به گزارش «اخبار خودرو»، در شرایطی که این روزها بعضی شرکتهای تولیدکننده روغن پایه گروه یک با توزیع قطره چکانی در بورس، سعی در بالابردن قیمت محصولات خود و جبران زیانهای ناشی از افزایش غیرعادلانه قیمت روانکارها توسط دولت را دارند، بررسیهای صورت گرفته از بازار روانکارها خودزنی برخی شرکتهای پالایشگاهی را به ذهن متبادر میکند.
درحالحاضر بخش عمدهای از نیاز بازار به روغن پایه تولید داخل توسط دو شرکت تامین میشود که متاسفانه تحلیلهای بازار حکایت از عرضه قطرهچکانی روغن پایه با هدف افزایش قیمتها دارد.
درحال حاضر عرضه محدود روغن پایه به میزان یک ششم از نیاز دوهزارو850تنی کشور باعث شده تا رقابت بر سر خرید، حتی قیمت پایه 6هزار و 700تومانی برای هر لیتر روغن را تا هفتهزار و 770تومان افزایش دهد.
افزایش قیمتی بیش از 15درصد منجر به بالا رفتن قیمت تمامشده تولید روغن موتور در شرکتهای بلندینگ خصوصی میشود و آنها را از ادامه رقابت و جذب سهم بازار بیشتر بازمیدارد.
باتوجهبه فروش روغن پایه در بورس که بهصورت معمول در روزهای یکشنبه انجام میشود، دیروز روغن پایه SN500 میشود و یکی از این شرکتها با وجود تقاضای دو هزار تنی تنها به میزان 250تن عرضه شد و دلالهای روغن پایه موفق به خرید آن به صورت یکجا به قیمت 7هزار و 770تومان بهازای هر لیتر شدند.
این درحالی است که قیمت پایه این روغن نیز در بورس از هر لیتر 6هزارو 700تومان به هر لیتر 6هزار و 900تومان افزایش یافته است.
دلالهای بورسی؛ آفت صنعت روانکارها
دلالهایی که ارزان میخرند و گران میفروشند. بعضی هم میگویند کارشان بالا بردن غیررسمی قیمت روغن پایه است و همین افراد و شرکتها باعث شدهاند، قیمت هر لیتر روغن پایه گروه یک ایرانی در نهایت با هزینههای تمام شده بیش از هشت هزار تومان به دست شرکتهای خریدار برسد.
آنها که در بازی عرضه قطرهچکانی روغن پایه در بورس نقش مهمی را ایفا میکنند، با خرید حجم بالایی از محصول به صورت یکجا و با قیمتی بهمراتب بالاتر از قیمت پیشنهادی توسط شرکتهای بلندینگ روغن، درنهایت روغن را با قیمتی بالاتر به خریدار نهایی میفروشند و در این بین سود خوبی نیز به جیب میزنند.
روغن گروه یک ایران؛ همقیمت گروه دو ترکمنستان
اگرچه شرکتهایی که اقدام به عرضه روغن پایه در بورس کردهاند با برخی اقدامات سعی در بالا بردن قیمت روغن پایه ایرانی داشتهاند و تا حدودی نیز موفق شدهاند، اما آنچه جالب است، نزدیک شدن قیمت روغن پایه ایرانی به روغن پایه گروه دو تولید شده در ترکمنستان است. در حال حاضر هر لیتر روغن پایه گروه یک ایرانی نزدیک به لیتری هشت هزار و 300تومان برای تولید کننده روغن موتور تمام میشود، در حالی که همین کارخانهدار میتواند روغن پایه گروه دو را از قرار هر لیتر 9هزارتومان از ترکمنستان خریداری کند.
اتفاقی که بهزودی در بازار روانکارها رخ خواهد داد و درنهایت متضرر اصلی آن شرکتهای پالایشگاهی تولیدکننده روغن پایه خواهند بود؛ شرکتهایی که با شیوههای مختلف سعی در افزایش قیمت محصول خود برای عرضه به تولیدکنندگان روغن موتور داشته اند.
این هشداری جدی برای آنهاست چراکه بازار روغن پایه دیگر کشش افزایش قیمت را ندارد و از مرحلهای به بعد خریدار ترجیح میدهد برای تامین نیاز خود دست به واردات بزند، آنهم از روغن پایه گروه دو که به مراتب از کیفیت بالاتری نسبت به گروه یک ایران برخوردار است. در چنین شرایطی سرمایه در گردش صنعت روانکارها به جیب دلالهای خارجی میرود و در حقیـــقت این پالایشگاههای ایرانی هستـــند که دچارخودزنی میشوند.
ترکمنستان؛ برنده بازی قیمتی در ایران!
فعالیت نزدیک به 40واحد بلندینگ بخش خصوصی در کشور باعث شده تا این شرکتها برای رفع نیاز خود به مواد اولیه به ویژه روغن پایه به سمت شرکتهای تولید کننده این محصول در داخل کشور سوق پیدا کنند.
در شرایط فعلی اما تولیدکنندههای بزرگ روغن پایه که سعی در بالا بردن قیمتها دارند، از این موضوع غافلند که عرضه قطره چکانی روغن پایه به بازار باعث میشود که این شرکتها برای تامین نیاز خود به سمت فروشندگان خارجی بروند.
بررسی آمارهای واردات حکایت از واردات روغن پایه گروه دو و سه از ترکمنستان به میزان4کشتی سه هزار و 500تنی در ماه های قبل از تحریم دارد. درست درزمانی که تولیدکنندههای داخلی نیز بدون مشکل روغن پایه را به بازار عرضه میکردند.
حالا اما با قطع شدن شیر روغن پایه داخلی به سمت خریداران ایرانی و توزیع قطره چکانی در بورس، پیشبینی میشود بار این بخش را نیز ترکمنستانیها به دوش بکشند و بهزودی با قیمتی نزدیک به روغن پایه گروه یک، روغن پایه گروه دو را دراختیار شرکتهای تولیدکننده روغن موتور در کشورمان قرار دهند.
خودزنی به سبک خود تحریمی
ازدیگر نکاتی که در شرایط فعلی جا دارد به آن توجه شود، خامفروشی روغن پایه گروه یک به دیگر کشورهاست. درصورتیکه همین روغن پایه میتواند پس از تبدیل به روغن موتور باقیمتی به مراتب بالاتر به بازارهای خـــارجی صادر شود.
چراکه بعضی از این پالایشگاهها به ارزان فروشی روغن پایه در خارج از کشور مشهورند و کار را تا جایی پیش بردهاند که شرکتهای خصوصی تولیدکننده روغن موتور در بسیاری از موارد مجبور به خرید و واردات روغن پایه ایرانی از امارات شدهاند و ارز بیشتری را به نسبت ارز حاصل از صادرات، صرف واردات محصول تولید شده در کشورمان کردهاند!
نام این حرکت را فقط میتوان خودزنی گذاشت و آن را نوعی تحریم داخلی قلمداد کرد؛ شیوهای که درنهایت به نفع تولیدکنندگان روغن پایه در کشورهای همسایه تمام خواهد شد و سرمایه در گردش صنعت روانکارها را به جیب فعالان اقتصادی خارجی سرازیر خواهد کرد.