طبق داده‌های منتشرشده در سامانه کدال، این سه شرکت درمجموع ۱۷۹ هزار و ۹۳۰ دستگاه خودرو سواری تولید کرده‌اند؛ درحالی که در بهار ۱۴۰۳ این عدد ۲۰۸ هزار و ۴۲۹ دستگاه بوده است.
بنابراین، تولید خودروهای سواری در کشور طی این بازه با کاهش ۱۳.۷ درصدی مواجه شده و ۲۸ هزار و ۴۹۹ دستگاه کمتر از سال گذشته بوده است.
بررسی‌ها نشان می‌دهد ۶ عامل در بروز این افت تولید نقش داشته‌اند که عمده‌ترین آن‌ها را در ادامه بررسی خواهیم کرد. یکی از مهم‌ترین عوامل، عدم اصلاح قیمت خودرو در ابتدای سال بود.
درحالی که خودروسازان با افزایش هزینه‌های تولید مواجه بودند، قیمت محصولات همچنان ثابت ماند و همین مساله، انگیزه تولید را کاهش داد. کمبود نقدینگی نیز نقش تعیین‌کننده‌ای در افت تولید ایفا کرد.
دشواری در تامین منابع مالی، به‌ویژه برای خرید قطعات و مواداولیه، روند فعالیت خطوط تولید را مختل کرد. این مشکل در کنار چالش‌های ارزی و اختلال در واردات قطعه، از جمله آسیب دیدن بخشی از محموله قطعات در حادثه بندر شهید رجایی موجب شد تامین زنجیره تولید با تاخیر و ناپایداری همراه باشد.
از سوی دیگر، جنگ تحمیلی ۱۲ روزه در خردادماه منجر به‌تعطیلی موقت برخی خطوط تولید در هفته پایانی خرداد شد و به‌طور مستقیم تیراژ تولید در ماه پایانی فصل را کاهش داد.
همچنین ناترازی انرژی و قطعی‌های مکرر برق نیز شرایط را برای ادامه تولید دشوارتر کرد. برخی کارخانه‌ها به‌دلیل محدودیت مصرف انرژی ناچار به‌توقف یا کاهش شیفت‌های کاری خود شدند.
درنهایت، بلاتکلیفی در سیاست‌گزاری‌های کلان صنعت‌خودرو، عدم تکمیل روند واگذاری شرکت‌ها و نبود ثبات در نظام قیمت‌گذاری، فضای تصمیم‌گیری در شرکت‌های خودروساز را تحت‌تاثیر قرار داد.
این شرایط باعث شد برنامه‌ریزی‌های بلندمدت و میان‌مدت تولید با تردید و تاخیر همراه شود. درمجموع، مجموعه‌ای از عوامل دست به‌دست هم داده‌اند تا تولید خودرو در بهار ۱۴۰۴ با افتی چشمگیر مواجه شود.
اگر چاره‌اندیشی دقیقی برای حل این مشکلات صورت نگیرد، احتمال تکرار این روند در فصل‌های آینده نیز وجود دارد؛ موضوعی که می‌تواند تبعات جدی‌تری برای صنعت‌خودرو، اشتغال و زنجیره‌تامین کشور به‌همراه داشته باشد.
همچنین درنهایت، صنعت‌خودرو به‌عنوان یکی از پیشران‌های صنعتی کشور، نیازمند نگاه راهبردی، سیاست‌گزاری پایدار و هماهنگ و حمایت هدفمند دولت است.
