از ما خواسته‌اند هر هفته ده‌ها ساعت برق واحدهای صنعتی قطع شود؛ تصمیم‌های غیرکارشناسی و ناتوانی در مدیریت بحران انرژی سبب شده است واحدهای تولیدی با سهمیه‌بندی‌های عجیب و قطعی‌های مکرر برق مواجه شوند و این یعنی ضربه مستقیم به قلب تولید، بدون اعلام رسمی تعطیلی و مرگی خاموش برای صنعتی که قرار بود ستون فقرات اقتصاد و موتور محرک توسعه باشد.
بر اساس آن‌چه به کارخانه‌های مستقر در شهرک صنعتی توس اعلام شده، برای اجرای برنامه پیک بار ۱۴۰۴، باید هر هفته ۵۹ ساعت برق کارخانه قطع باشد.
به واحدهای صنعتی اعلام شده که دو روز در هفته (روزهای سه‌شنبه و چهارشنبه) ۱۷ ساعت، یعنی از ساعت ۷ صبح تا ۲۴، باید ۹۰ درصد بار مصرفی خود را کاهش دهند.
علاوه‌بر آن، از ۱۵ اردیبهشت تا اطلاع ثانوی، همه روزها از ساعت ۱۸ تا ۲۳ هم باید مصرفی نداشته باشیم و در غیر این صورت، با قطعی برق مواجه خواهیم شد. به‌نظر می‌رسد برخی سیاستگزاران شرایط را دقیق بیان نمی‌کنند؛ چراکه در این صورت ناکارآمدی احساس خواهد شد.
می‌گویند اردیبهشت امسال نسبت به اردیبهشت پارسال اضافه مصرف داریم. چرا نمی‌گویند با این‌که امکان تامین برق همین مشترکان فعلی را نداریم، باز هم همچنان با ارقام بالا مشترکان جدید اضافه می‌کنیم؟!
تعداد مشترکین با مصارف خانگی، صنعتی، کشاورزی، عمومی، تجاری و معابر در سال ۱۳۹۹، بالغ بر ۳۷ میلیون و ۶۱۸ هزار مشترک بوده است و طبق آمار منتشرشده در ترازنامه انرژی و اظهارات وزیر نیرو در دولت شهید رئیسی، این تعداد در سال ۱۴۰۰ به ۳۸ میلیون و ۶۱۹ هزار مشترک رسیده و درواقع نسبت به سال ۱۳۹۹ بیش از یک میلیون مشترک اضافه شده است.
سال ۱۴۰۱ طبق آمار، تعداد مشترکین به ۳۹ میلیون و ۶۲۰ هزار مشترک افزایش یافته و سال ۱۴۰۲ نیز تعداد مشترکین کشور به ۴۰ میلیون و ۵۹۳ هزار مشترک رسیده که نشان می‌دهد در سال ۱۴۰۲، بالغ بر ۹۷۳ هزار مشترک جدید داشته‌ایم.
به این ترتیب در طول سه سال، یعنی از سال ۱۴۰۰ که بحران انرژی اثرات ملموس خود را نشان داد تا پایان سال ۱۴۰۲، بیش از ۲ میلیون و ۹۷۳ هزار مشترک اضافه شده است.
ممکن است مصرف مقداری هم به‌دلیل افزایش استهلاک ماشین‌آلات که خودبه‌خــود به‌دلیل کهنگی، مصرفشان بالا می‌رود، افزایش یافته باشد؛ اما به مشترکینی که اضافه شده نیز باید اشاره شود.
