به گزارش «اخبار خودرو»، برای تحقق این مهم روند سرمایهگذاریها و انتقال دانشفنی میبایست حداکثر ممکن تسریع میشد اما در بسیاری از قراردادها مانند قرارداد رنو-ایدرو تعللها، تاخیرها و تعویقهای فراوانی رقم خورد که منشأ داخلی داشتند که به کارشکنیهای درونی و مانعتراشیهای غیرکارشناسی برمیگشت. ریشه این مشکل را میتوان ضعف مدیریتی در این حوزه دانست و مدیرانی که عاری از دید کلان و استراتژیک هستند. در این خصوص سراغ یکی از کارشناسان و فعالان صنعت خودرو رفتیم تا درخصوص برخی مشکلات این روزهای صنعت خودرو با وی همکلام شویم. علی قربانی، کارشناس صنعت و بازار خودرو در ابتدای این گفتوگو با اشاره به مصاحبههای انتقادی برخی کارشناسان در این حوزه متذکر شد: «برخی فعالان از ترس هجمههای شرکتهای خودروسازی از بیان مشکلات این صنعت سرباز میزنند. زیرا بعد از هر مصاحبه سیل تلفنهای مدیران کوچک و بزرگ خودرویی به سوی کارشناسان جاری میشود و میگویند شماکه از وضعیت صنعت خودرو آگاه هستید، چرا اینگونه گفتید؟ اما واقعیت این است باید در جهت رشد صنعت خودرو، نقاط ضعف آن را دید و گوشزد کرد تا بتوان به آینده آن امیدوار شد.»
بازار محصولات خودروسازان ایرانی در منطقه چه جایگاهی را به خود اختصاص داده است؟ آیا صادرات CKD خودروسازان در کشورهای همسایه توانسته برای این صنعت بازار منطقهای به ارمغان بیاورد؟
صنعت خودرو ایران از دیرباز سعی در ورود به بازار کشورهای همسایه را داشته اما این اتفاق به دلیل برخی سوءمدیریتها و کارشکنیهای داخلی و خارجی رخ نداد. بخش تحقیقوتوسعه در صنعت خودرو تعطیل است. این تنها بخش از صنعت بود که میتوانست برای کشور ارزشآفرین باشد. بازار خودروسازان ایران تنها بازار 85میلیونی داخل کشور نبود بلکه با احتساب بازار منطقه 400میلیونی است و کشورهای همسایه میتوانستند مشتری خودروهای ما باشند. اما این فرصت را درنیافتهایم.
بازاریابی محصولات خودرویی در کشورهای اسلامی منطقهای و فرامنطقهای تا چه میزان میتواند ارز مورد نیاز خودروسازان را در خارج کشور تامین کند؟ آیا برای تحقیقات بازارهای اسلامی از سوی خودروسازان برنامهریزی شده است؟
باتوجه به روابط سیاسی ایران با کشورهای منطقه در دهههای گذشته میتوانستیم جایگاه بهتری برای خودروسازی بهدست بیاوریم اما غفلت مدیران صنعتی و بازاریابان از بازارهای منطقه باعث این عقبماندگیها شده است. بازاریابی صنعت خودرو در کشورهای اسلامی و دوست طی سالهای گذشته به شکل جدی و حرفهای دنبال نشده و نگاه خودروسازان بیشتر متوجه بازار بسته داخلی بوده است.
به دست آوردن بازارهای جهانی چه ابزاری نیاز دارد که در اختیار شرکتهای خودروسازی ایران نبوده است؟ آیا شرکتهای بازاریابی جهانی میتوانند کمبودهای بخش فروش محصولات شرکتهای خودروسازی ایران را تامین کنند؟
کارشناسان بر این باور هستند صنعت خودرو میتوانست بهخوبی برای کشور ارزش افزوده، شغل و موقعیت صادراتی در بازارهای جهانی ایجاد کند اما بهدلیل سوءمدیریتهایی که در چهار دهه گذشته بر این صنعت حاکم بوده و برخی تصمیمات عجیبوغریب برای توسعه این مهم به یک آرزو تبدیل شده است. چرا ما نباید یک پلتفرم ملی داشته باشیم و مدلهای گوناگون روی همین پلتفرم ملی ساخته شود؟ امروزه برندهای جهانی خودرو روی یک پلتفرم مشترک سرمایهگذاری کرده و تنها با تغییر شکل خودرو و اتاق و تجهیزات آن، خودروی خاص برند خود را عرضه میکنند اما هر یک از خودروسازان ما همچنان تمایل دارند پلتفرم شخصی خود را داشته باشند که این موضوع واقعا جای سوال دارد. بهراستی هزینه طراحی و شخصیسازی این پلتفرمها را چه کسی پرداخت خواهد کرد؟
بحث آزادسازی قیمت خودرو و حذف طرحهای حمایتی دولت در صنعت خودرو را چگونه بررسی میکنید؟
شرایط بهوجودآمده برای صنعت خودرو تاسفبار است. بحث آزادسازی قیمت خودرو بهعنوان تنها راهحل خودروسازان برای نجات از ورشکستگی مطرح شده است. اگر خودرو گران نشود، در ماههای آینده هر دو خودروساز ما زمین خواهند خورد اما از سوی دیگر افزایش قیمت خودرو در حالی است که که قدرت خرید مشتریان افزایش نیافته، هرچند در شرایط کنونی نیز راهی جز این وجود ندارد.
وزارت صنعت، معدن و تجارت از تدوین بسته حمایتی درخصوص خودروسازان خبر داده است. آیا این بسته میتواند تعادل را به بازار مصرف و تولید خودرو بازگرداند؟
بستهای برای حمایت خودروسازان از سوی وزیر صنعت برای تولیدکنندگان خودرو تدوین شده است. اما مطمئن باشید در این بسته نیز یکی از بندها، همان گرانکردن خودرو توسط خودروسازان است. البته نام آن را «آزادسازی قیمت» نخواهند گذاشت و از تعبیری مانند «توقف قیمتگذاری دستوری» استفاده خواهند کرد تا از فشار انتقادها کاسته شود.
برای کنترل قیمت فروش محصولات خودروسازان داخلی در بازار چه برنامهای را میتوان دنبال کرد؟ پیشنهاد شما درخصوص کاهش قیمت خودرو در بازار چیست؟
بازخورد تصمیمات اشتباهی که دولت در این مدت درباره صنعت خودرو گرفته است، این روزها به شکلی همافزا در بازار خودرو خودنمایی میکند. این بازخورد نتیجه بیتوجهی به مشاورههای تخصصی است که از طریق تشکلهای مربوطه داده شده و متاسفانه مورد توجه قرار نگرفته است. دولت با اعطای وام به خودروسازان میتواند بخشی از فشار افزایش قیمت خودرو در بازارهای مصرف را کاهش دهد. یعنی میتواند برای کمکردن این فشار، مابهالتفاوتی را به خودروساز پرداخت یا طرحهای لیزینگ را جایگزین فروش نقدی کند تا از فشاری که روی مردم است، اندکی بکاهد. متاسفانه خودروسازان ما برای تولید خودرو قطعه ندارند و این بهدلیل ضعف قطعهسازان در تولید، وابستگی زنجیره تامین و البته نداشتن نقدینگی در این شرکتهاست. باید در نظر داشت هیچ بازاری در هیچ کشوری بهصورت دستوری قابلکنترل نیست. اگر دولت بهدنبال تعالی صنعت خودرو است، باید از دخالت در این صنعت دست بردارد و اجازه دهد بخش خصوصی واقعی نه خصولتی و شبهدولتی وارد شوند و کارها را بر عهده بگیرند.