به گزارش «اخبار خودرو»، با پیشرفت فناوری استفاده شده در پیشرانه خودروهای سنگین و تجاری، این خودروها نیز هم‌جهت با سواری‌ها، با روغنهای قدیمی خداحافظی خواهند کرد و بی‌نیاز از روغن پایه‌های گروه یک، به سمت استفاده از روغن‌موتورهایی می‌روند که در ساختارشان از روغن پایه‌هایی با گروه بالاتر از یک استفاده شده باشد.
اروپا آغازگر محدودیت برای خودروهای سنگین
برای اولین‌بار این اتحادیه اروپا است که محدودیت‌هایی را برای مصرف سوخت خودروهای سنگین و تجاری در دست تدوین دارد که البته باعث خواهد شد هزینههای زیادی را برای تولیدکنندگان این خودروها رقم بزند. بنابراین تولیدکنندگانی همچون ولوو، مان و اسکانیا نیاز به ارتقای موتورهایشان برای افزایش بهره‌وری در مصرف سوخت خواهند داشت. همچنین این اتحادیه تصویب کرده است که تا سال ۲۰۲۵ باید آلایندگی این وسایل تا ۱۵درصد کاهش پیدا کند و تا سال ۲۰۳۰ نیز نسبت به سال ۲۰۱۹ باید ۳۰درصد کاهش داشته باشد. دلیل اصلی کمتر بودن این تغییرات نسبت به خودروهای سواری این است که آنها سهم ۲۵درصدی در انتشار دی‌اکسید‌کربن در جاده‌های کشورهای این اتحادیه داشته‌اند.
سولفور کمتر با روغن پایه گروه 2و3
براساس محدودیت‌هایی که تا امروز برای خودروهای سنگین اعمال‌شده، از سال ۱۹۹۰ تا امروز پیشرانه این خودروها به نحوی تغییر پیدا کرده است که برای روانکاری آنها نمی‌توان از محصولاتی استفاده کرد که از روغن پایه گروه یک تهیه شده باشد. از سوی دیگر روغنهای تهیه‌شده از گروه ۲ و ۳ باعث خواهند شد که از موتور، سولفور کمتری منتشر شود. بنابراین این نوع روغن‌ها حتی باعث خواهند شد که روی فیلترهای نصب‌شده روی اگزوز خودروهای دیزلی، فشار کمتری وارد شود. همچنین با افزایش توان خروجی و قابلیت حمل بار بیشتر، روی موتور این خودروها، فشار بیشتری اعمال می‌شود که باعث شده دمای داخل پیشرانه افزایش پیدا کند و احتمال اکسیدشدن روغنهای گروه پایین را بالاتر می‌برد. روغنهای گروه ۲ و ۳ هر دو در برابر دما مقاوم‌تر هستند و حتی روغن‌موتورهای تولیدشده از روغن پایه گروه ۳ تا حد زیادی مشکلات مرتبط با دمای بالا را برطرف کرده است. اما برای افزایش چند‌درصدی مصرف سوخت در این خودروها لازم است که از روغن موتورهایی با ویسکوزیته‌های درجه پایین‌تر استفاده کرد؛ روغن‌هایی که به‌طور قطع برای تولیدشان به روغن پایه گروه 3 و حتی سنتتیک نیاز است. در طول ۱۵سال گذشته، خودروهای سنگین به سمت استفاده از روغنهای مولتی‌گرید با درجه 10W رفته‌اند و هیچ بعید نیست که طی سال‌های آتی با اعمال محدودیت‌های جدید، این روند به سمت استفاده از روغنهای مولتی‌گرید 5W برود که در واقع حوزه تخصصی روغنپایههای سنتتیک است.
هزینه یک‌میلیارد‌دلاری برای گذر از روغن‌پایه گروه 1 به 2
باتوجه به اینکه در حال حاضر عمده تقاضای بازار خودروهای سنگین روی 15W-40، 10W-40 و 10W-30 متمرکز شده است، به نظر می‌رسد که در کشورهای توسعه‌یافته باید انتظار رشد استفاده از روغنهای 5W-30 برای این نوع از خودروها را داشته باشیم. این در حالی است که در حال حاضر تقاضا برای این نوع از پیشرانه‌ها کمتر از ۲۰درصد از کل بازار را طی ۳سال اخیر تشکیل داده است. همچنین عمده تامین‌کنندگان روغن‌موتور این وسایل معتقد هستند که تکنولوژی خودروهای سنگین آینده، بیشتر پذیرای ویسکوزیته 5W-30 خواهد بود. نیک کلاچ، مدیر فنی شرکت SK در این باره گفته است: بسته ادتیوهای طراحی‌شده برای پیشرانه خودروهای سنگین شامل موارد زیادی است که به درد فعالیت در دماهای پایین نمی‌خورد. بنابراین در مورد نسل جدید این خودروها بهتر است از روغنپایههای گروه ۳ استفاده شود که قابلیت فرمول‌پذیری بیشتری برای روغنهای 5W-30 ایجاد می‌کنند. اما به نظر ری ماسون، مدیر بخش محصولات شرکت پترولیوم، هر دو روغن پایه گروه ۲ و ۳ برای تولید روغن‌موتور خودروهای سنگین با درجه گرانروی 5W-30 مناسب هستند. محصول نهایی این روغن‌ها برای رعایت استانداردهای جدید آلایندگی و مصرف‌سوخت مناسبند. بنابراین باتوجه به هزینه برآورد‌شده برای تولید و دیگر ترجیحات سازنده، می‌توان از هر دو این روغن‌پایه‌ها استفاده کرد». براساس گفته‌‌های ماسون، لازم است برخی تغییرات روی روغنهای پایه گروه ۲ انجام شود تا بتوان از آن یک روغن‌موتور با درجه گرانروی 5w30 تولید کرد. اما دلیل اصلی تاکید مدیر فنی شرکت SK روی روغنپایههای گروه۳ به‌خاطر امکان کاهش درجه گرانروی این محصولات است که در نهایت می‌تواند منجر به کاهش مصرف سوخت این وسایل نقلیه شود. اما به عقیده ماسون به‌خاطر اینکه حتی تولیدکنندگان اروپایی نیز کماکان به روغن‌پایه گروه یک وابسته هستند، پرش ناگهانی به سمت روغن پایه گروه۳ می‌تواند هزینههای زیادی را به‌همراه داشته باشد. همچنین باتوجه به سرمایه‌گذاری یک‌میلیارد دلاری پروژه‌های مختلف تولید روغن پایه گروه2 با حجم ۹۰۰هزار تا یک‌میلیون تن در سال ۲۰۱۹، باید به راه‌حل میانی برای روغن‌موتور این خودروها رسید.
بازار غیرقابل انعطاف برخی کشورها
به گفته برخی منابع، حتی تولیدکنندگان ایالات‌متحده نیز توان انتقال کامل به سمت روغن پایه گروه۳ را ندارند و ترجیح می‌دهند برای تولید روغنهای 10W و 15W که برای پیشرانه کامیون‌‌های این منطقه در نظر گرفته می‌شود، از روغن پایه گروه۲ استفاده کنند. با این وجود هر دو بازار آمریکای شمالی و اروپا را می‌توان به‌عنوان بازارهای انعطاف‌پذیر یاد کرد که درصورت نیاز تولیدکنندگان پیشرانه می‌توانند راحت‌تر روی روغن پایه گروه ۳ سوئیچ کنند. همانطور که برای تغییر از روغنهای پایه گروه یک به بالاتر، کشورهای این دو منطقه پیشرو بودند. به این ترتیب بهترین راهکار استفاده از تاسیسات فرآوری روغن پایه گروه ۲ در کنار گروه۳ است، با ذکر این نکته که در ابتدا روغن‌ها در حجم بالا به‌صورت گروه۲ تولید شوند، سپس برای دست یافتن به درجه‌های ویسکوزیته‌های پایین‌تر در حجم پایین‌تر از تاسیسات فرآوری روغن پایه گروه ۳ برای تولید روغن موتور خودروهای سنگین استفاده کرد.
