کد خبر: 215458
تاریخ انتشار: ۱ تیر ۱۳۹۷ - ۱۲:۱۴

ما فرصت داریم از تجربه‌ شرکت‌های کامپیوتری در زمینه سیستم‌های حمل‌و‌نقل استفاده کنیم. گرچه این چالش بزرگی است، زیرا ما محیط گسترده‌ای را ایجاد می‌کنیم که افراد مختلف می‌توانند در آن جمع شوند و به سمت هدفی مشترک قدم بردارند.

به گزارش «اخبار خودرو»،در ماه مه 2017 فورد اعلام کرد به جای مارک فیلدز مدیرعامل پیشین‌ که از سال 1989 زمام امور را در دست داشت، جیم هکت سکان‌دار این شرکت خواهد شد. با این‌که هکت از سال 2013 در فورد مشغول به کار بوده، بیشتر به خاطر مدیریت موفقیت‌آمیز کمپانی تولید مبلمان اداری استیل‌کیس شناخته می‌شود که تحت مدیریت هکت طی چند دهه به ثروتی عظیم دست پیدا کرد. آن‌زمان غیر از این، اطلاعات چندانی در خصوص فردی که آینده کمپانی 114 ساله فورد را در دست می‌گرفت، در اختیار نبود. هکت در همان ماه‌های اول اساس دیدگاه‌های خود برای آینده فورد و راهبردهای رسیدن به آن را اعلام کرد. او از تعهد فورد به خودروهای خودران و سیستم‌های انتقال‌پذیری برای آینده سخن می‌گوید و به آینده شرکتی که تا پیش از حضور او مدام از تعدیل نیرو صحبت می‌کرد، امیدوار است. جیم هکت، جرالد فورد رئیس جمهور سابق آمریکا، بو شوئیمبکلر مربی سابق فوتبال دانشگاه میشیگان و رابرت پیو رئیس سابق استیل‌کیس را به عنوان قهرمانان زندگی‌اش معرفی می‌کند. او یک موستانگ شلبی GT350 دارد، هرچند خودش همیشه می‌گوید: آدم ماشین‌بازی نیست. اما هیات‌مدیره فورد، از جمله بیل فورد مدیر اجرایی این کمپانی، معتقدند او دقیقا کسی است که این خودروساز 115ساله برای آینده‌اش به آن نیاز دارد. خود هکت درباره نگاه به آینده و توانایی‌اش می‌گوید: «این‌که آینده چگونه خواهد بود، به وضوح برایم روشن است. گرچه من آدم فروتنی هستم، اما معتقدم می‌توانم از پس آن برآیم.» به نظرتان بزرگ‌ترین چالش‌ برای رسیدن به آینده حمل و نقل، چیست؟ بزرگترین چالش به باور من که البته یک فرصت هم هست، این است که این نظام تنها توسط یک نیرو کنترل نخواهد شد. در عالم کامپیوتر‌ها ما همان‌قدر از به وجود آمدن تراست‌ها و کنترل امور به دست یکی از این کمپانی‌ها می‌ترسیدیم. همچنین نگران بودیم این شرکت‌ها که هر یک در زمینه‌های مختلفی فعالیت می‌کنند، بتوانند طوری همکاری کنند که به موفقیتی جادویی برسند. ما فرصت داریم از تجربه‌ این شرکت‌ها در زمینه سیستم‌های حمل‌و‌نقل استفاده کنیم. گرچه این چالش بزرگی است، زیرا ما محیط گسترده‌ای را ایجاد می‌کنیم که افراد مختلف می‌توانند در آن جمع شوند و به‌سمت هدفی مشترک قدم بردارند. وقتی از حذف مالکیت خودروها در آینده و تبدیل شدن ماشین‌ها به خدمات و نه کالا صحبت می‌شود، شرکتی مانند فورد چه برنامه‌ای برای درآمد خود دارد؟ من معتقدم ماشین‌ها در آینده نزدیک حذف نخواهند شد. در واقع آن‌ها به بازیگری در یک نمایش بزرگ‌تر بدل می‌شوند که مالکیت در آن نقشی ندارد. به نظر ما در حال حاضر مالکان خودروهای موستانگ و F-150 آن‌قدر به راندن این خودروها علاقه دارند که به هیچ‌وجه قصد ندارند فرمان را تحویل روبات‌ها دهند. فورد برای آینده‌ای برنامه‌ریزی نمی‌کند که در آن قرار نیست دیگر خودرویی بفروشد. بحث بر سر تغییر سرنوشت خودروها و پدید آمدن وسایل نقلیه‌ جدید است. می‌شود درباره‌ تفاوت رویکردتان با مارک فیلدز، مدیرعامل سابق فورد صحبت کنید؟ من از مارک چیزهای زیادی را یاد گرفتم. او آدم متحجری نبود و در عمل بخش عمده‌ای از کار فورد در بخش خودران‌ها تحت تاثیر ایده‌های او پیش رفت. چیزی که من با خودم آوردم تجربه‌ گذشته‌ام بود. پیش‌تر جایی کار می‌کردم که در آن کل یک صنعت و محصولاتی که در آن ساخته می‌شد، شاهد ورود فناوری‌های جدید بود. کوین کلی کتابی با نام «آنچه فناوری می‌خواهد» نوشته است و در آن می‌گوید فناوری چیزی بیرون از صنایع مختلف نیست. فورد به اهمیت فناوری در این صنعت پی برده و من فکر می‌کنم چیزی که می‌توانم به این مجموعه اضافه کنم، نوعی بازنگری طراحی سیستم‌های مربوط به انجام کار است. این دومین بار است که من شانس کار در شرکتی را دارم که دارای هویتی خانوادگی است و این مزیت بزرگی است. این ویژگی باعث می‌شود شرکت‌ها قابل‌دسترس‌تر باشند و به همه چیز اهمیت بیشتری بدهند.

برچسب‌ها

ارسال نظر

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.
5 + 1 =