فورد در یک اقدام استراتژیک، نام بخش خودروهای اسپرت خود یعنی فورد پرفورمنس را به فورد ریسینگ تغییر داد. این بازگشت به نامی که پیش از سال ۲۰۱۵ استفاده می‌شد، تنها یک تغییر ظاهری نیست، بلکه به گفته مدیران این شرکت، یکپارچگی عمیق‌تر و سریع‌تر بین دنیای هیجان‌انگیز مسابقات و خودروهایی را به‌دنبال دارد که خریداران معمولی در خیابان‌ها استفاده می‌کنند.
ویل فورد، مدیرکل جدید فورد ریسینگ و از نوادگان هنری فورد، در یک بیانیه صریح اعلام کرد: «این یک حرکت بازاریابی نیست. این یک وعده است. این تغییر، نشان‌دهنده یک ماموریت جدید و متمرکز برای فرو ریختن دیوار بین تیم‌های مسابقه‌ای ما و مهندسی وسایل‌نقلیه‌ای است که شما هرروز در جاده می‌رانید.»
نامی آشنا برای طرفداران
این نام برای علاقه‌مندان قدیمی فورد آشناست. بخش فورد ریسینگ تا سال ۲۰۱۵ مسئولیت برنامه‌های موتوراسپرت این شرکت را برعهده داشت تا این‌که با تیم خودروهای ویژه (SVT) در آمریکا و همتای اروپایی آن یعنی تیم RS ادغام شد و فورد پرفورمنس را به‌وجود آورد. حالا فورد با بازگشت به‌نام قدیمی، بر یکپارچگی بیش‌ازپیش میان عملیات مسابقه‌ای و خودروهای جاده‌ای تاکید می‌کند؛ اما این وعده در عمل چگونه محقق خواهد شد؟
ویل فورد توضیح می‌دهد: «زیر پرچم جهانی فورد ریسینگ، مهندسان و طراحان ما خودروهای جاده‌ای پرفورمنس را درست در کنار خودروهای مسابقه‌ای توسعه خواهند داد. نوعی فناوری که از مسابقه طاقت‌فرسای باها ۱۰۰۰ جان سالم به درمی‌برد، در DNA نسل بعدی F-150 رپتور وجود خواهد داشت. درس‌های آیرودینامیکی که در دیتونا و لمان می‌آموزیم، در بدنه موستانگ بعدی اعمال خواهد شد.»
این تغییرات فراتر از شعار است و با تحولات سازمانی قابل‌توجهی همراه شده است. تمام کارکنان فورد ریسینگ زیر یک سقف کار خواهند کرد تا تعامل بین بخش‌های مسابقه‌ای و جاده‌ای به‌حداکثر برسد. فورد در حال حاضر حضوری گسترده در معتبرترین مسابقات جهان از نسکار و سوپرکارهای استرالیا گرفته تا مسابقات استقامتی مانند داکار و باها دارد.
علاوه‌بر این، فورد با همکاری تیم ردبول در سال ۲۰۲۶ به فرمول‌یک بازخواهد گشت و در حال توسعه یک خودرو پروتوتایپ برای کسب قهرمانی در مسابقه ۲۴ ساعته لمان است. این رویکرد، یادآور دوران طلایی فورد در دهه ۶۰ است که از مسابقات به‌عنوان ابزاری قدرتمند برای بازاریابی خودروهای تولیدی خود استفاده می‌کرد.
سبدی که لازم است تغییر پیدا کند
بااین حال، منتقدان اشاره می‌کنند که سبد محصولات فعلی فورد، گزینه‌های پرفورمنس محدودی برای انتقال این تجربیات مسابقه‌ای دارد. به‌جز موستانگ و خانواده رپتور، خودروهای اسپرت دیگری در سبد محصولات فورد دیده نمی‌شود و حتی پروژه‌های برجسته‌ای مانند سوپراسپرت فورد GT و موستانگ GTD نیز با کمک شرکت خارجی مالتی‌متیک توسعه یافته‌اند. شاید تولد دوباره فورد ریسینگ سرآغازی برای تغییر این رویه و خلق خودروهای اسپرت شگفت‌انگیز بیشتری باشد که تماما توسط خود فورد توسعه می‌یابند.
آجر چینی برای آینده
بازگشت دوباره نام «فورد ریسینگ» احیای یک هویت تاریخی و رویکرد عملیاتی تازه است که مرز میان پیست و خیابان را عمدا محو می‌کند؛ تغییری که مدیران آن را یک «وعده» می‌نامند نه حرکت تبلیغاتی. با این معنا که توسعه خودروهای جاده‌ای پرفورمنس دقیقا کنار خودروهای مسابقه‌ای و زیر یک سقف انجام می‌شود تا آموخته‌های استقامتی باها 1000 به دوام نسل بعدی F-150 رپتور و درس‌های آیرودینامیک دیتونا و لمان به‌بدنه موستانگ بعدی منتقل شود.
انتخاب دوباره این نام قدیمی پس از دوره «فورد پرفورمنس» نشان می‌دهد هدف، یکپارچگی عمیق‌تر و سریع‌تر میان عملیات مسابقه‌ای و محصولات تولیدی است و مدیریت جدید با تاکید بر شکستن دیوار بین تیم‌های ریس و مهندسی جاده، می‌خواهد چرخه انتقال فناوری را کوتاه و ملموس کند.
این بازگشت هم‌زمان با حضور گسترده در نسکار، سوپرکارهای استرالیا و رقابت‌های استقامتی، برنامه بازگشت به فرمول‌یک در 2026 با همکاری ردبول و توسعه یک پروتوتایپ برای قهرمانی لمان، پیام روشنی دارد: «مسابقه دوباره آزمایشگاه رسمی فورد برای ساخت نسل تازه خودروهای جاده‌ای است.»
با این حال، منتقدان یادآور می‌شوند که سبد پرفورمنس فعلی فورد خارج از موستانگ و خانواده رپتور هنوز محدود است و حتی پروژه‌های شاخصی مانند Ford GT و Mustang GTD با اتکا به شریک خارجی چون مولتی‌ماتیک پیش رفته‌اند؛ بنابراین، احیای «فورد ریسینگ» باید به افزایش عمق داخلی توسعه و عرضه مدل‌های جاده‌ای اسپرت جدید منجر شود تا وعده پیوند واقعی پیست و خیابان برای مشتری باورکردنی باشند.
میراثی که فورد در اختیار داشت
عصر مدرن و شکل‌گیری دوباره «فورد ریسینگ» را می‌توان نقطه تلاقی تجربه تاریخی و رویکردی تازه دانست که از دل تغییرات سازمانی و استراتژیک بیرون آمده است.
این بخش تا سال ۲۰۱۵ مسئولیت مستقیم برنامه‌های موتوراسپرت فورد را برعهده داشت و با تیم خودروهای ویژه آمریکا (SVT) و تیم RS اروپا همکاری می‌کرد تا هم خودروهای مسابقه‌ای و هم مدل‌های جاده‌ای پرفورمنس را توسعه دهد.
ادغام این واحدها در آن سال و تولد «فورد پرفورمنس» باعث شد نام فورد ریسینگ برای مدتی کنار گذاشته شود؛ اما اکنون بازگشت آن با هدفی فراتر از یک تغییر نام ساده انجام شده است.
مدیریت جدید، به‌ویژه با حضور ویل فورد، بر این باور است که باید دیوار میان تیم‌های مسابقه‌ای و بخش مهندسی خودروهای جاده‌ای فرو ریخته شود تا توسعه هر دو به‌صورت هم‌زمان و در یک فضای مشترک صورت گیرد. این یعنی فناوری‌هایی که در رقابت‌های طاقت‌فرسایی چون باها ۱۰۰۰، لمان یا دیتونا آزمایش می‌شوند، بی‌درنگ در نسل بعدی موستانگ یا F-150 رپتور به‌کار گرفته خواهند شد.
تمرکز بر کار زیر یک سقف، تعامل روزانه مهندسان و طراحان و حضور گسترده در رشته‌های مختلف از نسکار تا داکار و حتی برنامه بازگشت به فرمول یک در سال ۲۰۲۶، همگی نشان می‌دهد که فورد ریسینگ در عصر جدید نه‌تنها به‌میراث گذشته تکیه دارد، بلکه با رویکردی یکپارچه و آینده‌نگر به‌دنبال خلق نسل تازه‌ای از خودروهای اسپرت و مسابقه‌ای است که هویت برند را در هر دو جبهه پیست و خیابان تقویت کند.
