به گزارش «اخبار خودرو»،ناسا در حال توسعه فناوری منحصربه‌فردی به‌منظور تبدیل میکروب به انرژی برای سفر به مریخ است. بسته‌بندی سوخت کافی برای رسیدن به مریخ دشوار و گران بوده و البته برای بازگشت حتی سخت‌تر است، اما میکروب‌ها می‌توانند نیاز به آن را برطرف کنند! سوخت موردنیاز برای بازگشت به خانه از ماموریت انسانی به مریخ ۸میلیارد دلار هزینه دارد، بنابراین تیمی از دانشمندان در موسسه فناوری جورجیا طرحی را برای حمل میکروب‌ها به سیاره سرخ برای تولید سوخت بیولوژیکی برای سفر بازگشت فضانوردان پیشنهاد داده‌اند. مدتی است محققان به دنبال راه‌هایی برای تولید سوخت شیمیایی در مریخ هستند. بر اساس مطالعه جدید این تیم که در مجله Nature Communications منتشر شده است، اگرچه میکروب‌ها احتمالا به تجهیزات پشتیبانی سنگین‌تری نیاز دارند، اما از نظر تئوری نسبت‌به روش‌های شیمیایی انرژی کمتری مصرف می‌کنند. آمور منزز، محقق زیست‌شناسی مصنوعی فضایی در دانشگاه فلوریدا هرچند در این تحقیق شرکت نداشته است اما در این زمینه گفت: «فکر می‌کنم طرحی بسیارامیدوار کننده و اولین مطالعه عمیق در نوع خود است.» منزز که محقق اصلی علمی مرکز ناسا برای استفاده از مهندسی‌زیستی در فضا (CUBES) است نیز اعلام کرد: «این اولین شواهد قانع‌کننده‌ای است که نشان می‌دهد سوخت‌های زیست‌تولید در مریخ قابل دوام هستند. البته طرح این تیم مستلزم رشد دو نوع میکروب با استفاده از CO2 مریخ، آب و نور خورشید است تا سوخت تولید کنند. اولین میکروب نوعی سیانوباکتری است، همان ارگانیسمی که ۲.۴ میلیارد سال پیش جو غنی از اکسیژن را که امروز داریم، راه‌اندازی کرد.
این میکروب CO2 جذب‌شده (جزو اصلی جو پراکنده مریخ) را به قند و اکسیژن تبدیل می‌کند. نوع دوم میکروب، شکل مهندسی‌شده E.coli است که این قندها را به سوختی به نام ۲، 3-butanediol تبدیل می‌کند. هدف آن‌ها پردازش ۱۰۵ کیلوگرم زیست توده میکروبی در یک ماموریت ۵۰۰ روزه مریخی است.» از آنجاکه این تحقیق بسیار مقدماتی است، نمی‌توان گفت در عمل چقدر امکان‌پذیر است. اکسیژن اضافه حاصل از این فرآیند حیاتی است، زیرا شعله برای سوختن به سوخت و اکسیژن نیاز دارد. روی زمین، فکر کردن به سوخت آسان است، زیرا اکسیژن یک‌پنجم اتمسفر را تشکیل می‌دهد، بنابراین چیزهای زیادی برای گردش وجود دارد، اما فعالیت موتورهای موشک در فضای خالی، باید این اکسیژن را با خود حمل کنند. میکروب‌ها در واقع اکسیژن اضافه تولید می‌کنند که می‌تواند برای هوای قابل تنفس نیز استفاده شود.
منزز گفت: «این یک مفهوم بسیار دور از ذهن است و علمی-تخیلی به نظر می‌رسد، اما پس از حدود پنج سال مطالعه پاسخ این سوال که آیا ماموریت‌های مریخ باید از سوخت‌های زیستی استفاده کنند یا خیر، با بررسی هزینه‌های بالقوه و صرفه‌جویی در مصرف انرژی، مثبت است. ازجمله چالش‌های این طرح، دورتر بودن مریخ از خورشید است، به این معنی که مریخ کمتر از نیمی از تشعشعات خورشیدی را دریافت می‌کند که این موضوع سرعت رشد میکروب‌ها را محدود می‌کند. همچنین ساخت پناهگاه‌های میکروبی وجود دارد، نوعی مخزن نازک محصور برای تغذیه و پناه دادن به میکروب‌ها و جلوگیری از یخ زدن آن‌ها. یخ‌آب در مریخ وجود دارد و ممکن است کاوشگران آینده به آن دسترسی داشته باشند، اگرچه ممکن است این یخ حاوی نمک‌هایی باشد که برای قابل استفاده کردن آب باید حذف شوند. این مطالعه می‌گوید علاوه‌بر نور و آب، میکروب‌ها به نیتروژن، فسفر و انواع عناصر کمیاب نیاز خواهند داشت که از زمین ارسال می‌شوند. البته تابش شدید اشعه فرابنفش در سطح مریخ نیز وجود دارد. هرچند سیانوباکترها و E. coli میکروب‌های مقاومی هستند، اما بدون جو غلیظ زمین، نیاز به محافظت در برابر پرتوهای خشن خورشید دارند. با وجود تمام وعده‌ها، این فناوری هنوز بسیار جدید است.
منزز گفت: «احتمالا قرار است به ماموریت دوم یا سوم به سیاره سرخ کمک کند. صادقانه بگوییم در هر ماموریت واقعی مریخ، اگر می‌خواهید کاملا مطمئن باشید که فضانوردان زنده می‌مانند، همچنان همه چیزهایی را که ممکن است در اولین ماموریت به آن نیاز داشته باشید، بسته‌بندی کنید.»