تغییرات بازار در چند وقت اخیر سبب پویایی بیشتر تولیدکنندگان شده و می‌توانیم امید داشته باشیم که حداقل طی دو سال آینده مدل‌های به‌روز با سرعت بیشتری به‌بازار ایران تزریق ‌شوند.

حال که ۲ سال از عرضه نسخه اولیه نسل دوم تیگو ۷ می‌گذرد، با وجود اینکه انتظار داشتیم نسخه‌های به‌روزتری از این خودرو را ببینیم، اما درهر صورت تغییراتی را که درنسخه‌های اولیه برای تریم‌های پرو اعمال شده بود (یا حداقل پس از گذشت یک سال در بازار چین اعمال شد)، در نمونه‌های مونتاژی ایران نیز اعمال می‌شود.

لازم به‌ذکر است فونیکس تیگو ۷ پرو بازار ایران را می‌توان در بازار چین به‌عنوان نسل دوم تیگو ۷ یافت و نسخه‌هایی که تحت عنوان پرو در چین عرضه می‌شوند، حداقل از لحاظ ظاهری با تیگو ۷ پرو مکس مونتاژ شده در ایران برابری می‌کنند؛ هرچند که در سایت بین‌المللی چری، تیگو ۷ پرو با فونیکس‌های ایرانی برابر است.

با توجه به‌تغییرات فنی اعمال‌شده به‌لطف تصمیم‌گیران برند فونیکس فرصتی ایجاد شد که این تغییرات در محیط مناسبی همچون پیست آزادی تجربه شود. درمجموع سه دستگاه از نمونه‌های اولیه در اختیار خبرنگاران قرار گرفته بود تا در فرصتی کوتاه تست داریو و فضای داخلی بررسی شود.

طراحی ظاهری

برای تریم‌های سطح بالا که توان خروجی بیشتری از پیشرانه خارج می‌شود، عبارت توربوشارژ مورد تاکید طراحان بوده و برای این منظور در نمای جانبی قطعه‌ای براق را پیش از درهای جلو قرار دادند که پذیرش آن به‌عنوان جزئیات لوکس، سلیقه‌ای است. درهرصورت نظر طراحان چینی این بوده که اگر تا به‌امروز هم روی توربوشارژ بودن تاکید نشده، غفلتی سر زده است.

دیگر نکته نمای جانبی پارکابی‌های خودکار این نسخه است که در صورت باز شدن درها از زیر رکاب خارج می‌شوند. در نمای جلو به‌عنوان نمای اصلی اعمال تغییرات، به‌خاطر افزوده شدن موارد مهمی همچون مجموعه فناوری‌های ADAS لازم بود که تغییراتی در جلوپنجره و سپرها اعمال شود که البته افزودن برخی جزئیات سبب شده است طراحی اصلی تیگو ۷ نسل دوم نسبت به‌نسخه پرو ساده‌تر به‌نظر برسد.

جالب اینجاست که پس از بالا زدن کاپوت و دیدن لیپ بالای هدلایت متوجه می‌شویم بخشی از جزئیات هدلایت زیر کاپوت پنهان شده و خودرو در حالت کاپوت باز، حتی از زیبایی بیشتری برخوردار است. تغییر دیگری که به‌خاطر آپشن‌های جدید مکس درنظر گرفته‌اند به‌تغییر ترکیب بخش مه‌شکن مربوط می‌شود که به‌جای طراحی دو خطی، از ترکیب T شکلی استفاده شده که درکنار روزتاب‌ها، بخشی برای نورپردازی جاده در حین چرخش فرمان هم درنظر گرفته شود.

به‌نظر می‌رسد ریچارد کو، طراح خودرو در زمان طراحی نسل دوم اطلاعات فنی دریافت کرده بود که براساس آن این خودرو با دوخروجی اگزوز هم قرار بوده عرضه شود و حال که این اتفاق رخ داده، طراح به‌منظور اصلی خود رسیده است. غیر از خروجی اگزوزها برای به‌روزرسانی طراحی و حذف برخی نقدها و همچنین هماهنگ شدن با سایر طراحی‌های چری، به‌جای لوگو مابین تیل‌لایت‌ها، از لوگوتایپ در بین خط کمانی و شیشه عقب استفاده شده که سبب شده است کمان بین چراغ‌ها کامل روشن شوند.

فضای داخلی

در اصلاح و هماهنگ‌سازی ترکیب کابین تیگوها لازم بوده که دو بخشی بودن مانیتورهای این خودرو با سایر محصولات این سری هماهنگ شده و مجموعه‌ای دوتایی از صفحه‌نمایش‌های ۱۲ اینچی را ارائه کند که قابلیت اصلی آن سیستم‌عامل نسل چهار چری Lion به‌معنی شیر است. این سیستم مولتی‌مدیا امکان اجرای سه سیستم‌عامل اپل کارپلی و اندروید اتو در نسخه جهانی و همچنین بایدو کارلایف در نسخه چینی را داراست.

در نمونه‌های ارائه‌شده برای تست مشکلات نرم‌افزاری دیده می‌شد که با توجه به‌اظهارات سازنده از بابت درحال توسعه بودن بخش نرم‌افزاری محصول قابل پذیرش است؛ اما در بعد سخت‌افزار پشت این مالتی‌مدیا هم می‌توان نقدهایی را وارد دانست.

به‌هرحال در نسخه نهایی علاقه‌مند هستیم که بخشی برای نمایش تغییرات سیستم تهویه‌مطبوع در نمایشگر نیز وجود داشته باشد و کنترل این بخش صرفا به‌دکمه‌های لمسی زیر پنل اصلی محدود نشود.

یکی از نکات جالب درباره زیرآرنجی فضای بسیار بزرگی است که با توجه به‌حجم آن بخشی از اجناس می‌توانند در زیر اهرم کنترل حالت گیربکس هم قرار بگیرند. محدود شدن رنگ‌آمیزی فضای کابین در نسخه پرو تصمیمی بود که فقط برای این سری درنظر گرفته شده و حتی در به‌روزرسانی‌های آتی هم شاهد تضاد رنگی بیشتری در تریم کابین هستیم.

تجربه تغییرات فنی

برای بازار چین نسخه پرو از تیگو ۷ در سه پیشرانه عرضه می‌شود که شامل ۱.۵ توربوشارژ با توان ۱۵۶ اسب‌بخاری (برابر با فونیکس تیگو ۷ پرو) با گیربس CVT یا ۶ سرعته دستی، نسخه نیمه‌هیبریدشده (استارترهای ۴۸ ولتی) و درنهایت پیشرانه ۱۹۷ اسب‌بخاری توربوشارژ ۱.۶ لیتری متصل‌شده به‌گیربکس ۷ سرعته دوکلاچه است که در فونیکس تیگو ۷ پرو مکس شاهد آن هستیم.

مصرف سوخت نسخه قبلی حدود ۷ لیتر در ۱۰۰ کیلومتر اعلام شده بود و نسخه میلد هیبرید به ۵.۹ رسیده و نمونه ۱.۶ لیتری مصرفی برابر با ۶.۶ لیتر دارد. بنابراین عملا بهینه‌تر از نسخه قبلی عمل می‌کند. عملکرد نرم‌تر این موتور نسبت به‌نسخه‌های قبلی هم نشان‌دهنده همین جریان است.

با وجود قرار داشتن یکی از توانمندترین پیشرانه‌های چری در این خودرو و حتی کسب نشان حداکثر «MAX»، استفاده از ویژگی تیپ‌ترونیک و تعویض دستی حالت‌های گیربکس دوکلاچه به‌واسطه پدل شیفت پشت فرمان مهیا نیست و صرفا با بالا و پایین کردن اهرم کنسول میانی این قابلیت فراهم شده است.

پذیرش این تغییرات از سوی گیربکس بهبود یافته، اما از گیربکس دوکلاچه انتظار پذیرش تنش بیشتری را داشتیم که به‌واسطه اولویت داشتن مصرف سوخت، این امکان فراهم نیست. البته در کنار مصرف سوخت، این مجموعه آمادگی بیشتری نسبت به‌شتاب‌گیری هم دارد و حدود یک ثانیه در شتاب‌گیری تا ۱۰۰ کیلومتربرساعت بهبود را تجربه می‌کنیم.

در بحث دینامیک حرکتی سیستم کنترل پایداری با وجود انتخاب تعلیق چنداتصاله «Multi-link» اصولا باید کمتر مورد استفاده قرار بگیرد؛ اما برنامه‌ریزی آن به‌نحوی تنظیم شده که مدت‌زمان فعالیت آن بیشتر از حد انتظار است.

نسخه نهایی از تیگو ۷؟

استفاده از عبارت حداکثر شاید سبب شود مشتری تصور کند که با نسخه نهایی از این خودرو طرف است؛ اما حداقل تا جایی که به‌بازار بین‌المللی مربوط می‌شود، در اکتبر سال ۲۰۲۲ (درست یک سال پیش) فیس‌لیفت سال ۲۰۲۳ تیگو ۷ برای نزدیک شدن ظاهر این خودرو به‌هدلایت‌های تیگو ۸ پرو معرفی شد که مجهز به‌جلوپنجره بزرگ‌تر و رینگ‌های تایر متفاوتی هم هست.

در فضای کابین نسخه ۲۰۲۳ هم شاهد دو رنگ هستیم؛ اما تغییر اصلی در کنسول بین سرنشین‌ها و کنترل تهویه‌مطبوع رخ داده است.

این نسخه درحال حاضر محدود به‌بازار چین نیست و حداقل دو ماه پیش (۲۵ آگوست) در آفریقای جنوبی هم معرفی شده است؛ البته با توجه به‌وارداتی بودن نسخه بازار آفریقای جنوبی، انتظار نداریم که به‌همان سرعت به‌خطوط مونتاژ کرمان هم نسخه ۲۰۲۳ وارد شود.