ازآنجا که دولت همچنان مایل به تصدی‌گری است این بار پای چینی‌ها را وسط کشیده اما بعید به نظر می‌رسد آنها بدون برنامه‌ریزی عمل کنند چراکه چینی‌ها برای توسعه اقتصاد خود در سطح جهان برنامه‌ای دارند تا خود را یک ابر قدرت خوشنام نشان دهند بنابراین بعید به‌نظر می رسد با خرید سهام خودروسازی ایران خود را بدنام کنند.
قطع به یقین نگاه کلانی که سال هاست درباره توسعه صنعتی از آن سخن می‌گوییم، با خرید سهام شرکت‌های خودروسازی ایران توسط طرف چینی به رویایی دست‌نیافتنی تبدیل می‌شود. بنابراین بعید است شاهد توسعه صنعتی در کشور باشیم.
در صورتی که دولت سهام خود را به خریدار چینی بفروشد، ایران‌خودرو و سایپا در بهترین حالت مونتاژکار می‌شوند، با اینکه چینی‌ها ابرقدرت اقتصادی هستند اما تکنولوژی ساخت خودروهای روز دنیا را به ما منتقل نمی‌کنند. ممکن است در حد دادن قطعه و خودرو با ما کار کنند اما درنهایت به نفع تامین درآمد و سود خود از بازار ایران استفاده خواهند کرد.
با نگاهی به بخش‌خصوصی که به مونتاژکار چینی‌ها تبدیل و ظرفیتش دو برابر شده است، متوجه می‌شویم چینی ها نمی‌توانند عامل توسعه ما باشند. در ضمن آنچه درباره فروش و واگذاری سهام به چینی‌ها مطرح شده، خریدن زمان برای پایان یافتن دوره این دولت است و قطعا این موضوع هم مثل وعده رئیس‌جمهور درشهریور ۱۴۰۱ مشمول زمان می‌شود و دولتی‌ها همچنان به کار خود ادامه می‌دهند.
با سرمایه‌گذاری چین شاهد ایجاد رقابت در صنعت خودرو ایران نخواهیم بود، غیر از سه خودروساز اصلی، سایر خودروسازان کشور چینی هستند یعنی اصلی‌ها عمدتا مبتنی‌بر پلت‌فرم‌های چری کار می‌کنند بنابراین بعید به‌نظر می‌رسد رقابتی صورت بگیرد.
ممکن است به لحاظ ظاهری خودروهای متفاوتی در خیابان ببینیم اما تکنولوژی به ایران افزوده نمی‌شود چراکه چینی‌ها مثل ما سیستم جزیره‌ای ندارند، بلکه بسیار مدیریت‌شده عمل می‌کنند.
بنابراین رقابتی بین خودروساز ایرانی با چینی رخ نمی‌دهد و فقط انحصار بازار خودرو به دست یک سیستم بسیار قوی و متمرکز داده می شود.
ممکن است خودروهای بی‌کیفیت و غیراستاندارد ایران‌خودرو و سایپا جمع شوند و خودروهای دیگری تولید شوند اما توسعه صنعتی که منافع ما را تامین کند، صورت نمی‌گیرد.
