برای تولید هر قطعه از مواداولیه متفاوتی استفاده می‌شود. لنت‌ترمز نیز یکی از قطعاتی است که از ترکیب چندین ماده مختلف تولید می‌شود. لنت‌ها اصولا از الیاف ( Fibers)، پرکننده‌ها ( Filers) اصلاح‌کننده‌های اصطکاک ( Friction Modifires) و رزین‌های اتصال‌دهنده (Resin Binders )  ساخته شده‌اند.

رزین‌های اتصال‌دهنده مواد بسیار مهمی بوده و نقش حیاتی در ساختار لنت دارند. تمام مواد تشکیل‌دهنده لنت در صورت به‌کار بردن رزین بد در فشار و دماهای بالای ترمزگیری از هم جدا و متلاشی خواهند شد؛ درنتیجه استفاده از رزین‌های بی‌کیفیت سبب ایجاد مشکلات فراوانی برای لنت‌ خواهد شد.

درهمین زمینه میترا علیپور، مدیرعامل آزمایشگاه معیار آزمای پژواک صنعت به «دنیای ‌خودرو» می‌گوید: «هر شرکتی متناسب با سطح تکنولوژی خود دارای فرمول خاصی برای تولید لنت است. اما آنچه مشخص است مواد ترکیبی باید استانداردهای لازم برای همخوانی را داشته باشند. در همه فرمول‌ها آنچه مشترک است و باید از آن استفاده شود، رزین‌ها هستند.»

وی تاکید می‌کند: «رزین‌ها به‌طور کلی به دو دسته تقسیم می‌شوند و این دو نوع اتصال‌دهنده‌ مواد الیافی را به‌هم می‌چسبانند. البته جنس این رزین‌ها با توجه به‌نوع فرمول‌ به‌کاررفته در آن متفاوت است. اما آنچه در ایران استفاده می‌شود، یک نوع رزین فلونیک است.»

این کارشناس در ادامه با بیان اینکه متاسفانه کسی به‌این موضوع توجه ندارد که با تعویض نوع مواداولیه باید رزین متنوعی نیز استفاده کرد، تصریح می‌کند: «باید بر حسب نوع قطعه، ضخامت، شکل و ... رزین‌های مختلفی را استفاده کرد.»

وی با اشاره به‌تاثیر استفاده از رزین‌های مختلف در تولید لنت با کیفیت می‌افزاید: «شرکت‌های تولیدکننده داخلی تنها از دو نوع رزین استفاده می‌کنند. درصورتی که شرکت‌های ایرانی با تغییر نوع رزین می‌توانند به‌کیفیت‌ بسیار بالایی دست پیدا کنند. باید در یک لنت‌ترمز از چندین رزین استفاده کرد تا بتوان عملکرد متفاوتی از لنت را در درجه حرارت متفاوت و سرعت‌های مختلف شاهد بود.»

میترا علیپور تاکید می‌کند: «تولید لنت با یک نوع رزین نمی‌تواند کیفیت بسیار مطلوبی داشته باشد و شاید به‌دلیل عدم امکانات تولید داخل و همچنین گران ‌بودن هزینه‌های تولید است که تولیدکنندگان به‌سمت استفاده از چند نوع رزین مختلف نرفته‌اند.»