به گزارش «اخبار خودرو»،براساس گفته‌های کارشناسان، خودروسازی کانادا در شرف انقراض کامل قرار دارد، مگر آن‌که تغییراتی عمده در سیاست‌ها و نگرش‌های دولت در خصوص سرمایه‌گذاری به منظور نجات آن صورت گیرد. این افول بی‌سابقه به دلیل عدم قابلیت رقابت‌ تولیدکنندگان کانادایی با محصولات تولیدکنندگانی است که در مکان‌هایی ارزان‌تر مانند آمریکای جنوبی و خصوصا مکزیک به فعالیت تولید مشغول هستند. مدت‌هاست نیروی کار ارزان و پیمان‌های تجارت آزاد بی‌شمار، خودروسازان متعددی را به تولید در مکزیک ترغیب کرده است. این در حالی است که در این مدت کانادا بیشتر مانند یک نظاره‌گر منفعل رفتار کرده است. به باور کارشناسان خودرویی احتمال این‌که کارخانه‌های جدید احداث شده در اونتاریوی کانادا خودروسازان خارجی مانند تویوتا و مزدا را جذب کند، بسیار اندک است. وقتی پای سرمایه‌گذاری‌های کلان خودرویی به میان می‌آید، عوامل بسیاری از جمله نیروی کار گران، هزینه زیاد برق و درنگ دولت کانادا در سازگارشدن با مشوق‌های مالیاتی ارائه شده توسط ایالات متحده و مکزیک علیه مصالح مربوط به خودروسازی در این کشور عمل می‌کند. اما همچنان بزرگترین عامل منفی پیمان‌های تجاری محلی و جهانی هستند که ظرف چند دهه گذشته تجارت آزاد را رواج داده‌اند و به انجام سرمایه‌گذاری‌های کلان در کشورهایی با نیروی کار ارزان مانند مکزیک منجر شده‌اند. براساس گزارش موسسه داده‌های خودرویی اتوموتیو نیوز در دیترویت آمریکا، از سال 2004 تولید سالانه خودرو در کانادا با کاهشی 23درصدی به 2.1میلیون‌دستگاه خودرو رسیده است. در همین مدت مکزیک موفق شده است با دوبرابر کردن سقف تولید خود میزان تولید سالانه‌اش را به 3.8میلیون دستگاه افزایش دهد. دونالد ترامپ در ماه‌های اخیر بارها تلاش کرده تا شرایط موجود قرارداد تجارت آزاد آمریکای شمالی (نفتا) را به نفع ایالات‌متحده تغییر دهد. او همچنین تهدید کرده که تعرفه‌ای 25درصدی را بر تمامی خودروهای وارداتی به خاک این کشور اعمال خواهد کرد که به از دست رفتن مشاغل زیادی در کانادا خواهد انجامید، مگر آن‌که سیاست‌مداران کانادا چاره‌ای برای این مشکل بیندیشند. یکی از دلایلی که خودروسازان خارجی را به احداث سایت‌های تولید در مکزیک و ایالت‌های جنوبی آمریکا تشویق کرده، مشوق‌های مالیاتی بسیار تهاجمی است. به‌عنوان مثال کارخانه تویوتا-مزدا که در آلاباما راه‌اندازی شده، یک بسته مشوق مالیاتی به ارزش 700میلیون دلار را از ایالت و مقامات شهر هانتسویل دریافت کرده است. به طور مشابه فولکس‌‌واگن نیز اعلام کرده که از زمان اعلام گشایش کارخانه تولیدی خود در شاتانوگای تنسی در سال 2008 چیزی حدود 800میلیون‌دلار مشوق مالیاتی را از دولت‌ فدرال و سایر مقامات ایالتی دریافت کرده است. از سوی دیگر وقتی پای جلب سرمایه‌گذاری به میان می‌آید مکزیک مزایای بسیار زیادی را نسبت به کانادا و سایر کشورها دارد. به عنوان مثال این کشور دارای پیمان تجارت آزاد با 45کشور دیگر است که همین مساله این کشور را به نقطه‌ای جذاب برای خودروسازانی بدل می‌کند که سودای رسیدن به بازارهای مختلف در آمریکای شمالی و جنوبی را دارند. در عین حال نرخ‌های دستمزد نیروی کار نیز در این کشور بسیار ارزان‌تر از کانادا و ایالات متحده است. براساس گزارشی که در سال 2017 توسط مرکز مطالعات خودرویی در آن آربور میشیگان تهیه شده بود، خودروسازان در مکزیک به صورت ساعتی چیزی معادل 5.21دلار به کارگران خود پرداخت می‌کنند و دستمزد نیروی کار برخی دیگر از نقاط در مکزیک نیز نصف این مبلغ بوده است. این در حالی است که در سال 2016 دستمزد ساعتی کارگران کارخانه‌های مونتاژ در کانادا به طور میانگین 34.85دلار بوده است. با توجه به همه این موارد به‌نظر می‌رسد که دولتمردان کانادایی برای بقای خودروسازی در این کشور باید تصمیماتی فوری و مدبرانه را اتخاذ کنند.