به گزارش «اخبار خودرو»، در سال‌های گذشته که واردات خودرو آزاد بود، محل بحث و گفتوگو در این بخش، بیشتر حول محور ممنوعیت خودروهای با حجم موتور بالای 2500سی‌سی بود که طبق تعاریف مصداق خودرو فوق لوکس بودند. حال اما اصل موضوع واردات خودرو در معرض ممنوعیت قرار دارد.
کامران بهزادی، کارشناس صنعت خودرو در این خصوص معتقد است: «آیا چین بهعنوان یک کشور نمونه از توسعه سریع صنعتی در سال‌های اخیر، می‌توانست با وضع قوانین مشابه ایران موفقیت‌های امروز صنعت خودرو خود را در بازار جهانی کسب کند؟ حتی کشور کوچکی مانند امارات‌متحده‌عربی که درحالحاضر تبدیل به یک قطب توریستی در بالاترین کلاس جهانی شده، بخشی از توسعه سریع خود را مدیون بازار سطح لوکس خود به‌ویژه در بخش خودرو است که نهتنها هیچ محدودیتی در واردات ندارد بلکه محلی برای آزمایش و نمایش پیشرفته‌ترین و لوکس‌ترین خودروهای جهان است.»
کشورهایی مانند چین در صنعت خودرو و کشورهایی همچون امارات متحده عربی در تجارت خودرو پیشتاز هستند. چه رویکردهایی در این کشورها به این پیشتازی انجامیده است؟
تنها نمونه خودرو شاسیبلند مرسدسبنز برابوس G63 6*6 با شش چرخ و 700 اسب‌بخار و سرعت حدود 350 کیلومتر بر ساعت یا پیشرفته‌ترین خودرو در حال آزمایش بوگاتی شیرون با 1500 اسب‌بخار قدرت و سرعتی در حدود 485 کیلومتر بر ساعت، فقط با پلاک دوبی در جهان موجود است. این موارد، لزوم تعریف صحیح ادبیات و قوانین توسعه را در کشور، قبل از طرح هرگونه بحث شعارگونه در این زمینه گوشزد می‌کند. هرچند در بحث ادبیات مورد نیاز توسعه، صحبت‌ها و درد دلهای فراوانی وجود دارد، ولی موضوع قانون ممنوعیت چندساله واردات خودروهای لوکس با تعریف حجم موتور بالای 2500سی‌سی شاید یکی از بارزترین نمونه تضاد موجود در این ادبیات باشد. این در حالی است که تکنولوژی و نوآوری‌های مورد استفاده در این نوع خودروها در حد بالاترین و آخرین جنبه پیشرفت‌های علمی، تکنولوژیکی و نوآورانه و خلاقانه است و همه این موارد از مفاهیم مسلم و مورد توجه و استفاده در بحث توسعه به‌ویژه در بخش انگیزهدادن به سرمایههای انسانی است.
چه تعریفی برای شناسایی خودروهای لوکس از خودروهای غیرلوکس می‌توان ارائه کرد؟
لوکس‌گرایی در خودرو محدود به استفاده از مواد و کالاهای لوکس و گران نیست. بلکه این عنوان مدیون استفاده از دانش مهندسی، تکنولوژی‌های نو و تجربیات سال‌ها تولید خودرو در کنار نوآوری و خلاقیت بالا برای تولید محصولی متفاوت است که الگویی خواهد بود برای تولید محصولات آینده و موفقیت در بازارهای رقابتی جهانی، البته با تکیه بر منابع مالی قشر مرفه و ثروتمند جامعه که می‌توانند بهای خرید این کالا را بپردازند. فراموش نکنیم در اواخر دهه هشتاد میلادی، دو خودرو ساز معتبر و بزرگ جهانی یعنی مرسدسبنز و بامو با افتخار، وجود فناوری ترمزهای ABS در خودروهای خود را حتی بر بدنه خودرو بهعنوان نمادی از کالای لوکس خود معرفی کردند. اما این فناوری که امروزه بهعنوان یک استاندارد اولیه در تمام خودروهای تولیدی جهان ازجمله کشور ما اجباری است. به‌همین‌ترتیب استفاده از کیسه‌های هوا یا همان AIR BAG که در اواخر دهه 90 میلادی از نظر مهندسی یک فناوری پیشرفته برای خودروهای لوکس تلقی میشد اما امروز یک امر کاملا پذیرفته شده است. باید در نظر داشت هیچ یک از فناوری‌ها برای همیشه لوکس باقی نمیماند. بر این اساس، می‌توان گفت برخوردهای دافعهآمیز با فناوری‌های نو و ایجاد سدهای آییننامهای در برابر آنها، مانع توسعه تکنولوژیک است.
جایگاه خودروهای لوکس در ارتقای سطح کیفی محصولات شرکت‌های خودروسازی را چگونه ارزیابی می‌کنید؟
برخی تکنولوژی‌های مدرن و فوق‌پیشرفته برای معرفی امکانات و قابلیت‌های خود به بازارهای مصرف، از توان نفوذ خودروهای لوکس در سطح جهانی بهره می‌برند. نمونه آن دوربین‌های دید در شب یا همان Night Vision بود که در اغلب خودروهای لوکس و گران موجود است. این تکنولوژی گرچه بهصورت جداگانه جزو کالاهای تحریمشده برای کشور بوده اما بهراحتی در اینگونه خودروها قابل‌دسترسی است. نمونه دیگر آن، تکنولوژی پیشرفته نمایشگر روی شیشه یا همان Head Up Display است که در جنگنده‌های نظامی پیشرفته استفاده می‌شود، اما در بسیاری از خودروهای لوکس بهعنوان یک آپشن موجود است. اگر نسل جوان علمی کشور قادر به دیدن اینگونه تکنولوژی و فناوری در هواپیماها نیست، حداقل می‌تواند از طریق خودروهای لوکس این تکنولوژی را مشاهده کند.
بر این اساس، آیا شما جایگاه خودرو در زندگی اجتماعی را فراتر از یک کالای تسهیلکننده زندگی ارزیابی می‌کنید؟
بله، دقیقا؛ خودرو نهتنها بهعنوان یک کالای بسیار ضروری برای زندگی اجتماعی لازم بوده بلکه دروازه‌ای است برای نمایش فناوری و تکنولوژی در صنعت و مهندسی که متاسفانه کشور ما خواسته یا ناخواسته این دروازه را روی خود بسته است. به عبارت دیگر، تحریم خودخواسته و درونی در این زمینه بهوجود آمده است.
اگر چین توانسته بازار انحصاری هواپیماهای تجاری غول بوئینگ و ایرباس را با استفاده از نمونه چینی COMAC به لرزه درآورد، بدون شک مدیون دسترسی آزاد و بدون محدودیتش به تکنولوژی و فناوری‌های روز دنیاست. چرا در دیگر نقاط دنیا، تجربه ساخت هواپیماهای بسیارمعمولی و از رده خارج آنتونوف 140 نیز به شکست میانجامد؟ اگر چین توانسته است بازار گوشی‌های هوشمند غول‌های اپل و سامسونگ را با مدل HUAWEE خود در اختیار بگیرد، بدون‌شک مدیون دسترسی آزاد و بدون محدودیتش به تکنولوژی و فناوری‌های روز دنیاست. البته کشور ما نیز سال‌ها قبل از آن و با مدلهایی مانند صاایران و جیالایکس در پی چنین جایگاهی بود اما به‌دلیل رویکردهای اشتباهی که در این زمینه وجود داشت، شکست خورد.
تعریف کالای لوکس ازجمله خودرو، در ادبیات و گفتمان صنعتی کشور ما تا چه اندازه صحیح است؟
متاسفانه واژه لوکس در ادبیات ملی کشور ما و در هر قشری از جامعه و متفکران به طرز عجیبی مورد حساسیت قرار دارد و در بررسی این موضوع با انبوهی از تناقضات مواجه می‌شویم. تصور کنید برای املاک ویلایی یا حتی آپارتمانهای با ارزش بالای ده‌هامیلیاردتومان، قانونی مشابه ممنوعیت واردات خودرو وضع شود. مثلا بگویند ساخت املاک بالای 2500 متر مربعی ممنوع است یا بگویند کسی نمیتواند ساعت مچی یکمیلیارد تومانی داشته باشد، آن هم درحالیکه میزان مواد بهکاررفته در آن حتی به یکصد گرم هم نمیرسد.
چگونه می‌توان این وسایل را به دو بخش لوکس و غیرلوکس تفکیک کرد و جلوی ساخت یا واردات بخش لوکس آن را گرفت؟ اگر این دیدگاه گسترش یابد، روزی خواهد رسید که این ادبیات حساس به صنعت هوایی نیز سرایت کند و بخش کلاس تجاری (Business Class) و یا کلاس مرفه (First Class) را از هواپیماها حذف کنیم یا ورودشان به کشور ممنوع اعلام شود!
۱۸:۵۲ - ۱۳۹۸/۰۲/۱۳
