خبرنگار دنیای خودرو در این رابطه نوشت :
در شرایطی که اقتصاد ایران همچنان با تورم ساختاری، محدودیتهای ارزی و چشماندازی مبهم از آینده روبهرو است، صنعتخودرو به مثابه آینهای از این بیثباتی، درگیر رکودی کمسابقه شده است.
رکودی که تنها نتیجه کاهش قدرت خرید مردم نیست، بلکه بیپاسخ ماندن پرسشهای اساسی در سیاستگزاری این صنعت نیز در بروز آن نقش محسوس و چشمگیری دارد.
تقاضا در بازار خودرو کاهش یافته، اما نه بهدلیل کاهش علاقه مصرفکنندگان؛ بلکه بهواسطه شکاف عمیق میان سطح درآمد خانوارها و قیمت خودروها. این شکاف در سایه بیثباتی نرخ ارز، نبود چشمانداز مشخص برای تورم و تداوم قیمتگذاری دستوری تشدید شده است.
تولیدکنندگان داخلی که سالهاست به حمایتهای سیاستی عادت کردهاند، اکنون نه توان کاهش قیمت دارند، نه انگیزهای برای ارتقای کیفیت و نه حتی امیدی برای بقا در یک بازار رقابتی.
از سوی دیگر، واردکنندگان نیز با چالشهایی جدی مواجه هستند. تغییرات مداوم در نرخ ارز، سیاستهای نامشخص گمرکی و زمانبر بودن فرآیند تخصیص ارز سبب شده است خودروهای وارداتی، نه تنها در عمل گرانتر از انتظار بهدست مصرفکننده برسند، بلکه بهعنوان رقیبی موثر نیز وارد بازار نشوند.
نتیجه آن است که بازار خودرو ایران اکنون نه بازاری مصرفمحور است، نه رقابتمحور؛ بلکه بازاری است گرفتار در برزخی از بیتصمیمی.
نکته نگرانکنندهتر آن است که تصمیمگیران صنعتخودرو در برابر این تحولات، بهجای بازنگری در سیاستهای کلان، همچنان از پنجره سیاستهای کوتاهمدت به مساله مینگرند.
گویی قرار است با عرضه قطرهچکانی خودرو در بورس کالا یا ارائه تسهیلات محدود فروش، چالشهای عمیق این صنعت حلوفصل شود. این درحالی است که نه تولیدکننده با این تصمیمات به نقطه تعادل اقتصادی میرسد و نه مصرفکننده به اطمینان روانی. اگر خصوصیسازی واقعی و رقابتپذیری صنعتخودرو را هدف میدانیم، باید مسیر شفافسازی، حذف رانتها و ارتقای حکمرانی در صنعت را هموار کنیم.
بدون ساختار نظارتی مستقل، بدون تعیین یک نقشه راه تولید مبتنی بر مزیت رقابتی و بدون آزادسازی واقعی واردات، نمیتوان از صنعت خودرو انتظار داشت که همپای تحولات جهانی حرکت کند.
آنچه امروز در صنعتخودرو شاهد آن هستیم، نتیجه به تعویق انداختن اصلاحات است، نه محصول شرایط ناگهانی. وقت آن رسیده است که تصمیمگیران بهجای نگاه از بالا بهپایین، صدای کارشناسان مستقل و بخشخصوصی واقعی را بشنوند.
صنعتخودرو در ایران اگرچه هنوز زنده است، اما در میانه مهای از ابهام و انتظار بهسوی آیندهای نامعلوم پیش میرود!