به گزارش «اخبار خودرو»، این روزها بیشتر مطالبی که درباره سومین دوره برگزاری نمایشگاه خودرو تهران منتشر میشوند، این نمایشگاه را بسیار کمفروغ و بیرمق ارزیابی میکنند و برای این مدعا دلایل مشابهی میآورند، ازجمله آنکه این دوره از نمایشگاه، شباهتی به دو دوره درخشان و پرشکوه گذشته آن ندارد و شور و اشتیاقی نیز در میان علاقهمندان و فعالان صنعت خودرو برانگیخته است یا اینکه امسال شاهد رونماییهای چندانی از محصولات تازهوارد نخواهیم بود و نمایشگاه سوم محدود به برخی خودروسازان داخلی و محصولات کمتنوع و تکراری آنهاست.
برخی از این مطالب نیز با دریغ و حسرت و افسوس برای مدلهایی همراه است که در صورت باقیماندن آمریکا در برجام شاهد رونمایی از آنها در نمایشگاه امسال بودیم؛ از خودروهای کرهای، ژاپنی و آلمانی گرفته تا خودروهای فرانسوی و حتی چینی وارداتی یا مونتاژ داخل. دلخوریهایی هم از حذف بخش خودروهای کلاسیک در این دوره از نمایشگاه ابراز شده است.
بیتردید هرکدام از این استدلالها در جای خود معتبرند اما به اصل موضوع توجه کمتری دارند. هرچند در تمام این مطالب به بازگشت تحریمها، لغو قراردادهای خودروسازان ایرانی با خودروسازان خارجی، بروز مشکلات داخلی و خارجی در مسیر واردات قطعات و مواداولیه، بالارفتن هزینههای تولید و نیز ممنوعیت واردات خودرو اشاره شده است اما آنچه در این میان مغفول مانده، شرایطی است که این نمایشگاه از صنعت و بازار خودرو ایران تصویر میکند؛ آنچه در این نمایشگاه به نمایش درمیآید، تصویری واقعی و بیبزک از صنعت خودرو ایران است.
بازدید از نمایشگاه خودرو امسال بهمثابه روبهرو شدن با واقعیتی تلخ است. تحریمهایی که با هدف فلجکردن صنعت خودرو ایران از سوی آمریکا بر این صنعت اعمال میشود، بار دیگر درهای تعامل مستقیم با خودروسازان مطرح جهانی را روی این صنعت بسته و علیالقاعده پشت درهای بسته چند راهکار بیشتر پیش روی خودروسازان نیست که دشوارترین آنها ارتقای توان داخلی و بومیسازی فناوریها از طریق تحقیق و توسعه، استفاده بهینه از داشتهها و تجربیات موجود، تعامل با نخبگان دانشگاهی و مهندسی معکوس است. سادهترین آنها نیز تعقیب فناوری خودرو با دنبالهروی از چینیها برای تنوعبخشی و توسعه است که باتوجهبه پیشرفت چشمگیر صنعت خودرو چین دیگر نمیتوان گفت مصداق کپیکاری از کپیکاران است و ما را بیشتر عقب خواهد انداخت. اما باید هوشیار بود که در همکاری با چینیها از الگوی قدیمی همکاری با فرانسویها آن هم با تصدیگری دولت پیروی نکنیم که حاصلی جز مونتاژکار باقیماندن و وابستگی 60درصدی زنجیره تامین ما به قطعات وارداتی، بازتولید زیان و محصولاتی غیررقابتی خروجی دیگری نداشته است. بلکه این بار باید از الگوهای اخیر همچون تشکیل جوینتونچرها و تاسیس شرکتهای سهامی استفاده کنیم که اگر به موانعی همچون خروج آمریکا از برجام و البته فرصتسوزیهای داخلی در تسریع اجرای قراردادهایی مانند «رنو- ایدرو» برنمیخوردند، میتوانستند تحولات بزرگی را در صنعت خودرو ایران رقم بزنند. بنابراین باید چینیها را که در اندیشه حضور مستدام و روزافزون در بازار خودرو ایران هستند، مجاب کرد تا در انتقال سرمایه، تکنولوژی و تجارب مدیریتی به ایران نیز اهتمام داشته باشند. نمایشگاه امسال بهجای بخش جانبی «ایرانکلاسیکا»، بخش جانبی «قطعات وارداتی داخلیسازینشده» دارد که از اهمیتی حیاتی برای صنعت خودرو ایران برخوردار است، قطعاتی که این روزها تبدیل به «آینه دق» صنعت خودرو شدهاند و باید برای آنها و کل صنعت خودرو ایران فکری کرد. پس با این رویکرد به استقبال از سومین دوره نمایشگاه خودرو تهران میرویم.