در این میان، ایرانخودرو بهعنوان بزرگترین خودروساز کشور که بیش از ۶۰ درصد از تولید داخلی را در اختیار دارد، با رونمایی از خودروی «انووی» که به قوای محرکه هیبریدی مجهز است، اعلام کرده، تولید انبوه آن در آینده نزدیک آغاز میشود. این درحالی است که خودروی انووی (Envoy) بهعنوان محصول مشترک گروه صنعتی ایرانخودرو گروه بهمن که بر پایه چانگان ایدو DT طراحی و ساخته شده، یکی از نخستین سدانهای هیبریدی ساخت داخل به شمار میرود.
همزمان با معرفی این محصول جدید، ایرانخودرو اجرای مجموعهای از اقدامات زیربنایی را برای کاهش مصرف سوخت در سایر محصولات خود در دستور کار قرار داده است، اقداماتی که از بهبود سامانههای فنی و بهینهسازی پیشرانهها گرفته تا بازنگری در پلتفرمها و استفاده از فناوریهای جدید را شامل میشود.
این تحولات نشان میدهد که تمرکز صرف بر تیراژ تولید، جای خود را به نگاه کیفیتر و همسو با الزامات روز صنعت خودرو داده است. ورود ایرانخودرو به عرصه تولید خودروهای هیبریدی، مزایای متعددی را برای این شرکت به همراه خواهد داشت. نخستین مزیت، ارتقای تصویر برند و افزایش اعتماد مصرفکنندگان است، چرا که عرضه محصولات کممصرف و مجهز به فناوریهای نوین، میتواند ایرانخودرو را از یک خودروساز سنتی به شرکتی پیشروتر در ذهن افکار عمومی تبدیل کند.
دومین مزیت، کاهش هزینههای بلندمدت ناشی از مصرف سوخت بالا و آلایندگی است که در آینده میتواند به شکل مقررات سختگیرانهتر یا هزینههای اجتماعی خود را نشان دهد. سومین مزیت، فراهم شدن زمینه برای توسعه دانش فنی داخلی، جذب نیروهای متخصص و ایجاد توانمندی در حوزه فناوریهای نوظهور است، موضوعی که برای بقای رقابتی شرکت در سالهای آینده اهمیت حیاتی دارد. افزون بر این، تولید خودروهای هیبریدی میتواند مسیر حضور ایرانخودرو در بازارهای منطقهای را نیز هموارتر کند، چرا که بسیاری از این بازارها بهتدریج به سمت استانداردهای سختگیرانهتر زیستمحیطی حرکت کردهاند.
در بعد کلان نیز، این رویکرد میتواند آثار گستردهتری به همراه داشته باشد. حرکت ایرانخودرو بهعنوان بازیگر غالب بازار به سمت کاهش مصرف سوخت و استفاده از قوای محرکه نوین، میتواند بهعنوان یک الگوی عملی برای سایر خودروسازان عمل کند و رقابت فناوریمحور را در صنعت تقویت کند.
این تحول همچنین زنجیره تامین را تحت تاثیر قرار خواهد داد و قطعهسازان را به سمت ارتقای فناوری، سرمایهگذاری در تحقیق و توسعه و تولید قطعات پیشرفتهتر سوق میدهد.
از منظر اقتصادی نیز، کاهش مصرف سوخت در ناوگان خودرویی کشور میتواند به کاهش فشار بر منابع انرژی، صرفهجویی ارزی و بهبود تراز انرژی کشور کمک کند. در بعد زیستمحیطی نیز کاهش آلایندگی خودروها، بهویژه در کلانشهرها، میتواند به بهبود کیفیت هوا و کاهش هزینههای اجتماعی و درمانی ناشی از آلودگی منجر شود.
نکته قابل توجه آن است که این تحولات در ایرانخودرو همزمان با تغییر ساختار مدیریتی و واگذاری مدیریت به بخش خصوصی رخ داده است.
مدیریت جدید، با اتخاذ نگاهی اقتصادیتر و آیندهمحور، تلاش کرده است تا استراتژیهای این شرکت را با روندهای جهانی صنعت خودرو همسو کند.
در همین چارچوب، رونمایی از خودروی هیبریدی انووی و اجرای برنامههای کاهش مصرف سوخت در سایر محصولات را میتوان بهعنوان نشانههای عملی این رویکرد جدید ارزیابی کرد.
