به گزارش «اخبار خودرو»،هدف از این سرمایه‌گذاری تبدیل شدن این کشور به بازیگر اصلی بازار گروه ۲ و ۳ است. مارک تونسند (Mark Townsend) از ماهنامه معتبر لوبزاندگریسس در جدیدترین نسخه از این نشریه تخصصی بررسی کرده است که چگونه این کشور می‌تواند با گذر کردن از تحریم‌ها و مشکلات مربوط به اخذ تاییدیه به اهداف خود دست پیدا کند.
طی دو سال گذشته روسیه سال‌های سختی را در صنعت روانکارها تجربه کرده است. اما دولت این کشور با حمایت از احداث سایت‌های مدرن و کاهش مالیات کمک کرده است تا صنعت روانکارهای این کشور به‌عنوان یکی از نقاط حیاتی تامین روغن پایه مطرح شود. پیش‌بینی‌ها خبر از احداث پروژه‌هایی با ظرفیت حداقل ۵۰۰ هزار تن تا سال ۲۰۲۲ دارد. در این میان سه شرکت گازپروم نفت
(Gazprom Neft) ، لوک‌اویل (Lukoil) و رزنفت (Rosneft) بیشترین سهم را از حجم سرمایه‌گذاری در صنعت روغن پایه دارند. هدف اصلی از این سرمایه‌گذاری‌ها افزایش حجم و کیفیت روغن پایه تولید شده در این کشور در نظر گرفته شده است. با وجود اینکه این تصمیم می‌تواند در‌نهایت به تولید مازاد و عدم امکان صادرات منتهی شود، اما کرملین کماکان روی افزایش حجم و تکنولوژی ساخت پافشاری می‌کند.
بازار روغن پایه گروه3 اشباع است
دنیس وارکسین (Denis Varaksin) مدیرکل شرکت تجاری DYM در کنفرانس روغن پایه، روانکار و وکس منطقه اروپا، خاورمیانه و آفریقا (AMEA) که در شهر دوبی برگزار شده بود، گفت: «تولیدکنندگان اصلی در شرایط فعلی تنوع کافی برای تولید انواع روغن پایه گروه۳ را دارند و اگر افزایش حجم تولید، توسط هر کشوری انجام شود، تولید مازاد حساب شده و تاثیر زیادی روی قیمت‌ها خواهد گذاشت».
در شرایط فعلی قیمت روغن پایه نسبت به سال ۲۰۱۳ در هر تن، ۲۴دلار و ۲۰سنت ارزان‌تر شده است. بنابراین تصمیم صحیح این است که ترمز صادرات را بگیریم، حتی اگر سود زیادی در پی داشته باشد. البته استراتژی وارکسین در حال اجراست و به‌صورت بین‌المللی، صادرات کشورها نسبت به سال گذشته، ۱۲درصد افت پیدا کرده است. شاید برخی دلیل این آمار را عملیات تجهیز و نگهداری از پالایشگاه‌ها بدانند، اما سه ماهه دوم و سوم سال ۲۰۱۸ نیز نشاندهنده کمترین آمار صادرات طی سه سال اخیر بوده است.
آماده‌سازی برای فاز جدید صادرات
برنامه رزنفت افزایش ۲۵۰هزار‌تنی ظرفیت تولید روغن پایه گروه 2در سایت نووکویبیشفسک Novokuibyshevsk است که تا پایان سال جاری اجرایی خواهد شد. در مورد گازپروم هم قرار است تا سال ۲۰۲۰ پالایشگاه اومسک Omsk با ظرفیت ۲۲۰ هزار تن برای تولید روغن پایه گروه 2و 3 آماده بهره برداری شود.
در همین زمان «لوک اویل» نیز برنامه دارد که تا سال ۲۰۲۲ ظرفیت تولید گروه ۲ و ۳ خود را در سایت ولگوگراد Volgograd تا ۲۵۰هزار تن در سال افزایش دهد. وارکسین فروش این حجم از روغن پایه را بسیار خوش‌بینانه می‌داند. به گفته او: «برنامه اصلی برای تولید ۷۲۰هزار‌تن بوده، اما فکر می‌کنیم که برای رسیدن به این اهداف تاخیر نیز وجود داشته باشد. آمار حقیقی‌تر این خواهد بود که فقط دو‌سوم از میزان اعلا‌م‌شده طی سه‌سال آینده عملیاتی خواهد شد». او پیش‌بینی کرده است که رقم ۵۰۰هزار تن، به واقعیت نزدیک‌تر باشد. همچنین از حجم یاد شده ۵۰ تا ۷۰ درصد به صادرات اختصاص پیدا خواهد کرد. روسیه در شرایط فعلی ۵۰درصد از حجم کلی تولید روغن پایه خود را که عمدتا از گروه یک تشکیل شده است، به خارج از مرزهایش صادر می‌کند. عمده حجم صادرات نیز توسط شرکت تانکو و از پالایشگاه نیجنکامسک Nizhnekamskدر تاتارستان انجام می‌شود که یکی از مناطق‌شرقی بخش اروپایی روسیه به حساب می‌آید. ظرفیت تولید سایت یاد‌شده ۱۰۰ هزار تن در سال برای گروه ۳ و حدود ۹۰هزار تن برای گروه ۲ خواهد بود. وارکسین در مورد این شرکت گفته است: «آنها روغن پایه با کیفیت سفید رنگی را تولید می‌کنند که درجه ویسکوزیته آن بالاتر از ۱۳۰ باشد، اما تجهیزات کارخانه‌ای لازم برای اخذ استانداردها را ندارند». تفاوت قیمتی بین نسخه‌های تایید‌شده و نشده روغن پایه حدود ۲۵۰ دلار برای هر تن است.
رشد 30برابری صادرات روغن پایه روسیه طی 3سال
نورمن شپارد از شرکت بحرینی پترولیوم در کنفرانس دوبی اعلام کرد که شرکت روسی لوبیزاویل کماکان از تایید‌یه‌‌های فنی لازم بهره‌مند نیست. اما از سال ۲۰۱۵ تا ۲۰۱۸ صادرات آنها از ۴هزار و ۵۰۰تن به ۱۱۸هزار تن رسیده است. جوینت‌ونچر ایجاد شده بین رزنفت و گازپروم به نام اسلاونفت (Slavneft) موقعیت بسیار عالی برای تامین اروپا پیدا کرده است. پالایشگاه یاروسلاول (Yaroslavl) فاصله هزار و ۱۰۰کیلومتری از مهم‌ترین درگاه صادراتی منطقه بالتیک دارد و به همین خاطر محصولات این پالایشگاه می‌توانند با تانکر نیز محصولات را به اروپا ارسال کنند. ظرفیت ۱۰۰ هزار تنی روغن پایه گروه ۳ آنها با درجه ویسکوزیته ۲،۴،۶ و ۸ سانتی‌استوک ارائه می‌شود و ظرفیت گروه یک آنها سالانه ۳۰۰هزار تن است. طبق اطلاعات لوبزان‌گریسز روسیه با ظرفیت تولید ۲میلیون و ۵۴۰ هزار تن در سال، پس از کشورهای چین، ایالات‌متحده و کره‌جنوبی چهارمین تولید‌کننده روغن پایه به حساب می‌آید.
ارتباط خودروهای جدید با افزایش تقاضای روغن پایه گروه 3
سال گذشته صنعت روانکارهای روسیه با رشد ۱.۲درصدی، حدود یک‌میلیون و ۵۶۰ هزار تن تولید داشت ولی فروش خودرو در این کشور با رشد ۳.۶درصدی به یک‌میلیون و ۸۷۰هزار دستگاه رسید. سال ۲۰۱۸ نیز صنعت خودرو رشد ۱۲.۸درصدی را ثبت کرده بود. وارکسین مهم‌ترین دلیل افزایش تقاضا در بازار روانکارها را همین موضوع می‌داند و باور دارد که به‌خاطر نیاز خودروهای جدید این کشور به محصولات با‌کیفیت‌تر، این نیاز هر روز افزایش پیدا خواهد کرد. ممکن است که بخش‌هایی از صنعت، هنوز به روغن‌های با‌کیفیت نازل احتیاج داشته باشند، اما آنچه باعث شده نیاز به تولید گروه ۳ افزایش پیدا کند، به‌طور قطع، خودروها هستند. شرکت‌های بزرگ تولید‌کننده روغن نهایی (فینیش) همچون فوکس، شل و توتال طی سال‌های اخیر بلندینگ‌های متعددی را در این کشور احداث کرده‌اند که همین امر نشاندهنده نیاز بالای این کشور است. برای این شرکت‌ها زمان مهم‌ترین مساله است، چرا‌که باوجود اعمال تحریم‌های ایالت‌متحده و اتحادیه اروپا علیه مسکو، آنها باید اعتماد مصرف‌کننده را به برند خود جلب کنند تا پس از سنگین‌تر شدن تحریم‌ها، نیاز بازار از طریق صادرات را تامین کنند. با جمعیت ۱۴۴میلیون نفری و تولید ناخالص یک‌تریلیون و ۵۹۰میلیارد دلاری روسیه یکی از تاثیرگذارترین کشورهای دنیا به‌حساب می‌آید و حتی شرکت‌های اروپایی نیز علاقه ندارند که تحریم‌ها باعث کوتاه‌شدن دست آنها از این بازار شود.
کشتی گرفتن با خرس
حتی اگر قانع نشده باشید، اقتصاد بزرگ روسیه تاثیر زیادی بر دنیا دارد، حتی با وجود تحریم‌ها علیه این کشور از نظر سرمایه‌گذاری مالی طی یک‌سال گذشته آنها ۱.۸درصد رشد را نشان داده‌اند. یکی از مهم‌ترین دلایل این موضوع این است که فقط شرکت‌هایی که عمدتا نظامی هستند یا در بحث اکراین مداخله کرده‌اند، شامل تحریم شده‌اند. درست است که تحریم‌ها باعث شده است روند سرمایه‌گذاری مستقیم در این کشور به کندی صورت گیرد و به‌خاطر تاخیرهای فراوان برای انتقال سرمایه و ارز از خارج روسیه باعث بالارفتن هزینه‌های اجرای پروژه‌های مختلف شده، اما تحریم ایالات‌متحده علیه ایران نیز باعث شده است محیط کسب‌وکار این دو کشور به هم نزدیک‌تر شود. با وجود اینکه بانک‌های روسی که با ایالات‌متحده تجارت می‌کنند، از نقل‌وانتقال مالی با ایران یا ایرانی‌ها منع شده‌اند، اما هنوز هم می‌تواند از درگاه روسیه برای صادرات خود استفاده کند. تحلیلگران موسسه DYM می‌گویند که واسطه‌ها می‌توانند برای هر دو کشور کارساز باشند. درنظر داشته باشید که عمده تمرکز روسیه روی افزایش ظرفیت گروه۲ و ۳ است و ایران با روغن پایه گروه‌یک خود تهدیدی برای رشد تجارت روانکارها در روسیه نخواهد بود. از سوی دیگر همکاری با ایران باعث می‌شود آنها تنوع بیشتری برای ارائه در اختیار داشته باشند که همین موضوع، ارتباط‌گرفتن با تجار را آسان‌تر می‌کند.
