بهمن سلطانی، عضو گروه تحلیلی خلبان عیسی خان اشتوداخ: بخش هوانوردی هند با شتاب در حال رشد است و این کشور از ارتباط رو به رشد این شبکه سود می‌برد. این بخش از آغاز تاکنون شاهد تغییرات بسیاری بوده است. گستردگی جغرافیایی هند و رشد صنعتی آن اهمیت بخش حملونقل هوایی را بیشتر می‌کند. انتظار می‌رود افزایش گروه کاری و رشد اقتصادی طبقه متوسط هند به رشد این بخش کمک بیشتری کند. در نتیجه این تقاضای رو به رشد دولت هند در حال برنامه‌ریزی برای افزایش تعداد فرودگاه‌ها به 250 فرودگاه تا سال 2030 است. این توسعه در زیرساختار درنتیجه رشد سفرهای کاری و تفریحی اتفاق افتاده است.
نیاز اصلی بخش حملونقل هوایی توسعه زیرساخت‌های زمینی است. دولت هند برای سرمایه‌گذاری تقریبا 12.1میلیارددلار برنامه‌ریزی کرده و سرمایه‌گذاری خصوصی به میزان 9.3میلیارددلار در نظر گرفته شده است. سرمایه‌گذاری خصوصی یکی از مولفه‌های مهم برای توسعه زیرساخت زمینی است.
توسعه یک نهاد قوی مانند این، بدون کمک بازیگران بخش خصوصی برای دولت ممکن نیست. مهم‌تر اینکه بازیگران خصوصی تخصص دارند و می‌توانند فرودگاه‌ها را مطابق نیازهای روز با تکنولوژی تجهیز کنند.
زمینه دیگری نیز که دولت بر آن تمرکز کرده، ایجاد فرودگاه سبز برای کاهش اثرات زیست‌محیطی است. برای بهکرد مشارکت بازیگران خصوصی دولت تصمیم گرفته است سرمایه‌گذاری مستقیم خارجی را در مورد حملونقل هوایی تا 49درصد افزایش دهد.
بنابراین بخش هوانوردی که عمدتا زیر سلطه بنگاه‌های دولتی بوده اکنون دست در دست بازیگران خصوصی گذاشته است؛ این افزایش رقابت در بازار به ارتقای سطح خدمات هوایی و زمینی کمک می‌کند.
رشد بخش هوانوردی هند
بخش هوانوردی هند تاریخی طولانی دارد و از بخش خصوصی به دولت منتقل شده و سپس دوباره به دست بخش خصوصی و دولت افتاده است. با گذشت هر سال، این بخش شاهد پیشرفت قابل‌توجهی در رشد ترافیک مسافر و بار بوده است. هند در سال 2017 از لحاظ اندازه بازار در رتبه نهم قرار داشت و طی سال مالی 2017 ترافیک سفرهای داخلی 21.5 درصد رشد داشته است.
با این آهنگ رشد، انتظار می‌رود این بخش تا سال 2020 به سومین بازار هوانوردی جهان تبدیل شود. اخیرا دولت هند متوجه پتانسیل مدل مشارکت عمومی-خصوصی برای توسعه فرودگاه‌ها شده است. این روند رو به رشد مزایای بسیاری دارد. یکی از مزایای اصلی ایجاد اشتغال در بازار داخلی و تولید درآمد برای دولت است.
دولت همچنین در موقعیت بهتری برای جذب سرمایه‌گذاران خارجی برای توسعه فرودگاه‌ها قرار دارد. با نگاه به مناطق گسترده ارتباط فرودگاهی و اضافه شدن مناطق در حال ظهور می‌بینیم که توسعه کل زیرساخت‌ها به‌تنهایی ممکن نیست.
در مجموع 464فرودگاه در این کشور وجود دارند که از این تعداد 125فرودگاه را AAI اداره می‌کند. از 125فرودگاه، 9فرودگاه غیرعملیاتی و 90فرودگاه عملیاتی هستند. این 90فرودگاه عملیاتی را می‌توان به سه دسته تقسیم کرد؛ 66فرودگاه داخلی، 7فرودگاه گمرکی و 17فرودگاه بین‌المللی. گسترش این بخش به رشد جریان مسافر منجر شده و با ورود شرکت‌های هواپیمایی کم‌هزینه طی دهه اخیر، این جریان رشد قابل توجهی کرده است. افزایش سطح درآمد طبقه متوسط هند نیز مهم‌ترین عامل محرک این رشد بوده است.
تعداد مسافران خروجی از 85.20میلیون در سال 2015-2016 به 103.75میلیون نفر در سال 2016-17 رسیده است. درآمد مسافر کیلومتر نیز از 80.97میلیارد روپیه در سال 2015-16 به 98.64میلیارد روپیه در سال 2016-17 افزایش یافته است. به‌خاطر این رشد قابل‌توجه، تقاضای مسافر شرکت‌های هواپیمایی ظرفیت صندلی‌ها را افزایش داده‌اند. ظرفیت صندلی‌ها که در سال 2015-16 برابر با 97.73میلیارد بوده در سال 2016-17 به 116.94میلیارد افزایش یافته است. به این ترتیب، رشد سفرهای هوایی تقاضایی برای فرصت‌های شغلی جدید و نیازهای زیربنایی ایجاد کرده است. شرکت‌های هواپیمایی غیرنظامی این رشد را به‌خوبی دریافته و تصمیم به افزایش ظرفیت گرفته‌اند.
با ارزان‌تر‌شدن سفرهایی هوایی، بخشی از مشتریان برای تامین‌کنندگان خدمات هوایی به مشتریان هدف تبدیل می‌شوند. برای اولین‌بار خریداران تصمیم گرفتند برای سفر از میان تمام امکانات ممکن راه هوایی را انتخاب کنند.
صرفه‌جویی در وقت و پول شاید مهم‌ترین عامل انتخاب گزینه‌های دیگر است. گستره جغرافیایی وسیع کشور دلیل دیگری است و تنها حملونقل هوایی می‌تواند فاصله را به مقدار زیادی کاهش دهد. تعداد مسافران داخلی که طی سال 2007-2008 برابر با 44.4 میلیون نفر بوده طی سال 2016-2017 به 103.7 میلیون‌نفر افزایش یافته و در همین بازه‌های زمانی تعداد مسافران خارجی از 27.2میلیون‌نفر به 54.7میلیون‌نفر رسیده است.
آهنگ افزایش در بخش داخلی در مقایسه با بخش بین‌المللی نیز به‌طور قابل‌توجهی بالاست. این موضوع نشان می‌دهد الگوی سفر مشتریان داخلی به‌طور قابل توجهی افزایش یافته است. البته در مورد مسافران بین‌المللی دلیل سفر فرق می‌کند.
بیشتر مسافران خارجی به قصد گردش یا برای کسب‌وکار سفر می‌کنند. بنابراین مهم است که به این موضوع نیز توجه شود چون تا وقتی فرصت‌های گردشگری و سرمایه‌گذاری ایجاد نشود، جذب مسافران خارجی دشوار خواهد بود.
از سال 1953 تا 2001 بازار در انحصار دو شرکت Air India و Indian Airlines بود اما این مدل تغییر کرده و بازیگران خارجی و خصوصی وارد بازار شده‌اند، اکنون این بازار بیشتر در اختیار شرکت‌های هواپیمایی کم‌هزینه است.
در حال حاضر بازیگران اصلی، شرکت‌هایIndigo، Jet airways، Spice jet Indian airlines و Go air هستند که هر کدام سهمی از بازار را به دست آورده‌اند. این موضوع نشان می‌دهد که مشتری‌ها در انتخاب شرکت‌های هواپیمایی علاوه‌بر صرفه‌جویی در وقت و هزینه به مواردی مانند خدمات فرودگاهی نیز توجه دارند و برای جلب رضایت مشتری باید به همه عوامل توجه داشت.
