علی خضریان

اشتراک پلت‌فرم در صنعت‌خودرو بسیار متداول است؛ زیرا خودروسازان می‌خواهند هزینه‌های بالای توسعه یک پلت‌فرم را با ساخت مدل‌های مختلف از چندین برند براساس آن جبران کنند؛ اما گاهی خودروهایی بر اساس یک پلت‌فرم مشترک ساخته می‌شوند که کسی اصلا فکرش را نمی‌کند.

در ادامه قصد داریم با شگفت‌انگیزترین اشتراکات پلت‌فرم بین خودروها آشنا شویم.

فورد فوکوس و مزدا ۳

مدیران فورد اواخر دهه ۹۰ استراتژی جدیدی به‌نام تکنولوژی‌های مشترک جهانی را معرفی کردند. ایده اصلی استراتژی مذکور کاهش قابل ‌توجه تعداد پلت‌فرم‌ها و پیشرانه‌های شرکت مادر بود تا روند توسعه ساده شود. بدین ترتیب، پلت‌فرم C1 که در نسل دوم فوکوس استفاده شد، برای پشتیبانی از خودروهای مختلفی از هاچ‌بک‌های اقتصادی گرفته تا کانورتیبل‌های لوکس طراحی شده بود. این پلت‌فرم در اواخر دهه ۹۰ به‌طور مشترک توسط فورد، مزدا و ولوو در آلمان طراحی شد و این همکاری منطقی بود؛ زیرا در آن زمان فورد مالکیت کامل ولوو و بخش بزرگی از سهام مزدا را در اختیار داشت. نسل اول مزدا ۳ و ولوو C30 و V50 از جمله خودروهایی بودند که بر اساس پلت‌فرم C1 ساخته شدند.

آئودی TT و آئودی A3

آئودی نسل اول TT را روی پلت‌فرم A3 ساخت تا هزینه‌ها را کاهش دهد؛ زیرا این شرکت نمی‌خواست خودرو اسپرت گران‌قیمتی به‌بازار عرضه کند. آئودی همین فرمول را در نسل دوم TT هم ادامه داد که روی پلت‌فرم مشترکی با A3 و دیگر محصولات گروه فولکس‌واگن مثل گلف به‌نام PQ35 ساخته شده بود. البته مهندسان این پلت‌فرم را نسبت به‌نمونه قبلی یعنی PQ34 انعطاف‌پذیرتر کرده بودند و بنابراین رانندگی TT مثل جتا یا گلف نبود.

فورد موستانگ و لینکلن کانتیننتال

نسل سوم فورد موستانگ با نام پلت‌فرمش یعنی فاکس بادی شناخته می‌شود. هرچند نمونه‌های اولیه این نسل قدرت کمی داشتند اما طرفداران موستانگ، این نسل را به‌خاطر بهبود پرفورمنس شایسته احترام می‌دانند. پلت‌فرم فاکس بادی برای زمان خودش خیلی ماژولار بود و به‌همین دلیل لینکلن توانست از آن برای ساخت نسل هفتم کانتیننتال که در سال ۱۹۸۱ معرفی شد، استفاده کند. برند لوکس فورد با استفاده از پلت‌فرم موستانگ توانست با موج کوچک‌سازی که در اوایل دهه ۸۰ صنعت‌خودرو آمریکا را فرا گرفته بود همراه شود و کانتیننتالی با ۴۶ سانتی‌متر طول کمتر و ۱۸۰ کیلوگرم وزن کمتر از نسل قبلی را به‌بازار بفرستد که البته همچنان نرم و راحت بود.

فورد موندئو و لندروور فریلندر نسل ۲

طی همان استراتژی تکنولوژی‌های مشترک جهانی، فورد پلت‌فرم EUCD را برای ساخت مدل‌های بزرگ‌تر توسعه داد. نسل سوم موندئو و مینی‌ون S-Max براساس این پلت‌فرم ساخته شدند؛ اما ولوو بیش از هر شرکت دیگری روی پلت‌فرم EUCD خودرو ساخت. نخستین محصول ولوو که از این پلت‌فرم استفاده کرد، نسل دوم سدان S80 بود که در سال ۲۰۰۶ معرفی شد. نسل اول ولوو XC60 و لندروور فریلندر ۲ نیز تنها شاسی‌بلندهایی بودند که بر پایه این پلت‌فرم فورد شکل گرفتند؛ اما این معماری برگرفته از خودروهای سواری مانع مهندسان لندروور نشد که به‌فریلندر توانایی‌های آفرودی بهتر از حد متوسط این کلاس ببخشند.

نیسان ۳۵۰Z و اینفینیتی FX

نیسان سالانه میلیون‌ها خودرو دیفرانسیل‌جلو به‌فروش می‌رساند؛ اما برای ساخت خودروهای پرفورمنس به‌معماری دیفرانسیل‌عقب در مجموعه خود نیاز داشت. بدین منظور، پلت‌فرم FM توسعه داده شد که برای نخستین‌بار در سال ۲۰۰۱ در نسل V35 اسکای‌لاین معرفی شد؛ یعنی همان خودرویی که در برخی بازارها با نام اینفینیتی G35 عرضه می‌شد. مشهورترین خودرویی که بر اساس پلت‌فرم FM ساخته شد اما نیسان 350Z بود و حتی Z کنونی هم همچنان از پلت‌فرم FM استفاده می‌کند. درهمین حال، هرچند استفاده یک پلت‌فرم محرک عقب اسپرت برای ساخت شاسی‌بلند کاری غیرمعمول است، اما نیسان این کار را در اینفینیتی FX انجام داد. نسل دوم FX نیز همچنان روی پلت‌فرم FM ساخته شده بود و با هندلینگ چابک ارتباط خود را با 350Z و 370Z نشان می‌داد.

پژو پارتنر و پژو RCZ

نسل دوم پژو پارتنر که در سال ۲۰۰۸ به‌بازار آمد، روی پلت‌فرم PF2 ساخته شده بود که با پژو ۳۰۸، پژو ۳۰۰۸، دی‌اس ۵ و بسیاری از دیگر مدل‌های گروه پژو-سیتروئن مشترک بود. تنها کوپه‌ای که روی این پلت‌فرم ساخته شده اما مدل زیبای RCZ بود. این یعنی RCZ زیرساخت مشترکی با مینی‌ون پارتنر داشت؛ اما مهندسان تغییرات زیادی در این پلت‌فرم ایجاد کردند تا هندلینگ آن را بهتر کنند. علاوه‌بر این، کوپه پژو به‌لطف ظاهر جذاب و پیشرانه 4 سیلندر توربوشارژ ۲۷۰ اسب‌بخاری در نسخه پرچم‌دار R، ارتباط خود را با پارتنر کاملا غیرقابل تشخیص کرده بود.

ساترن اورا و فیات کروما

جنرال‌موتورز سابقه زیادی در ساخت خودروهای مختلف با استفاده از قطعات مشترک دارد؛ اما ساترن از این قاعده مستثنی بود؛ زیرا نخستین محصول این برند بر اساس پلت‌فرم خاص خودش ساخته شد. این استراتژی اما خیلی هزینه‌بر بود و به‌همین دلیل محصولات بعدی ساترن با استفاده از پلت‌فرم و قطعات فنی مشترکی با دیگر محصولات جنرال‌موتورز ساخته شدند. یکی از این مدل‌ها سدان اورا بود. این یکی از 15 خودرویی بود که روی پلت‌فرم اپسیلون جنرال‌موتورز مشترک با مدل‌هایی مثل شورولت مالیبو، پونتیاک G6، ساب ۳-۹ و اوپل وکترا ساخته شد؛ اما یکی از مدل‌های کمتر شناخته‌شده‌ای که بر پایه پلت‌فرم اپسیلون شکل گرفت، نسل دوم فیات کروما بود. این خودرو محصول همکاری کوتاه‌مدت فیات و جنرال‌موتورز بود؛ اما درنهایت شکست خورد و ۲ میلیارد دلار به‌طرف آمریکایی ضرر زد.

ارسال نظر

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.
1 + 9 =