تهران از جمله کلانشهرهایی در دنیاست که با مشکل آلودگی هوا دست‌وپنجه نرم می‌کند. از این رو یکی از برنامه‌هایی که برای کاهش سطح ذرات معلق تهران در نظر گرفته شد، طرحی موسوم به طرح ترافیک است که منطقه‌های مرکزی شهر تهران را دربرمی‌گیرد.
این طرح که چند سال از عمر آن می‌گذرد، قرار بود از آلودگی هوا بکاهد اما بیش از هر چیز به ابزار درآمدی تبدیل شد که در شرایطی می‌توان آن را خریداری کرد و فارغ از افزایش آلاینده‌ها به منطقه طرح‌ترافیک وارد شد.
این منطقه در واقع گستره‌ای از شهر محسوب می‌شود که ورود تاکسی‌ها به آن آزاد است؛ تاکسی‌هایی که برخی از آن‌ها فرسوده هستند و خودشان مسبب آلودگی هوا.
اتوبوس‌هایی که به عنوان وسایل نقلیه عمومی و تسهیل رفت‌وآمد در این محدوده فعالیت می‌کنند، گاه بیش از هر خودرویی به آلودگی شهر دامن می‌زنند.
حتی تمرکز ایستگاه‌های مترو در این بخش نتوانست از عبورومرور خودروها کم کند و هر روز شاهد افزایش تردد خودروها در این بخش هستیم تا جایی که گاهی گره‌های ترافیکی در این قسمت دوچندان می‌شود.
از دیگر معضلات منطقه طرح‌ترافیک آن است که با خرید طرح‌های روزانه و هفتگی ورود به محدوده، بدون قید و شرط آزاد شده و آلاینده‌ها در نظر گرفته نمی‌شوند.
اضافه کردن منطقه‌ای به نام محدوده طرح زوج‌وفرد و اعمال محدودیت‌هایی برای خودروها در بخش وسیع‌تری از شهر نه تنها نتوانست چاره‌ای برای آلودگی باشد بلکه حتی در مواردی بر این مشکل دامن زده است. باشد چاره‌ای اندیشیده شود.
