به گزارش « اخبار خودرو » ، علیرضا کافی در سرمقاله امروز (یکشنبه ۱۲ بهمن ماه ۱۳۹۹ ) روزنامه دنیای خودرو، به موضوع «هزینه سنگین صادرات روغن پایه» پرداخت.
عضو شورای سردبیری روزنامه دنیای خودرو در این باره نوشت:
ارز آوری برای کشور یا تامین نیاز ناوگان حمل بار و مسافر، دو راهی دو شرکت از چهار شرکت پالایشگاهی تولید روانکار در کشور است که این روزها سبب برهم خوردن نظام عرضه و تقاضای روغن موتورهای دیزلی در بازار شده است. روندی که اگر کمی دیرتر برای اصلاح آن گام برداشته شود، ناوگان حمل‌ونقل سنگین کشور را با چالشی دوباره مواجه خواهد کرد.
این روزها دو شرکت بزرگ پالایشگاهی که بیش‌ترین حجم از تولید روغن پایه داخلی را نیز در اختیار دارند، تمرکز خود را براساس سیاست‌های مدیریتی‌شان روی تولید روغن پایه و صادرات آن به کشورهای دیگر گذاشته اند و از سویی به دلیل زیانده بودن تولید روغن های موتوری دیزل به خاطر قیمت گذاری تثبیتی سازمان حمایت، تمایلی به تولید روغن موتور دیزلی و عرضه آن در بازار داخل ندارند و بیش‌تر ترجیح می‌دهند محصول تولید شده در پالایشگاه های شان را که همان روغن های پایه است، به‌سمت بازارهای صادراتی روانه کنند.
سیاستی که اگرچه از سهم بازار و میزان فروش این شرکت‌ها در زمینه روغن‌موتور در داخل کشور به‌شدت کاسته است، اما صورت‌های مالی‌شان را همراه با سود نشان می‌دهد و به‌شکلی به‌جای کار کردن به‌نفع آحاد جامعه، بیش‌تر به‌منفعت سهامداران خود کار می‌کنند.
به‌هر صورت اندک جست‌وجویی در بازار روانکارها حکایت از کمبود شدید روغن‌های موتوری دیزل در بازار دارد و بسیاری از مراکز بزرگ و قدیمی مرتبط با سرویس خودروهای سنگین پالس‌های کمبود روغن‌موتورهای نامدار ایرانی در بازار را می‌دهند.
اما آنچه مشخص است و از بررسی صورت‌های مالی شرکت‌ها برمی‌آید، هدف‌گذاری نادرست این شرکت‌ها درخصوص برخورد با بازار داخلی است. سیاست‌هایی که مصرف‌کننده نهایی یا همان رانندگان ناوگان حمل‌ونقل سنگین را قربانی سودآوری بیش‌تر و ارزآوری برای شرکت‌های تولیدی می‌کند. آن هم در شرایطی که کشور بیش از هر زمان دیگر به‌حمایت از درون نیاز دارد و این وظیفه ملی مجموعه‌های بزرگی همچون این دو شرکت روغن‌ساز است تا با تامین به‌موقع بازار داخل زمینه را برای بروز مشکلات آتی و سوءاستفاده دشمنان فراهم نکنند.
در این برهه حساس که پالایشگاه‌های روغن‌سازی از مواد اولیه یا همان لوب‌کات تولید داخل استفاده می‌کنند، جا دارد اولویت تولید را نیز برای تامین نیاز مردم بگذارند تا مبادا در آینده، کشور با کمبود مواجه شود و منافع ملی فدای سودآوری بیش‌تر برای سهامداران این شرکت‌ها شود.
از سویی نهادهای نظارتی نیز می‌توانند با بررسی دقیق‌تر بازار و رصد میزان تولید و توزیع روغن‌های خاص که مصرف‌کننده آن نیز ناوگان حمل بار و مسافر است، بر فعالیت دقیق این شرکت‌ها نظارت کنند و پیش از بروز هرگونه مشکل با الزام این مجموعه‌ها به‌تامین نیاز بازار، جلو مشکلات احتمالی را بگیرند. چراکه درسطح کلان، تاثیر مثبت ارزآوری ناشی از صادرات روغن‌پایه نسبت به‌تاثیر منفی کاهش عرضه روغن‌های موتوری دیزل در جامعه بسیار ناچیز است و در اصل کشور خود را متحمل مشکلاتی خواهد کرد که در قبال آن منافع ناچیزی به‌دست آمده است.
