به گزارش «اخبار خودرو»، معاونت اجتماعی و فرهنگی شهرداری تهران به‌تازگی گزارشی از ارزیابی کیفیت زندگی در پایتخت منتشر کرده که بخشی از آن به موضوع به نظرات شهروندان درباره وضعیت ترافیکی پایتخت است. گویا این پایش با استفاده از روش‌های کمی ازجمله نظرسنجی انجام‌شده و نتایج آن از اعتبار لازم برای تعمیم به کل شهروندان برخوردار است.
شهروندان ناراضی و کمتر ناراضی
براساس اظهارنظر شهروندان کمترین رضایت از وضعیت ترافیک در مناطق‌شمالی و مرکزی تهران وجود دارد و ساکنان مناطق ۳، ۱۰ و ۶ پایین‌ترین میزان رضایت از ترافیک را در محله خود را اعلام کرده‌اند. به بیان دیگر ساکنان محله‌هایی مانند امانیه، جردن، شهرک‌فجر، ونک، داوودیه، دروس و محلات نزدیک به آنها در منطقه 3، همچنین خیابان‌هایی مانند جیحون، خوش، قصرالدشت، کارون و رودکی و جمهوری در منطقه 10 و محله‌هایی مانند نصرت، کشاورز، امیرآباد، یوسف‌آباد، بهجت‌آباد، کریمخان، ساعی و آرژانتین در منطقه 6 بیشتر از ساکنان سایر مناطق و محلات نسبت‌به ترافیک ابراز گلایه بیشتر و رضایت کمتری دارند. در بین محله‌های تهران شهروندان ساکن زعفرانیه، اوین، کاووسیه، محمودیه و سلیمانی- تیموری کمترین رضایت را از وضعیت ترافیک محله‌شان اعلام کرده‌اند.
درعین‌حال بیشترین رضایت شهروندان از وضعیت ترافیک در مناطق ۲۲، ۲۱ و ۲۰ بوده است یعنی شهروندان ساکن شهر ری و مناطقی مانند وردآورد، شهرک دانشگاه تهران، شهرک چیتگرشمالی و ساکنان مناطق در میان بزرگراه‌هایی همچون شهیدهمت، شهیدخرازی، شهیدحکیم و آزادگان بیشترین رضایت را از وضعیت ترافیکی دارند. براساس اطلاعات منتشرشده، ساکنان محلات غربی پایتخت معتقدند در محله‌شان راحت‌تر جای پارک پیدا می‌شود اما مناطق مرکزی و شمالی در این خصوص نارضایتی بالایی دارند.
طرح‌های ناتمام یا پیگیری‌نشده
دکتر هایدن، استاد بازنشسته دانشگاه لوند سوئد که در سال 91 به ایران سفر کرده بود، توصیف جالبی از ترافیک تهران و تشابه آن با استکهلم پایتخت سوئد در دهه 50 میلادی داشت: «یکی از شباهت‌های ایران به خصوص تهران با استکهلم در دهه 50 میلادی و جنگ جهانی دوم این است که در آن زمان فضای بسیار زیادی را به خودروها اختصاص می‌دادند. شهرهای ما بعد از جنگ جهانی شروع به صنعتی شدن کردند، ماشینی شدن سرعت گرفت و بخش زیادی از فضای شهری به خودروها اختصاص یافت و در مقابل بخشی که مربوط به دوچرخه‌سواران و عابران پیاده بود، باریک و باریک‌تر شد یعنی به خرج دوچرخه‌سواران ماشین‌سواری را توسعه دادند. این همان چیزی است که ما در تهران امروز با آن روبه‌رو هستیم.»
با این حال به نظر می‌رسد وضعیت ترافیکی تهران از سال 91 به بعد هم بیشتر شبیه استکهلم دهه 50 شده است. آمار منتشرشده درباره رضایت ترافیکی شهروندان هم موید وضعیت نامناسب پایتخت است.
اگرچه در چندوقت گذشته و حتی پیش‌تر طرح‌هایی ازسوی مدیران شهری برای رفع یا کاهش این مشکل مطرح شده اما بسیاری از آنها هنوز به مرحله عمل نرسیده است. شاید مهم‌ترین آنها را محسن افشانی، شهردار سابق در سال 97 مطرح کرد یعنی همان روزهایی که احتمال رفتنش از ماندنش در شهرداری به‌دلیل تصویب قانون منبع به‌کارگیری افراد بالای 60 سال بیشتر بود. افشانی طرح هوشمندسازی ترافیک را مطرح کرد و مدعی بود تجهیزات لازم در این زمینه فراهم شده است.
در همان زمان پیش‌بینی شده بود روزانه حدود 18تا 20 میلیون سفر در تهران انجام می‌شود و با هوشمندسازی و استفاده از اپلیکیشن‌ها می‌توان این سفرهای زائد را حذف کرد. به هرحال از مطرح شدن این طرح‌ها و سایر طرح‌های مدت زمان زیادی می‌گذرد، اما هنوز گزارشی از نتایج آنها ارائه نشده است. به هرحال نتایج ارزیابی شهرداری نشان می‌دهد تاکنون برای رفع این مشکل اتفاق خاصی نیفتاده است و به قول قدیمی‌ها در بر همان پاشنه سابق می‌چرخد.
