌الساعه مانند ممنوعیت موتورهای دیزل بالاتر از ۲لیتر اتخاذ شدهاند، هرچند این ماشین‌ها تمام استانداردهای مربوط به آلودگی را رعایت می‌کنند.»
به باور آقای پاتانکار: «دولت هند به شکلی خودسرانه تردد تمام خودروهای بالاتر از ۱۵سال و تمام خودروهای دیزل بالاتر از ۱۰سال را در پایتخت کشور قدغن کرده است.»
با در نظر گرفتن این حقایق می‌توان به این نتیجه رسید که اگرچه آلایندگی خودروها در به‌وجود آمدن مه‌دودهای دهلی‌نو بی‌اثر نیستند، اما سیاست‌ها و بوروکراسی دولت هند تاکنون در شناسایی و برطرف کردن عوامل اصلی آلودگی ضعیف عمل کرده است و به‌باور بسیاری، ازجمله سیدارتا پاتانکار بهتر است دولت راهکاری برای برطرف کردن عوامل اصلی آلودگی پایتخت این کشور پیدا کند.
