به گزارش «اخبار خودرو»، صندلی همیلتون در این مسابقه به جورج راسل، راننده تیم ویلیامز و هم‌تیمی نیکولاس لطیفی رسید که تا اینجای فصل در رده آخر جدول رده‌بندی قرار داشت و امتیازی کسب نکرده بود. طبیعی است که هرگونه امتیازآوری راسل در این مسابقه پیام‌های زیاد و تفسیرهای مختلفی را به‌همراه خواهد داشت. به‌عنوان مثال اینکه نفر آخر رانندگان در نظر گرفته‌شده برای مرسدس بتواند عملکردی متفاوت داشته باشد، به‌معنی زیر سوال بردن جایگاه و عملکرد افسانه‌ای لوئیس همیلتون نیز معنی می‌شد. 

راسل در تعیین خط توانست برای نخستین‌بار با یک عملکرد فراتر از انتظار، خط دوم را جلوتر از مکس ورشتپن به‌دست آورد. حتی بوتاس به‌عنوان هم‌تیمی او نیز برای کسب پول‌پوزیشن ناچار شد رکورد سریع‌ترین پول‌پوزیشن تاریخ فرمول‌یک را به نام خود ثبت کند تا با پشت سر راسل قرار گرفتن مورد تمسخر واقع نشود. 

علاوه‌بر این گروژان نیز که در مسابقه قبل به‌علت انفجار خودرو خود دچار سوختگی شده بود، این مسابقه و مسابقه بعدی در ابوظبی را از دست داد. فیتیپالدی به‌عنوان راننده ذخیره جانشین گروژان در این دو مسابقه شده است. صندلی راسل در تیم ویلیامز نیز به آیتکن رسید. از سوی دیگر قرارداد میک شوماخر، فرزند مایکل شوماخر فقید با تیم هاس نیز خبرساز شد.

میک شوماخر در این روز به‌عنوان قهرمانی مسابقات فرمول 2 با تیم فراری دست یافت و نشان داد که ژن خوب پدر را به ارث برده است. عدم حضور همیلتون درمسابقه دوم بحرین، همچنین رقابت را برای نمایش توانایی و لیاقت سایر رانندگان همیشه در سایه داغ‌تر کرده بود. در خط استارت، بوتاس، راسل، ورشتپن و لکلرک در خط اول تا چهارم قرار گرفته بودند. 

استارت پرهیجان مسابقه با پیشتازی و سبقت راسل از بوتاس آغاز شد. اما برخورد لکلرک به‌پرز و خروج ورشتپن از پیست و برخورد با دیواره پیست نیز در همان ابتدا لکلرک و ورشتپن را از جریان رقابت خارج کرد. این معجزه‌ای برای راسل بود تا در آسمان‌ها سیر کند. در دور ششم خودرو ایمنی از جریان مسابقه خارج شد تا شروع دوباره مسابقه را شاهد باشیم. جایی که در اوج رقابت، بوتاس با ساینز درگیر بود و فتل نیز به‌عنوان تنها امید فراری برای این مسابقه، درحال تلاش برای کسب نتیجه‌ای آبرومند بود. اما رانندگان مکلارن و رنو حتی امید بیشتری برای کسب سکو پیدا کرده بودند. 

درعین حال عملکرد سرجیو پرز نیز بسیار تحسین‌برانگیز بود. او که در پی اتفاق دور اول به‌رده آخر سقوط کرده بود، با جنگندگی فراوان توانست خود را به‌جمع مدعیان برساند و پشت سر بوتاس قرار بگیرد. در دور ۶۳ و با ورود خودرو ایمنی به‌علت برخورد لطیفی به دیواره پیست، راسل و بوتاس به‌ترتیب وارد پیت‌لین شدند. بوتاس با مشکل تعویض تایر وقت زیادی را از دست داد. مرسدس نیز در دور بعد دوباره راسل را به‌علت اشتباه در انتخاب تایر به پیت‌لین فراخواند و دوباره تایرهای او را تعویض کرد. این وقایع سبب شد بوتاس و راسل به‌ترتیب به‌رتبه‌های چهارم و پنجم سقوط کنند.

در این زمان پرز بود که پیشاهنگ مسابقه بود. با شروع دوباره مسابقه، این راسل بود که با سبقت تماشایی از بوتاس، باورها را درمورد رانندگان مرسدس در هم شکست. او توانست خود را به‌رتبه دوم برساند؛ اما بدشانسی بزرگ پنچری چرخ عقب او سبب شد مرسدس باز هم او را به پیت‌لین فرا خواند و این بار او به رده چهاردهم سقوط کند. هرچند تا انتهای مسابقه راسل توانست تا رده نهم هم خود را بالا بکشد. بوتاس نیز تا رده هشتم پایین رفت. 

سرجیو پرز قهرمان جادویی این مسابقه رویایی بود. او با وجود سقوط به‌رده آخر، از تلاش دست نکشید و همراه با چاشنی خوش‌شانسی توانست روی سکوی نخست قرار گیرد. سکویی که برای بار نخست به او رسیده است. رتبه‌های دوم و سوم این مسابقه نیز به استبان اکون و لنس استرول رسید.

این نخستین‌بار در این فصل و معدود دفعات در چند فصل اخیر است که روی سکو خبری از رانندگان مرسدس و ردبول نیست. این نخستین مسابقه فرمول‌یک با دو سکو برای تیم ریسینگ‌پوینت بود.

پرز نیز با این امتیازات، یک رده در جدول رده‌بندی صعود کرد. اکون هم برای نخستین‌بار سکوی دومی خود را جشن گرفت. اما راسل به‌لطف یک بار شانس رانندگی با خودرو مرسدس، دیگر از انتهای جدول رانندگان جدا شد.

شاید او تا دورهای انتهایی شانس بالایی حتی برای قهرمانی در خود می‌دید؛ اما داستان به همان نحوی که پیش‌بینی می‌شد تمام نشد. این مسابقه همچنین تا قبل از دور ۸۰، تحلیل بسیاری مبنی بر اینکه خودروهای مرسدس باعث قهرمانی رانندگان آن‌ها می‌شوند را تقویت می‌کرد.