این قوای محرکه میتواند در طیف متنوعی از هواپیماها ازجمله مدلهایی با ابعاد بدنه جمعوجورتر بهکار رود. رولزرویس اخبار مهمی درباره پروژه هیدروژنی خود منتشر کرده و گفته است پروژه تحقیقاتی یادشده به یک دستاورد کلیدی رسیده است.
این دستاورد نشان میدهد امکان سوزاندن هیدروژن در شرایط مرتبط با حداکثر تیکآف وجود دارد. چنین امری یک قدم بسیار مهم روبهجلو در توسعه پیشرانه هیدروژنی هواپیماها محسوب میشود.
تستهای انجامشده روی پیشرانه پیرل۷۰۰ با سوخت صد درصدی هیدروژن نشان میدهد امکان سوزاندن این ماده در شرایطی که حداکثر قدرت تیکآف نیاز است، وجود دارد. این موضوع یک چالش مهندسی بزرگ برای رولزرویس بود اما مهندسان توانستند با موفقیت آن را پشت سر بگذارند. به همین منظور نازلهای اسپری سوخت پیشرفتهای طراحی شدهاند که فرآیند احتراق را کنترل میکند.
رولزرویس تایید کرده است این تستها از نظر عملکردی و آلایندگی مطابق انتظارات بودهاند. به منظور مدیریت میزان واکنش هیدروژن، نازلهای جدید میتوانند موقعیت شعله را با سیستم جدیدی که هوا و هیدروژن را مخلوط میکند، کنترل کنند. این پیشرفت مهم در نهایت میتواند باعث نصب پیشرانههای سوخت هیدروژنی روی هواپیماها شود و تحول عظیمی را در صنعت هوانوردی بهوجود آورد. رولزرویس AE 2100 یک پیشرانه با قدرت تولیدی متوسط است که به خاطر دوام، کارآیی بالا و مصرف سوخت پایین شناخته میشود.
پیشرانه یادشده ابتدا توسط کمپانی آلیسون انجین توسعه یافت و در هواپیماهای نظامی و تجاری متنوعی ازجمله لاکهید مارتین C-130 هرکولس، آلنیا C-27J اسپارتان و ساب ۲۰۰۰ بهکار رفت. ازجمله ویژگیهای مهم پیشرانه AE 2100 میتوان به طراحی دو شفت (یک شفت برای کمپرسور و یک شفت برای توربین) اشاره کرد که باعث کارآیی بالا و مصرف کم میشود.
همچنین توربین پرفشار دومرحلهای روی پیشرانه نصب شده که به بهبود عملکرد آن کمک شایانی میکند. البته شرکتهای ایرباس، ایزیجت و رولزرویس با یکدیگر همکاری میکنند تا مطمئن شوند زیرساختها، سیاستگزاریها، قوانین و چارچوب ایمنی صنعت هوانوردی برای تولید و عرضه هواپیماهای هیدروژنی آماده باشد.
با این تفاسیر بریتانیا خواهد توانست در زمینه توسعه محصولات هیدروژنی پیشتاز باشد. البته باید به برخی مشکلات رولزرویس و ایزیجت در این راه نیز اشاره کنیم.
چالشهایی همچون طراحی مخازن هیدروژن بزرگ و سنگین، تضمین تامین متریال از انرژیهای تجدیدپذیر و توسعه زیرساختهای جدید در فرودگاهها ازجمله این موارد هستند.
گفته میشود هنوز راه زیادی تا هموار شدن این مسیر و پرواز هواپیماهای هیدروژنی وجود دارد چراکه باید دولتها و رگلاتورهای ایمنی و قانونگذار در این زمینه همکاری داشته باشند؛ اما رولزرویس بهرغم وجود این چالشها مطمئن است پیشرانههای هیدروژنی آینده روشنی دارند و نقش مهمی را در کاهش آلایندگی ایفا خواهند کرد. تنها آلایندگی هیدروژن آب است، بنابراین ظرفیتهای زیادی دارد تا بهعنوان یک منبع سوخت پاک و پایدار مطرح شود. در سالهای آینده شاید پرواز هواپیماهای هیدروژنی دیگر یک رؤیا نباشد.
