ترمزهای EM برای قطارهای آینده

در روزهای اولیه شکل‌گیری راه‌آهن، «ترمزبانان» انسانی مسئول ترمزدستی واگن‌های قطار بودند. سپس در اواخر قرن نوزدهم، ترمز پنوماتیک ظاهر شد و به‌سرعت در سراسر جهان گسترش یافت.

حمل‌ونقل پایدار تا حد زیادی به‌صنعت ریلی بستگی دارد. چشم‌اندازی که Knorr-Bremse با طراحی فناوری‌های نوآورانه به‌تحقق آن کمک می‌کند. با سیستم ترمز الکترومکانیکی قطار (ترمز EM)، این پرچم‌دار بازار جهانی درحال حاضر در تلاش است تا یک انقلاب تکنولوژیکی ایجاد کند. این‌که چرا سیستم ترمز EM چنین نقش پیشگامی را در ترن‌های آینده ایفا خواهد کرد و چرا ترمزهای پنوماتیک همچنان نقش حیاتی را برای مدت طولانی ایفا خواهند کرد، از جمله سوالاتی است که ماتئوس انگلبرشت، معاون سیستم‌های ترمز جهانی به‌آن پاسخ داده است.

تاریخچه سیستم ترمز در حمل‌ونقل ریلی چیست و به‌کجا خواهد رسید؟

در روزهای اولیه شکل‌گیری راه‌آهن، «ترمزبانان» انسانی مسئول ترمزدستی واگن‌های قطار بودند. سپس در اواخر قرن نوزدهم، ترمز پنوماتیک ظاهر شد و به‌سرعت در سراسر جهان گسترش یافت.

ترمزهای پنوماتیک توسط یک سیستم پیچیده کنترل می‌شوند که از هوای فشرده برای فشار دادن لنت‌ترمز روی دیسک ترمز استفاده می‌کند؛ سیستمی که به‌طور پیوسته تکامل یافته و به‌استاندارد امروزی تبدیل شده است.

بنابراین آیا منطقی است که بگوییم ترمز الکترومکانیکی در شرف باز کردن فصل بزرگ بعدی در توسعه سیستم‌های ترمز قطار است؟ برای این‌که کاملا دقیق باشیم، وضعیت امروزی ترمز الکتروپنوماتیکی، یک گام تکاملی بزرگ فراتر از هوای فشرده خالص است. این بدان معنی است که سیستم پنوماتیک در قطارهای مدرن توسط مکاترونیک و نرم‌افزار پیچیده پشتیبانی می‌شود.

کم و بیش تمام خطوط اصلی توسعه در صنعت حمل‌ونقل در جهت برق‌رسانی، اتصال و بهره‌وری زیست‌محیطی است. بنابراین کنار گذاشتن سیستم‌های پنوماتیکی و تمام‌الکتریکی شدن درواقع فصل جدیدی را نشان می‌دهد که یک تغییر پارادایم واقعی است.

سیستم ترمز الکتروپنوماتیکی پیوسته طی چندین دهه توسعه یافته و ارزش خود را در میلیون‌ها ترنی که توسط اپراتورهای ریلی در سراسر جهان کنترل می‌شود، ثبت کرده است. پس چرا این لحظه‌ای مناسب برای معرفی یک فناوری جدید است؟

نوآوری‌ها عمدتا توسط نیازهای سازندگان قطار و اپراتورهای راه‌آهن هدایت می‌شود و به‌طور فزاینده‌ای، آن‌ها به‌دنبال وسایل نقلیه‌ای هستند که کارآمدتر و سبک‌تر باشند و در مصرف انرژی صرفه‌جویی کنند. به‌طور مشابه، آن‌ها مشتاق سبک‌تر کردن هرچه‌بیشتر جریان ترافیک هستند.

برای استفاده بهتر از شبکه ریلی و جابه‌جایی افراد بیشتر از نقطه A به B، ترن‌ها باید بیشتر و در فواصل زمانی کوتاه‌تر حرکت کنند. کاهش هزینه‌های نگهداری از دیگر نگرانی‌های اصلی در این زمینه است. با توجه به‌این نیازها و خواسته‌ها، منطقی است که ابعاد مختلف ماجرا را در نظر بگیریم. برای مثال با ارائه فناوری‌های جدید برای ترمزها، ترن‌ها را دقیق‌تر از قبل کنترل کنیم.

آیا ترمز الکترومکانیکی جایگزین ترمز پنوماتیکی می‌شود؟

خیر. ترمز پنوماتیکی به‌موازات ترمز الکترومکانیکی به‌حیات خود ادامه خواهد داد و همچنان برای مدت طولانی ستون فقرات فناوری‌های ترمز مورد استفاده در قطارها را تشکیل می‌دهد. سیستم ترمز EM از دیگر فناوری‌های پیشرفته با بسیاری از ویژگی‌های جدید، مانند برق‌رسانی و اتصال است. این یک جایگزین برای سیستم‌های پنوماتیکی است.

در ابتدا ما انتظار داریم از آن در زمینه‌های کاربردی خاص استفاده شود؛ جایی که به‌غلبه بر چالش‌هایی که درحال حاضر صنعت ریلی با آن مواجه است کمک می‌کند. درعین حال به‌عنوان یک سیستم جایگزین، برای دهه‌های آینده با ‌روش‌های قابل توجهی به‌تکامل خود ادامه خواهد داد.

ارسال نظر

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.
8 + 4 =