تقریبا در ۹ ماه از سال صنایع با محدودیت انرژی روبهرو هستند و اگر تصمیمات جدیدی که دنبال میشود به مرحله اجرا برسد، پیشبینی میشود، طی سه سال آینده حدود ۳۰۰ درصد هزینه انرژی بخش صنعت افزایش یابد.
تابآوری صنایع به حدی رسیده است که اگر خارج از چارچوبهایی که قانون مانعزدایی مشخص کرده یا فرمولهای فعلی قیمت خوراک، موضوع جدیدی به آنها تحمیل شود، به شدت آسیبپذیر خواهند شد. با افزایش قیمت انرژی، صنایع کوچک و متوسط که به شدت ضعیف شدهاند با کمترین تکانه متحمل آسیب شدید میشوند البته صنایع بزرگ و انرژیبر هم همین وضعیت را تجربه خواهند کرد.
در حال حاضر بیش از ۴۰ درصد محدودیت گاز برای صنایع بزرگ اعمال شده است و در مورد برق هم نامهای به صنایع مبنی بر اینکه قطع برق اعمال خواهد شد، ارسال شده است.
در شرایطی که زیرساخت مهیا نیست و هزینههای جانبی نیز به صنعت تحمیل شده است، در حال تضعیف ریشههای صنعت هستیم و پدیده صنعتزدایی هم تشدید و در عمل در حال اجرا است.
چند طرح در خصوص بحث اصلاحات انرژی در جریان است یکی موضوع بند «ب» ماده ۴۳ قانون برنامه هفتم توسعه است که عرضه حداقل ۶۰ درصد برق تولیدی نیروگاهها را در بورس انرژی تا پایان این برنامه تکلیف کرده است.
یک طرح دیگر توسط سازمان بهینهسازی که به تازگی تشکیل شده است، پیگیری میشود.
وزارت نفت هم طرح مجزایی برای توزیع گاز در دستور کار قرار داده است بنابراین هر کدام از این ارگانها به صورت جزیرهای تصمیمگیری میکنند که اثرات آن در حوزه صنعت مشهود است. در چهار سال اخیر به واسطه همین جنس سیاستگزاریهای جزیرهای، قیمت برق ۳۲۰ درصد و گاز ۲۶۳ درصد برای بخش صنعت رشد کرده است.
علاوه بر این یکسری ردیف هزینههای جدید مانند ترانزیت برق نیز به قبوض اضافه شده است و در واقع سه برابر نرخ مصوب هزینه از صنعتگر دریافت میشود. این آشفتگی در حوزه سیاستگزاری و عدم شفافیت، صنعتگران را با چالش جدی مواجه کرده است.
چنانچه هزینههای دیگری که سایر کشورها بر صنایع خود تحمیل نمیکنند مانند تبعات تحریم و هزینههای تامین مواد اولیه را محاسبه کنیم، هزینهای که صنایع ما نسبت به کشورهای توسعه یافته برای انرژی پرداخت میکنند، تفاوت چندانی ندارد و نسبت به کشورهای منطقه که صاحب انرژی هستند نیز قطعا هزینه بیشتری برای انرژی پرداخت میکنند.
غیر از رشد هزینههای انرژی، در سه سال اخیر دستمزد ۱۰۰ درصد افزایش پیدا کرده و تورم تولید ۱۷۰ درصد شده است و این شرایط هر صنعتی را زمینگیر میکند و تابآوری صنایع را بهشدت کاهش میدهد. این موارد به صنعت تحمیل میشود و با این حال انتظار داریم که صنعت سرپا بماند و رسالت توسعه صنعتی خود را محقق کند.
