به گزارش «اخبار خودرو»، عضو ارشد شورای سردبیری روزنامه «دنیای خودرو» در این باره نوشت:
طی سال‌های گذشته به‌صورت جسته‌وگریخته، بارها بحث برقی‌سازی وسایل‌نقلیه اعم‌از خودروهای شخصی و ناوگان حمل‌ونقل عمومی به میان آمده و علاوه بر خودروسازان بزرگ دولتی، از میان خودروسازان خصوصی نیز برخی شرکت‌ها موضوع تولید خودرو برقی را با جدیت دنبال کرده‌اند.
نخستین نمونه‌های برقی‌سازی‌شده از خودروهای داخلی، نسخه‌های دستکاری‌شده از دو خودرو «ساینا» و «رانا» بودند که بیشتر حکم «کار عملی دانشجویی» را داشتند تا کانسپتی با چشم‌انداز تجاری‌سازی. اما در ادامه، ایران‌خودرو روی پلت‌فرم «تارا» و «ری‌را»، سایپا روی پلت‌فرم «شاهین» و «آریا» و کرمان‌موتور روی پلت‌فرم «جک جی۴» اقدام به کار جدی برای تولید خودرو برقی کردند که هر سه خودروساز نیز در این پروژه‌ها شرکت مکو (زیرمجموعه گروه مپنا) را در کنار خود دارند.
به‌موازات این حرکت در بخش خودروهای سواری، در بخش خودروهای تجاری و مشخصا وسایل نقلیه عمومی مسافری سنگین یعنی اتوبوس نیز ایران‌خودرودیزل اقدام به مونتاژ یک اتوبوس تمام‌الکتریکی کرده است.
این حرکت‌ها در حالی است که پیش از این در بخش خودروهای سواری الکتریکال، سابقه‌ای جز واردات برخی خودروهای ژاپنی و کره‌ای دوگانه هیبرید-بنزینی (موتور برقی خودشارژ با کمک موتور احتراقی) که نیمه‌الکتریکال محسوب می‌شوند، وجود ندارد و جز نسخه هیبرید خودروهایی مانند تویوتا کمری، تویوتا پریوس، تویوتا C-HR و سوناتا، انواع دیگر خودروهای الکتریکال یعنی پلاگین-هیبرید (برقی-بنزینی با قابلیت شارژگیری از منبع خارجی) و تمام‌برقی جز یک نمونه یعنی میتسوبیشی اوتلندر PHEV (پلاگین-هیبرید) به کشور وارد نشده بودند.
درخصوص خودروهای مسافری سنگین نیز تنها تردد اتوبوس‌های برقی متصل به شبکه برقی شهری را شاهد بوده‌ایم، نه اتوبوس‌های تمام‌برقی که پس از شارژگیری بتوانند از منبع شارژ جدا شوند و تا مسافت معینی حرکت کنند. اما اکنون شهرداری تهران ۲هزار اتوبوس برقی و ۵۰هزار دستگاه تاکسی برقی برای پایتخت در نظر گرفته است.
بحث توسعه خودروهای برقی و زیرساخت‌های آن به‌ویژه ایستگاه‌های شارژ درواقع با آغاز سکان‌داری عباس علی‌آبادی (مدیرعامل سابق گروه مپنا) در وزارت صمت جدی‌تر شد، تا جایی‌که وزیر جدید صمت، سرمایه‌گذاری در بخش گیربکس اتوماتیک یا موتور سه‌سیلندر را با توجه به شتاب روند برقی‌سازی خودروها درجهان بلاموضوع دانست. این در حالی است که خودروسازان ایرانی برای تولید خودروهای پلاگین-هیبرید مانند «آریا پلاگین» نیز برنامه دارند و اصولا نمی‌توان چنین خودروهایی را با جعبه‌دنده دستی به بازار عرضه کرد.
وزیر صمت همچنین اولویت واردات را نیز خودروهای الکتریکال دانست. بر این اساس، در کوتاه‌مدت و تا دوسال آینده، اولویت اصلی کشور در بخش واردات خودرو به‌صورت CBU و CKD، برنامه تامین خودروهای برقی خواهد بود.
با این‌حال، بر اساس اصلاحیه کتاب مقررات صادرات و واردات سال ۱۴۰۲، تعرفه واردات خودروهای تمام‌برقی از صفر در سال ۱۴۰۱ به ۱۱درصد افزایش یافته و تعرفه صفر تا ۹۶درصدی خودروهای هیبرید (بر اساس حجم موتور بنزینی آن‌ها) نیز به ۱۱ تا ۱۳۶درصد افزایش یافته است!
بررسی برنامه شرکت‌های خودروساز، مونتاژکننده و واردکننده در ۴ ماه گذشته نشان می‌دهد؛ با توجه به تاکید وزارت صمت، هیچ شرکتی سمت خودرو «صرفا هیبربد خودشارژ با موتور بنزینی» نرفته و همگی در پی واردات خودروهایی هستند که قابلیت اتصال به منبع شارژ خارجی را داشته باشند. اما از سوی دیگر، به دلیل فقدان زیرساخت شارژ، جز در یکی، دو مورد تمام‌برقی؛ بقیه خودروهای وارداتی الکتریکال، پلاگین-هیبرید هستند و می‌توان آن‌ها را هم به برق خانگی و هم به جایگاه‌های فست‌شارژر متصل کرد که در حالت اول باید چندین ساعت در شارژ باشند و در حالت دوم نهایتا نیم‌ساعته شارژ می‌شوند.
سخن پایانی این‌که؛ خودروهای برقی در سطح جهان به دلیل هزینه تولید باتری، همچنان از لحاظ قیمت از خودروهای بنزینی گران‌تر هستند و در بیشتر کشورهای جهان، خودروهای برقی از طریق ارائه یارانه دولتی به تولیدکننده یا مصرف‌کننده خودرو تولید و عرضه شده‌اند.
