باتوجه به‌اینکه در موتورهای توربوشارژ یا سوپرشارژ، فشرده‌سازی هوا با روند بهتری صورت می‌گیرد، بنابراین این مساله با ‌کیفیت بالای ساخت قطعات و همچنین استفاده از تکنولوژی به‌روز ارتباط مستقیم دارد.

به گزارش «اخبار خودرو»،به‌طور کلی مهندسان مکانیک خودرو، دو دسته قوای محرکه طراحی و تولید می‌کنند. دسته اول پیشرانه‌های تنفس‌طبیعی یا فاقد سیستم‌های پرخوران برای فشرده‌سازی هوای بیش‌تر به‌داخل سیلندر است که این نوع پیشرانه‌ها در اکثر خودروها دیده می‌شود و به‌دلیل سازگاری بیشتر این دسته از قوای محرکه‌ با شرایط سوختی و جوی مختلف، کم‌تر خراب می‌شود. اما دسته دوم پیشرانه‌های درون‌سوز موسوم به‌پرخوران‌، بهره‌مند از دو سیستم توربوشارژ و سوپرشارژ است که هر دو سیستم پرخوران با هدف فشرده‌سازی بیش‌تر هوا به‌سیلندرهای یک خودرو طراحی و تعبیه شده است. باتوجه به‌اینکه در موتورهای توربوشارژ یا سوپرشارژ، فشرده‌سازی هوا با روند بهتری صورت می‌گیرد، بنابراین این مساله با ‌کیفیت بالای ساخت قطعات و همچنین استفاده از تکنولوژی به‌روز ارتباط مستقیم دارد. با این وجود مهندسان مکانیک خودرو برای پیشرانه‌های توربوشارژ از قطعات به‌اصطلاح فورجینگ‌شده بهره می‌گیرند تا در زمان ایجاد فشار بالا درون فضای محبوس‌شده سیلندر، قطعه اصلی که در سیلندر هر چهار زمان را به‌پایان می‌رساند، توانایی حرکت خطی در سیلندر را داشته باشد. 
بر این اساس نصب سیستم پرخوران توربوشارژ یا سوپرشارژ روی پیشرانه‌ای که فاقد این سیستم‌هاست، مستلزم تغییرات بسیار است. به‌عبارت دیگر در پیشرانه‌های توربوشارژ یا سوپرشارژ، ‌پروگرامی که برای واحد کنترلگر مرکزی ECM تعریف شده، میزان باز بودن دریچه‌گاز، زمان جرقه‌زنی و حتی نوع پاشش سوخت را متغیر می‌کند و این تفاوت اصلی میان پیشرانه‌های فاقد سیستم پرخوران با آن دسته‌ای است که از چنین سیستمی بهره می‌برند. باتوجه به‌‌موارد مذکور و اینکه تمام قطعات در پیشرانه‌های توربوشارژ یا سوپرشارژ در فرآیند فورجینگ تولید می‌شود، باز هم برخی مکانیک‌های سنتی و اسپرت‌دوستانی که تنها با نام این دسته از قطعات آشنا هستند، نصب توربوشارژ یا سوپرشارژ را روی پیشرانه‌ای که فاقد چنین سیستمی است بلامانع می‌دانند. این درحالی است که در عمل سیستم‌های خنک‌کاری، روانکاری، مکانیزم پاشش سوخت، کارکرد موتور، عملکرد سیستم جرقه‌زنی و حتی پروگرام ECU درچنین پیشرانه‌هایی با پیشرانه‌های متداول تنفس‌طبیعی بسیار متفاوت بوده و اگر بنا بر آن باشد که چنین سیستمی روی یک موتور تنفس‌طبیعی نصب شود، باید ابتدا تمام قطعات داخلی موتور اعم از پیستون و شاتون، مانیفولدهای ورودی و خروجی و حتی سیستم خنک‌کاری دستخوش تغییرات عمده‌ای شود و باتوجه به‌اینکه چنین مساله‌ای چندان مقرون به‌صرفه نیست، در بسیاری از مواقع دیده شده که پیشرانه‌ای مانند TU5 که محبوب‌ترین موتور 1.6 لیتری تنفس‌طبیعی در داخل کشور است، تنها یک توربوشارژ روی آن نصب شده و موتور یا حتی خودرو تغییرات دیگری نداشته است. براین اساس همواره مهندسان مکانیک با تیونینگ‌ یا ارتقای غیراصولی خودرو مخالفت می‌کنند؛ زیرا باافزایش قدرت و گشتاور پیشرانه یک مدل خودرو، باید به‌همان میزان سیستم‌های ایمنی و ترمز آن نیز ارتقا یابد. براین اساس نصب سیستم‌های پرخوران روی پیشرانه‌های تنفس‌طبیعی یک عمل غیراصولی و غیراستاندارد محسوب می‌شود. 

ارسال نظر

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.
1 + 4 =