برخی روغن‌موتورها بدون در نظر گرفتن سطح کیفیت و تکنولوژی تولید، همپای دیگر محصولات مجوز افزایش قیمت می‌گیرند. مهم نیست روغن موتور تولیدشده توسط شرکت‌های مختلف از چه روغن پایه یا ادتیوی در ترکیب خود استفاده کند، بلکه داشتن نشان استاندارد دلیلی کافی برای دریافت مجوز بالا رفتن قیمت‌هاست. اما کمتر کارشناس و تصمیم‌گیری تاکنون روی این موضوع متمرکز شده است که برخی فرایندها روی روغن‌پایه‌های تولید داخل می‌تواند سطح کارایی و ساعت کار استفاده ازروانکار را افزایش دهد یا استفاده از افزودنی‌های شیمیایی خریداری‌شده از شرکت‌های صاحب‌نام تا چه میزان عملکرد روانکار را در مقایسه با نمونه‌هایی که با ادتیوهای چینی تولید و روانه بازار می‌شوند، بالاتر می‌برد.
هیدروفینیشینگ؛ فرایندی برای بالابردن افزایش کیفیت روغن پایه
تفاوتی نمی‌کند که روغن پایه در کدامیک از 4پالایشگاه بزرگ کشور تولید شده باشد چراکه محصول خروجی از پالایشگاه‌های نفت بهران، ایرانول، نفت پارس و سپاهان همگی متعلق به گروه یک نفتی هستند و از نگاه غیرکارشناسی از یک کیفیت و سطح کیفی برخوردارند. اما این بزرگ‌ترین اشتباهی است که در طول چند سال گذشته نیز از چشم کارشناسان و تصمیم‌گیران تعیین قیمت برای روانکارها دور مانده است.
هیدروفینیشینگ فرایندی است که در آن باقیمانده جزئی از مواد مضر موجود در روغن پایه مانند ترکیبات اکسیژن‌دار، نیتروژن‌دار،گوگرددار و فلزات، از روغن پایه جدا می‌شوند و درنهایت روغن پایه‌ای باکیفیت‌تر را تحویل واحد بلندینگ یا تولید روغن موتور می‌دهند. اما مهم توجه به این نکته است که روغن پایه‌های کدامیک از 4شرکت تولیدکننده اصلی روغن پایه در کشور، پیش از رسیدن به بخش تولید روانکارهای موتوری و ترکیب با ادتیوها سروکارشان به واحد هیدروفینیشینگ می‌افتد؟
به گزارش «دنیای خودرو» در حال حاضر از بین 4پالایشگاه اصلی تولیدکننده روغن پایه در کشور تنها پالایشگاه‌های دو شرکت نفت بهران و ایرانول از واحد هیدروفینیشینگ بهره می‌برند و بالطبع، روانکارهای تولیدی توسط این دو شرکت از سطح کارایی بالاتری نسبت به دیگر محصولات موجود در بازار برخوردارند.
روانکارهایی با 25درصد سطح کارایی بیشتر
برای درک بهتر تفاوت بین روغن موتوری که با روغن پایه هیدروفینیشینگ شده روانه بازار می‌شود با نمونه‌ای که بدون گذر از این مرحله تولید شده، ذکر این نکته کافی است که طی این فرایند که تنها در دو پالایشگاه بهران و ایرانول انجام می‌شود کیفیت روغن پایه تا 25درصد افزایش پیدا می‌کند و روانکار نهایی در هنگام استفاده به میزان کمتری تبخیر می‌شود و مقاومت بالاتری در برابر اکسیداسیون دارد؛ عاملی که درنهایت سبب می‌شود سطح کارایی روغن موتور تا 25درصد افزایش پیدا کند.
با تمام این اوصاف آیا نباید در سیاست‌های تعیین قیمت روانکارها، به این عوامل نیز دقت شود و روانکاری با ساعت و کیلومتر بالاتر کارکرد، افزایش‌قیمتی متفاوت از روانکارهایی بگیرد که در مقایسه با آن از کیفیت پایین‌تری برخوردار است؟
قدمت 100ساله برخی پالایشگاه‌های روغن!
پالایشگاه های قدیمی و مستهلک توانی برای رونق‌بخشیدن به تولید ملی ندارند.
کافی است سری به تاریخچه برخی پالایشگاه‌های تولید روغن در کشور بزنید تا متوجه شوید بعضی از آنها به موزه زنده صنعت روانکارهای کشور تبدیل شده‌اند؛ حتی تصورش هم سخت است پالایشگاهی که ده‌ها سال قبل از ورودش به ایران در یونان مورد بهره‌برداری قرار گرفته، هنوز هم با وجود گذشت یک قرن مشغول تولید است و قیمت محصولات تولیدی آن نیز همپای دیگر روانکارها مجوز افزایش قیمت می‌گیرد.
اگرچه این نکات برای مصرف‌کننده نهایی مشخص نیست، اما سازمان حمایت مصرف‌کنندگان و تولیدکنندگان می‌تواند با در نظر گرفتن تمام این شاخص‌ها و کیفیت محصول نهایی، اقدام به افزایش قیمت هدفمند روانکارها کند تا هم تولیدکنندگانی که اقدام به سرمایه‌گذاری و به‌روزرسانی خطوط تولید خود کرده‌اند، دچار زیان نشوند و هم دیگر تولیدکنندگان به ارتقای تکنولوژی مورد استفاده در خطوط تولید خود تشویق شوند.
