به گزارش «اخبار خودرو»، بروس شالر، یک مشاور خودرویی ساکن در بروکلین نیویورک و عضو سابق دپارتمان حمل‌ونقل نیویورک سیتی چنین برآورد می‌کند که در سال 2017 کمپانی‌های فعال در زمینه حمل و نقل باعث افزایش 5.7میلیاردی سفرهای درون‌شهری در 9 شهر بزرگ و پرجمعیت ایالات متحده شده‌اند.
شالر در گزارش خود با نام «حمل و نقل نوین: لیفت، اوبر و آینده شهرهای آمریکایی» که 25 ژوئیه امسال منتشر شد نوشته است: «بدون مداخله و نظارت سیاست‌گذاری‌های عمومی، این احتمال وجود دارد شهرهای بزرگ آمریکایی دچار تردد و ترافیک بیشتر خودروها و در عین‌حال نقل و انتقال کمتر بشود.»
راه‌حل یا مساله؟
در شهر سیاتل، که یکی از 9 شهر موردبررسی بروس شالر بوده، اوبر، لیفت و سایر شرکت‌های ارائه‌دهنده خدمات همسفری، تنها در سال گذشته 94 میلیون مایل تردد بیشتر را نسبت‌به ترددهای احتمالی در سال 2016 ثبت کرده‌اند.
به گفته یکی از مقامات مسئول اوبر، این میزان اضافی از تردد در سیاتل، برابر با دو روز رانندگی در نواحی مختلف متروپولیس سیاتل است. لیفت مدت کوتاهی بعد از شروع به فعالیت اوبر فعالیت خود را در سال 2014 در سیاتل آغاز کرد. شورای شهر سیاتل در تلاش برای محدود کردن فعالیت آن‌ها، این قانون را گذاشته که به صورت همزمان تنها 150دستگاه از خودروهای هر یک از این شرکت‌ها امکان فعالیت داشته باشند.
این قانون در نهایت جای خود را به قوانین بیمه‌ای و قوانین دیگری که برای خدمات همسفری قابل قبول‌تر هستند، داد. براساس اسناد منتشرشده در حال حاضر 14هزار راننده اوبر که دارای مجوز هستند در سیاتل و حومه آن فعالیت می‌کنند. با احتساب سایر شرکت‌هایی که خدمات مشابهی ارائه می‌دهند، در مجموع 28هزار راننده در این محدوده مشغول به حمل و نقل مسافران هستند.
برنامه‌ریزی‌های درست
براساس تحقیقات شالر یکی از دلایلی که این خدمات باعث کاهش ترافیک نشده‌اند، این است که 60درصد از مسافران این خدمات ترجیح داده‌اند به جای پیاده‌روی، دوچرخه‌سواری یا از بهره‌گیری وسایل نقلیه عمومی با استفاده از خدمات سفرهای اشتراکی خود را به مقصد برسانند. تنها 40درصد از سفرهای انجام شده با این خودروها، جایگزین سفرها با خودروهای شخصی مسافران شده‌اند.
اما چه راه‌حلی برای این بحران می‌توان پیشنهاد کرد؟ به باور شالر اول از همه آژانس‌های حمل‌ونقل محلی باید شرکت‌هایی مانند اوبر و لیفت را تشویق به ارائه یا توسعه برنامه‌های حمل و نقل برای شهروندان سالخورده، معلول و کم‌درآمدی کنند که توانایی رانندگی یا خرید خودرو را ندارند.
تا اینجا طبق تحقیقات انجام شده در 9شهر مذکور، اکثر مشتریانی که از خدمات همسفری استفاده می‌کنند جوان‌تر، دارای سطح تحصیلات بالاتر و پردرآمد نسبت به میانگین جامعه هستند. درآمد سالانه حدود 62درصد از خانوارهایی که از این خدمات استفاده می‌کنند بیشتر از 100هزار دلار است و 45درصد از آن‌ها درآمدی بالاتر از 200هزار دلار در سال دارند.
علاوه بر این مقامات شهری باید تلاش کنند حجم تردد خودروهای تک‌سرنشین را به حداقل برسانند و مشوق‌هایی را در اختیار کمپانی‌های خدمات همسفری و همچنین تاکسی‌ها قرار دهند تا میانگین سفرهای شهروندان را افزایش دهند و به علاوه اطمینان‌پذیری خدمات اتوبوس‌های شهری و متروها را نیز ارتقا دهند. به عنوان مثال سرویس‌های خدمات همسفری می‌توانند فاصله میان ترمینال‌های مترو و اتوبوس را پر کنند.
جای خالی خودران‌ها
از سوی دیگر در صورت توسعه و رواج استفاده از خودروهای خودران در ناوگان شرکت‌های ارائه دهنده خدمات همسفری می‌توان از یک خودرو برای رساندن بیش از یک یا دو مسافر به مقصد استفاده کرد. در حالی‌که شرکت‌های اوبر و لیفت در تلاش هستند تا رواج سفرهای چند مسافره را افزایش دهند، تعداد زیادی از خودروهای مورداستفاده در ناوگان فعلی آن‌ها را سدان‌ها و مدل‌های شاسی‌بلند تشکیل می‌دهند.
به باور شالر بهتر است این شرکت‌ها فضای کافی برای دست‌کم شش مسافر را فراهم کنند تا بتوانند در مسیرهای مشخص، مسافران بیشتری را به مقصد برسانند. به هر حال خدمات همسفری را باید به‌عنوان جزئی جدایی‌ناپذیر از حمل و نقل شهری امروز پذیرفت و با مدیریت درست و استفاده صحیح از امکانات آن به کاهش هر چه بیشتر ترددها در سطح شهرهای مختلف کمک کرد.
