چندی پیش در نمایشگاه «فرصت‌های ساخت داخل و رونق تولید»، قراردادهایی به ارزش 740میلیارد تومان با 32 قطعه‌ساز کشور برای داخلی‌سازی ۳۵ قطعه مختلف خودرو بسته شد که از آن به عنوان میز نخست خودروسازان و قطعه‌سازان برای داخلی‌سازی قطعات وارداتی یاد می‌شود.
حال آن‌گونه مازیار بیگلو، دبیر انجمن سازندگان قطعات و مجموعه‌های خودرو به «دنیای خودرو» می‌گوید: «هفت پروژه از این تعداد قطعات، به تولید انبوه رسیده است.»
اگر هر 35 قطعه به همین ترتیب داخلی‌سازی شوند، صرفه‌جویی ارزی 85میلیون یورویی محقق خواهد شد. اما به‌گفته دبیر انجمن سازندگان قطعات خودرو، هدف‌گذاری برای صرفه‌جویی ارزی فراتر از این ارقام است. چراکه حدود ۲۰۰ قطعه از مجموعه قطعات مورد نیاز صنعت خودرو برای داخلی‌سازی شناسایی شده است که پس از داخلی‌سازی نیاز به ارزبری صنعت خودرو را تا یک میلیارد دلار کاهش خواهند داد.
چه شد سراغ برگزاری میزهای داخلی‌سازی قطعات خودرو رفتید؟ میزهایی که در مرتبه نخست آن قراردادی 740 میلیارد تومانی برای داخلی‌سازی 35 قطعه بسته شده است.
داخلی‌سازی قطعات با برگزاری میزهای اول، دوم و سوم از اینجا شروع شد که مسئولان با توجه به کمبود منابع ارزی تصمیم به کاهش ارزبری این صنعت گرفتند.
قرار است طی این سه میز چه مقدار در ارزبری صرفه‌جویی شود؟
برنامه داریم با برگزاری این میزها و داخلی‌سازی قطعات حدود یک میلیارد دلار کاهش ارزبری داشته باشیم. از همین رو، وزارت صمت و سازمان گسترش مسئولیت برنامه‌ریزی برای این هدف را بر عهده گرفتند و در مرحله نخست تمام قطعات وارداتی را به‌صورت لیست بررسی کردند.
آیا با برگزاری این میزها امکان داخلی‌سازی قطعاتی که در گذشته از خارج کشور تامین می‌شد، وجود دارد؟
نه. این امکان برای تمام قطعات وجود ندارد. چراکه وقتی تصمیم به داخلی‌سازی قطعات می‌گیریم، باید از دو طریق این قطعات را مورد بررسی قرار دهیم؛ نخست قطعاتی که امکان داخلی‌سازی‌شان در کشور وجود دارد، اما تاکنون به هر دلیلی این قطعات به‌جای تولید در داخل از خارج کشور تامین می‌شدند. دوم قطعاتی که به دلیل نبود مواد اولیه در کشور قابلیت داخلی‌سازی ندارند و از خارج کشور باید تامین شوند.
آیا درحال‌حاضر برای داخلی‌سازی قطعات بررسی‌های لازم انجام شده است و آن‌هایی که امکان تولید داخلی دارند، شناسایی شده‌اند؟
بله؛ کار کارشناسی انجام شده و جلساتی نیز در همین زمینه، هم در دفتر نیرو محرکه وزارت و هم در دفتر سازمان گسترش برگزار شده است. نتیجه این جلسات نیز همین است که قطعات شناسایی شده‌اند و قرار است با همکاری تولیدکنندگان مواد اولیه و قطعه‌سازان تا جایی که امکان دارد و نزدیک به سقف همان یک‌میلیارد دلار است به سمت خودکفایی حرکت کنیم.
میز نخست داخلی‌سازی 35 قطعه چند هفته گذشته برگزار شده و هفت قطعه هم طی همین مدت کوتاه به مرحله تولید انبوه رسیده است. میز بعدی قرار است چه زمانی برگزار شود؟
قطعه‌سازان با جدیت تمام در حال داخلی‌سازی قطعات صنعت خودرو هستند و بر اساس برآوردی که داریم، شهریورماه دومین میز نیز برگزار خواهد شد.
ارزیابی شما نسبت به نتیجه نخستین میز که برگزار شد، چیست؟ آیا دستاورد آن یعنی داخلی‌سازی هفت قطعه و آغاز تولید انبوه آن‌ها رضایت‌بخش بوده است؟
نتیجه میزهایی که تاکنون برگزار کرده‌ایم، به قدری مطلوب بوده است که شنیده‌ام به‌تازگی میزهای خودکفایی در صنایع دیگری همچون صنایع الکترونیک و صنایع مخابراتی نیز درحال برگزاری است. به نظر می‌رسد ایده این کار هم از همین نشست‌های دفتر نیرو محرکه وزارت صمت گرفته شده باشد.
فکر می‌کنید 35 قطعه‌ای که در میز نخست برای آن‌ها برنامه ریزی شده است تا چه زمانی به تولید انبوه برسند؟
همین الان هم تعدادی از قطعات به تولید انبوه رسیده‌اند و خودکفایی در این صنعت آغاز شده است. البته انبوه‌سازی تعدادی از آن‌ها زمان بر است که انتظار داریم تا پایان سال 98 داخلی‌سازی شوند. اکنون برای برگزاری میز دوم نیمه شهریور را انتخاب کرده‌ایم که انبوه‌سازی قطعات آن میز نیز به احتمال زیاد تا پایان سال 99 انجام می‌شود. البته در هر صورت ترجیح می‌دهیم تا پایان امسال به هدف کاهش ارزبری یک میلیارد دلاری که وزیر صمت در نظر دارد، دست یابیم.
قرار است برای داخلی‌سازی قطعات تنها سه میز برگزار کنید؟
نه. در نظر داریم این کار را تا برگزاری حداقل پنج میز ادامه دهیم و تمام قطعاتی را که امکان تولید با توجه به مواد اولیه دارند، داخلی‌سازی کنیم.
با این تفاصیل فکر می‌کنید چه تعداد قطعه تا پایان این پنج میز به مرحله تولید انبوه برسد و دیگر نیازی به واردات آن‌ها نباشد؟
فرض کنید میزی برگزار شود با 50 قطعه ولی صدهزار یورو کاهش ارزبری داشته باشد، اما ممکن است میزی برگزار شود با دو قطعه ولی بتوانیم چندصد میلیون دلار صرفه جویی ارزی انجام دهیم. بنابراین چندان بر تعداد قطعات تاکید نداریم.
تاکیدی که انجمن دارد، روی کاهش ارزبری قطعات، کاهش وابستگی به ارز و متقابلا کاهش وابستگی به شرکت‌های خارجی است. از همین‌رو، اگر ببینیم داخلی‌سازی آن 35 قطعه مقرون به صرفه نبوده است، میز بعدی را مختصرتر و با قطعات کمتری برگزار می‌کنیم. هدف ما داخلی‌سازی قطعاتی است که ارزبری بیشتری دارند و کمیت برایمان مهم نیست.
