کد خبر: 223565
تاریخ انتشار: ۳۰ دی ۱۳۹۷ - ۱۰:۵۷

فرقی نمی‌کند پای خودروساز در میان باشد،‌ یا تولیدکننده موتورسیکلت و تایرساز یا کارخانه‌های تولید روانکار؛‌ همه‌وهمه به نوعی به زنجیره‌ای از تامین‌کننده مواداولیه وابسته‌اند که در طول سال‌های گذشته هیچ‌گونه فشار و حتی درخواستی از آن‌ها برای به‌روزرسانی محصولاتشان نبوده است.

 به گزارش «اخبار خودرو»،اینجا در ایران وقتی پای خودکفایی،‌ پیشرفت و دست‌یابی‌به تکنولوژی روز دنیا به میان می‌آید، تمام نگاه‌ها به‌ صنایعی دوخته می‌شود که خود به نوعی به صنایع تولیدکننده مواداولیه وابستگی دارند. فرقی نمی‌کند پای خودروساز در میان باشد،‌ یا تولیدکننده موتورسیکلت و تایرساز یا کارخانه‌های تولید روانکار؛‌ همه‌وهمه به نوعی به زنجیره‌ای از تامین‌کننده مواداولیه وابسته‌اند که در طول سال‌های گذشته هیچ‌گونه فشار و حتی درخواستی از آن‌ها برای به‌روزرسانی محصولاتشان نبوده است. در تمام این سال‌ها گویی زنجیره تامین کارخانه های صنعتی به حلقه‌ای گم‌شده تبدیل شده‌اند و همگام با رشد تکنولوژی در صنایع نتوانسته‌اند محصولات خود را به‌عنوان ماده اولیه صنایعی مانند تولید تایر یا روغن موتور به‌روزرسانی کنند. اگرچه خودروسازان در طول سال‌های گذشته مطالبات خود از صنایع تامین‌کننده مانند تایر،‌ قطعات یدکی و ... را به روشنی اعلام کرده‌اند، اما صنایع میان‌دستی مانند تایرسازان موفق به‌اعلام مطالبات خود به تامین‌کنندگان مواداولیه نشده‌اند یا شاید بهتر باشد بگوییم زورشان به تامین‌کننده‌های پرقدرتی مانند پتروشیمی‌ها نچربیده است! مثال واضح این موضوع استانداردهای 85گانه خودروسازی است که در آن خودروساز باید از تایری استفاده کند که قادر به رعایت 5استاندارد اصلی باشد. از جمله این استانداردها می‌توان به استاندارد اتحادیه اروپا یا E-MARK اشاره کرد. تا این‌جای کار اداره استاندارد تنها به خودرویی اجازه شماره‌گذاری می‌دهد که از تایری با استانداردهای اروپا استفاده کند، ‌خودروساز نیز فشار خود را به تامین‌کننده تایر وارد می‌کند و در آن سو این تایرساز است که باید با استفاده از مواداولیه‌ای که با تکنولوژی قدیمی و چندده‌سال پیش تولید در اختیارش قرار می‌گیرد، تایری مطابق استانداردهای روز دنیا تولید کند. مشکلی که برای رفع آن باید به سراغ صنایع پتروشیمی رفت که چرا هنوز کائوچوی مصنوعی مورداستفاده در نسل‌های قدیم تایر را تولید می‌کنند؟ باید به سراغ صنایع تولیدکننده روانکار رفت که چرا هنوز پسماند کارخانه‌های خود را به‌عنوان روغن فرایند به تایرساز می‌فروشند و اقدامی برای بالابردن تکنولوژی تولید نکرده‌اند؟ باید به سراغ تولیدکننده دوده رفت و این سوال را پرسید که چرا هنوز اقدامی برای جایگزینی سیلیکا با کربن نکرده است تا کیفیت تایرهای ایرانی بالاتر برود؟ تمام این سوالات را می‌توان برای صنایع تولید روانکار نیز مطرح کرد. سوالاتی که برای قطعه‌ساز،‌ تولیدکننده فیلترها، ‌لنت ترمز و... قابل‌طرح است. آری پیشرفت خودروسازی ما اگرچه در گرو پیشرفت قطعه‌سازی و دیگر صنایع وابسته است، اما نباید از یاد ببریم که تامین‌کننده‌های مواداولیه و تکنولوژی به‌کاررفته در کارخانه‌هایشان می‌تواند نقش بسزایی در رشد و تعالی خودروسازی داشته باشد؛ اتفاقی که تا به امروز کوچکترین توجهی به آن صورت نگرفته و همیشه همچون حلقه‌ای گمشده به فراموشی سپرده شده است.

برچسب‌ها

ارسال نظر

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.
8 + 8 =