به گزارش «اخبار خودرو»، این نخستین نمونه از تحقیقاتی است که ارتباط میان آلودگی ایجاد شده توسط نوع خاصی از خودروها را بر روند رشد اعضای مختلف کودکان موردبررسی قرار می‌دهد. همچنین این طرح نشان داده باوجوداینکه ممنوعیت ورود کامیون‌های حمل بار در سطح شهر میزان آلایندگی‌ها را کاهش می‌دهد، تاثیری بر صدمات وارده به ریه کودکان ندارد. سازمان بهداشت جهانی اعلام کرده بود که آلودگی شهرها هرسال جان بیش‌از ۷میلیون‌نفر را در سطح جهان می‌گیرد. اگرچه تاکنون اعلام می‌شد که تنها ۱۹درصد از کودکان جهان در هوای ناپاک تنفس می‌کنند، اما انتظار می‌رود که این تحقیقات جدید آمارهای قبلی را تحت تاثیر قرار داده و توجه بیشتر مسئولان را به اثرات زیان‌بار هوای آلوده جلب کند.
نسلی با ریه‌های کوچک
تحقیقات مشابه پیشین روی کودکانی که در نواحی آلوده زندگی می‌کنند، اثبات کرده بود که وزن آن‌ها هنگام تولد کمتر بوده و بیشتر از سایر کودکان در معرض خطر سندروم مرگ ناگهانی نوزاد قرار دارند. همچنین چاقی و عدم‌سلامت روانی ازجمله مواردی هستند که به آلودگی شهرها نسبت داده‌شده بودند. بیشتر مناطق شهری در لندن نیترات اکسیژن بیشتر از حد مجاز دارند و دولت بریتانیا معتقد است که طرح‌های محدودکننده رفت‌وآمد ناکافی هستند.
از سویی طرفداران محیط‌زیست نیز در حال فشار آوردن به دولت این کشور برای وضع قوانین محدودکننده بیشتر هستند. پروفسور کریس گرفیتس از دانشگاه کویین ماری لندن در این باره گفته است: «ما در حال پرورش نسلی هستیم که ریه‌های آن‌ها ظرفیت سابق را ندارد. این نتیجه نحوه پاسخ صنعت خودرو به نیاز مشتریان است و دولت مرکزی که تاکنون ضعیف عمل کرده باید کاری کند تا شهرها ترافیک کمتری داشته باشند و تعداد خودروهای داخل شهر کاهش پیدا کند، زیرا این حق شهروندان است که از هوای پاک‌تری استفاده کنند.»
تحقیقی که در هفته‌نامه پزشکی معتبر لنست به چاپ رسیده نشان می‌دهد درصورت فراتر رفتن تعداد مولکول‌های نیترات اکسیژن در سطح هوا نسبت‌به استانداردهای اعلام‌شده، حجم ریه کودکان حداقل تا ۵درصد کاهش ظرفیت پیدا خواهد کرد.
گفتنی است که ظرفیت ریه تا سن ۱۸سالگی به بیش‌ترین میزان خود می‌رسد و سپس در سال‌های آتی عمر کاهش پیدا می‌کند. بنابراین پروفسور گرفیتس توضیح داد: «درصورتی‌که در زمان اوج رشد ریه‌ها، جلوی بزرگ‌تر شدن آن گرفته شود، در زمان بزرگ‌سالی که ریه در حال کوچک‌تر شدن است، ریسک مرگ زودهنگام افزایش پیدا می‌کند.» او همچنین اضافه کرد که درصورت وجود چنین شرایطی خطر ابتلا به سرطان سینه نیز بیشتر می‌شود.
فرار از آلودگی
این تحقیق به پزشکان توصیه می‌کند که به پدرومادرها توضیح دهند کاهش حجم ریه چگونه می‌تواند سلامت فرزندشان در سنین بالاتر را به خطر بیندازد تا آن‌ها از مناطق شهری با سطح آلایندگی بالا دورتر شوند. آندرا لی، طرفدار محیط‌زیست و عضو انجمن کلینیک زمین می‌گوید: «یکی از نتایج این تحقیق می‌تواند به اثر اهمال دولت سابق بریتانیا نسبت‌به کنترل غیرقانونی افزایش سطح آلایندگی‌ها اشاره کند.»
به نظر آن‌ها طرح مناطق با آلایندگی بسیارکم یا (ULEZ) باید هرچه بیشتر در مناطق افزایش پیدا کند، چراکه طرح فعلی LEZ پاسخگوی سلامت شهروندان نیست و خودروها هنوز می‌توانند در سطح شهر اقدام به آلوده‌ترکردن هوای شهر کنند. طرح ULEZ قرار است از ابتدای ماه آپریل سال ۲۰۱۹ میلادی در شهر لندن اجرایی شود.
اما لی می‌گوید: «لازم است اقدامی در سطح ملی انجام دهیم. ما باید وزرا را مجبور کنیم که روش‌های اندازه‌گیری آلایندگی سریعی را برای کاهش آلایندگی اطراف مدرسه‌ها اعمال کنند. زیرا نباید کاری کرد که دولت دستان خود را از وجود چنین مشــــکل بزرگی پاک نگه‌دارد و حل آن را به مسئولان محــــــــلی واگذار کند.»
گفتنی است که در این تحقیق ظرفیت ریه ۲هزاردانش‌آموز ۸ تا ۹ساله از ۲۸مدرسه ابتدایی در سطح لندن طی سال‌های ۲۰۰۹ تا ۲۰۱۴ موردبررسی قرارگرفته و درست پس از آغاز طرح LEZ در سطح لندن، محققان شاهد افزایش حجم تنفس ریه کودکان به‌طور عمـــومی بوده‌اند.
محققان این پژوهش معتقدند که این شرایط باید در شهرهای دیگر نیز موردبررسی قرار بگیرد، چراکه نه تنها دیگر شهرهای بریتانیا ممکن است از لندن آلوده‌تر باشند، بلکه شهرهای زیادی در اروپا و به‌طورقطع در هند و چین وجود دارند که وضعیت بسیار بدتری نسبت‌به لندن را تجربه می‌کنند.
