به گزارش «اخبار خودرو»،صنعت خودروهای تجاری کشور طی سالهای اخیر با کمبود تقاضا از سوی بازار داخلی مواجه شده است. گرچه با توجه به فرسودگی ناوگان حملونقل کشور، انتظار میرفت در شرایط مناسب اقتصادی، تقاضا برای این خودروها با افزایش همراه باشد، اما جهش قیمت نهایی این محصولات در پی تحریمهای خارجی، قدرت خرید متقاضیان را کاهش داده و تقاضا را به کمترین میزان خود طی سالهای اخیر رسانده است.
هرچند راهکارهایی برای به جریان افتادن نوسازی این ناوگان نیز مطرح شده، اما همانطور که در گزارش روز گذشته روزنامه «دنیای خودرو» اشاره شد، اقساط سنگین مشارکت در این طرح، مانعی برای ورود مالکان خودروهای فرسوده به نوسازی است. مشکلات داخلی در کنار توقف تولید اکثر مدلهای اروپایی و حتی چینی در میان خودروسازان داخلی، عرضه این خودروها از سوی تولیدکنندگان را هم به حداقل رسانده است که نشان از وابستگی شدید تجاریسازان کشور به سایر شرکتهای خارجی دارد.
بسیاری از کارشناسان صنعت خودرو کشور بر این باورند یکی از راهکارهای برونرفت تولیدکنندگان از این وضعیت، ادغام و کاهش تعداد خودروسازان است. این در حالی است که علاوه بر حدود 14 تجاریساز داخلی شاهد ورود برخی برندهای جدید و آغاز به کار آنها هستیم.
مشکل اقتصاد خودروهای سنگین مغفول مانده است
امیرحسن کاکایی، کارشناس و فعال صنعت خودرو درخصوص وضعیت فعلی صنعت تجاریسازی کشور به روزنامه «دنیای خودرو» گفت: «اقتصاد خودروهای سنگین و تجاری سالهاست به یک موضوع جدی تبدیل شده و متاسفانه کسی به آن توجه نمیکند.» این کارشناس صنعت خودرو کشور در ادامه با اشاره به برنامه تولید 30هزار خودرو سنگین اظهار کرد: «تولید این تعداد خودرو سنگین تجاری تا پایان سال، عددی است که مشخص نیست هزینه آن از کجا تامین خواهد شد.»
وی در ادامه به وضعیت هپکو به عنوان مثال اشاره کرد و افزود: « در مورد شرکت هپکو دیدیم که برای سفارشگذاری از سوی دولت برنامهریزی شد تا با ایجاد مشتری دولتی، این شرکت نجات پیدا کند. در مورد صنعت خودروهای تجاری نیز این هزینهها باید به شکل مشخصی تامین شود و قطعا دولت باید بخش بزرگی از این هزینهها را پرداخت کند تا شاهد راهاندازی دوباره این صنعت باشیم.»
پلتفرم مشترک و ضرورت کاهش هزینه تحقیق و توسعه
کاکایی در ادامه نیز به استفاده از پلتفرم مشترک به عنوان یکی از راههای حل مشکلات صنعت تجاریسازی کشور اشاره و تصریح کرد: «خودروسازان میتوانند تولید محصولات با پلتفرم مشترک را هم بهعنوان یک راهکار در نظر بگیرند.»
وی اظهار کرد: «تولید بر اساس پلتفرم مشترک قطعا مفهوم درستی است و خودروسازان بسیاری در دنیا به این سمت رفتهاند.» وی در ادامه افزود: «یکی از مشکلات ما در ایران تعدد خودروسازان است، درحالیکه این مشکل در تمام دنیا برطرف شده است.»
این کارشناس صنعت خودرو اظهار کرد: «هزینه تحقیق و توسعه بالا است و اشتراکسازی یک الزام در تولید بسیاری از خودروها محسوب میشود و خودروسازان جهانی از همین طریق با یکدیگر رقابت میکنند.»
وی همچنین بیان کرد: «در سال جاری شاهد آن بودهایم پژو-سیتروئن در حال ادغام با فیات است تا بتواند هزینههای تحقیق و توسعه را کاهش دهد. بالا بودن هزینههای مربوط به تحقیق و توسعه، دلیل اصلی اشتراکسازی میان خودروسازان است.»
بازار جهانی در اختیار کشورهایی با یک یا دو خودروساز
کاکایی در ادامه به تعداد خودروسازان در کشورهای بزرگ اشاره و بیان کرد: «درحالحاضر تعداد کمی شرکت در تمام دنیا برای تولید خودروهای سنگین حرفی برای گفتن دارند. اکثر تولیدکنندگان خودروهای تجاری در دنیا، به کار مونتاژ با درصدهای مختلف مشغول هستند و تولید واقعی ندارند.» وی در توضیح این موضوع عنوان کرد: «تنها چند شرکت سنگینساز مانند ولوو و بنز آلمان و شاید اسکانیای سوئد تولیدکننده واقعی در این زمینه باشند. خودروسازان تجاری در سراسر دنیا تحت یک شبکه و با همکاریهای مشترک کار میکنند.» وی ادامه داد: «حتی در میان این کشورها رقبا هم بهمنظور کاهش هزینههای تحقیق و توسعه با یکدیگر همکاری میکنند.» کاکایی در زمینه ادغام خودروسازان داخلی گفت: «متاسفانه در ایران کار به این شکل پیش نمیرود و تمام خودروسازان سعی دارند در رقابت با یکدیگر باشند. یکی از مشکلات اصلی این صنعت در کشور تعدد خودروسازان داخلی است.» وی همچنین ادامه داد: «آلمان تنها با سه خودروساز فولکسواگن، مرسدسبنز و بامو، فرانسه با پژو-سیتروئن، آمریکا با دو خودروسازی و کرهجنوبی تنها با یک خودروسازی توانستهاند بخش بزرگی از بازار دنیا را در اختیار بگیرند، با اینحال در ایران 30 خودروساز به فعالیت مشغولند.»