کد خبر: 233443
تاریخ انتشار: ۲۹ بهمن ۱۳۹۹ - ۰۶:۴۴
مترو

در وسایل حمل‌ونقل عمومی و به‌طور خاص مترو و اتوبوس، تنها موضوعی که رعایت نمی‌شود فاصله و حفظ آن است. صندلی‌های ضربدر زده‌شده همچنان در اتوبوس و مترو طنازی می‌کنند اما دست‌هایی که به میله‌ها آویزان هستند و تقریبا در هم قفل شده‌اند، آدم‌هایی که شانه‌به‌شانه و روبه‌روی هم ایستاده‌اند، چرخه انتقال را در عمومی‌ترین فضای شهری رقم زده‌اند. 

 به گزارش «اخبار خودرو»، بهناز جلالی‌پور در سرمقاله امروز (چهارشنبه ۲۹ بهمن ماه ۱۳۹۹ ) روزنامه «دنیای خودرو»، به موضوع « دورخیز پیک چهارم برای مسافران مترو و اتوبوس » پرداخت.

عضو شورای سردبیری روزنامه «دنیای خودرو» در این باره نوشت:

پیک‌های پاندمی بیماری کووید-۱۹ در هم تنیده شده و هنوز از یکی به در نیامده، وارد مرحله بعد می‌شود، بدون استراحت و نفس‌تازه کردن. هنوز یکی را از سر نگذرانده، هشدارها برای مرحله بعدی اعلام می‌شوند که ویروس جهش‌یافته خطرناک‌تر است و تعداد قربانیانش بالاتر خواهد رفت. هرچند محدودیت‌های اعمال‌شده و سختگیری‌های مختلف در دشوارترین سال اقتصادی، فشار مضاعفی را به شهروندان وارد کرد، اما آمار مرگ‌و‌میر را به یک‌پنجم کاهش داد. البته این میزان افت، دولت و ستاد ملی مبارزه با کرونا را راضی نکرده است و ترجیح می‌دهند برای حفظ جان شهروندان ممنوعیت‌ها ادامه داشته باشد. بخش بهداشت و درمان به‌عنوان نخستین گروه‌؛ در معرض بیماری هستند و ماه‌های اخیر در خط اول مبارزه بوده‌اند. 

سیستم حمل‌‌‌ونقل عمومی در یک‌سال اخیر به‌دلیل محدودیت‌ در تعداد ناوگان، نتوانست برای مسافران یک سیستم امن همراه با حفظ و رعایت فاصله ایجاد کند و پلیس نیز در دوران محدودیت‌های تردد، مجبور به افزایش نیروهای خود برای کنترل راه‌ها شده است. فعلا همه محروم از درآمدهای میلیاردی شبانه دولت هستند و شهروندان نیز به ازای هر دقیقه و ساعت که به دلیل ترافیک و قفل شدن خیابان‌ها در راه می‌مانند و از ساعت منع تردد در شهر تخطی می‌کنند، جریمه می‌شوند، جرایمی که باید روزی به چرخه ارائه خدمات به آنها بازگردد.

در میانه پیک سوم پاندمی کرونا، هشدارها در مورد پیک چهارم شروع شده است که این بار مقصر شهروندان نیستند و مشکل از کمبود بودجه و بدعهدی دولت در تامین هزینه‌های خرید واگن‌های مترو و اتوبوس‌های شهری است؛ کمبودی که اجازه نمی‌دهد فاصله‌های اجتماعی پابرجا بماند و آدم‌ها را در بدترین شرایط ممکن به‌هم نزدیک می‌کند.

در وسایل حمل‌و‌نقل عمومی و به‌طور خاص مترو و اتوبوس، تنها موضوعی که رعایت نمی‌شود فاصله و حفظ آن است. صندلی‌های ضربدر زده‌شده همچنان در اتوبوس و مترو طنازی می‌کنند اما دست‌هایی که به میله‌ها آویزان هستند و تقریبا در هم قفل شده‌اند، آدم‌هایی که شانه‌به‌شانه و روبه‌روی هم ایستاده‌اند، چرخه انتقال را در عمومی‌ترین فضای شهری رقم زده‌اند. 

به‌همین دلیل است که هشدارها درباره احتمال افزایش نرخ ابتلا و فوتی‌ها به‌گوش می‌رسد؛ هشدارهایی که آن قدر زمان دارد تا پیک آغاز شود و آمار ابتلا را افزایش دهد و شهروندان به عنوان اصلی‌ترین مقصران هر روز در سیبل انتقاد قرار بگیرند. 

ارسال نظر

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.
5 + 0 =