کد خبر: 214987
تاریخ انتشار: ۲۳ خرداد ۱۳۹۷ - ۱۶:۴۷
- چاپ
یکی از این شرکتها، فولکس واگن آلمان است که بنا بر شنیده ها، تصمیم دارد برای بررسی امکان فعالیت در چارچوب پنج جانبه برجام تا شهریورماه صبر کند. بر این اساس، بهنظر میرسد اعلام خروج سریع پژو-سیتروئن نیز تا حدودی در راستای جلب اعتماد دولت آمریکا درخصوص همراهی با سیاستهای تحریمی این کشور علیه ایران بوده است.
به گزارش «اخبار خودرو»،با خروج آمریکا از برجام در هجدهم اردیبهشت ماه 1397، وزارت خزانه داری این کشور طی بیانیهای اعلام کرد که آمریکا «تحریم های به تعلیق درآمده براساس برجام» را پس از طی «دورههای ۹۰روزه و ۱۸۰روزه کاهش تدریجی فعالیتهای مرتبط با ایران» از سر خواهد گرفت. این بازه های زمانی به معافیت های موقتی برمیگردد که پس از حصول برجام برای «تحریم های وضعشده علیه ایران در چهار قانون آمریکا» لحاظ شد و رئیسجمهور آمریکا باید در دورههای ۱۲۰ و ۱۸۰روزه آنها را تمدید میکرد اما دونالد ترامپ از این مواعد برای تهدید برجام و در نهایت خروج از آن استفاده کرد. در چنین شرایطی، بسیاری از شرکتها و بانکهای خارجی براساس تجارب خود از تحریم های پیشین و با توجه به جریمههای سنگینی که در آن دوران به دلیل همکاری با ایران پرداخته بودند، منتظر طی دورههای زمانی تعیینشده نماندند و بلافاصله پس از خروج آمریکا از برجام، معاملات و مبادلات خود با شرکتها و بانکهای ایرانی را متوقف کردند. نمونه این واکنشها، خروج پژو- سیتروئن و هیوندای از ایران و قطع مبادلات بانکهای خارجی با گروه خودروسازی سایپاست. اما در این میان، هستند شرکتهایی که برای تصمیمگیری قطعی منتظر تعیین تکلیف برجام میان ایران و اروپا و نیز نزدیکشدن موعد مهلتهای اعلامشده از سوی آمریکا هستند تا شعاع عملیاتیشدن تحریمهایی مانند تحریم صنعت خودرو ایران روشنتر شود. یکی از این شرکتها، فولکس واگن آلمان است که بنا بر شنیده ها، تصمیم دارد برای بررسی امکان فعالیت در چارچوب پنج جانبه برجام تا شهریورماه صبر کند. بر این اساس، بهنظر میرسد اعلام خروج سریع پژو-سیتروئن نیز تا حدودی در راستای جلب اعتماد دولت آمریکا درخصوص همراهی با سیاستهای تحریمی این کشور علیه ایران بوده است.
بر این اساس، اگر در پایان تابستان سال جاری شرایط برای حضور خودروسازان اروپایی در ایران مساعد به نظر برسد، پژو-سیتروئن نیز برنامههای متوقفشده خود را برای حضور در صنعت و بازار خودرو ایران به جریان خواهد انداخت. اما اگر منافع این گروه خودروساز در آمریکا به خطر بیفتد، ترجیح خواهد داد حتی به قیمت پرداخت خسارت یا بلوکهشدن اموال و سرمایههایش، به ایران باز نگردد. نکته پایانی اینکه؛ سهم خواهی خودروسازان اروپایی و آسیایی از بازار آمریکا یا سهامداری و شراکت آمریکایی ها در این خودروسازی ها، تنها موانع ادامه همکاری آنان با خودروسازان ایرانی نیستند؛ حفظ هر قرارداد خودرویی پسابرجامی در گرو محفوظ ماندن بخش پولی آن است که هم به بنیه مالی طرف ایرانی آن برمیگردد و هم به امکان انجام نقل و انتقالات پولی و بانکی.