از همین رو سید شهاب‌الدین پورعباسی، مدیرعامل لیزینگ توسعه تعاون به بیان نظرات خود پرداخت.
در حال‌حاضر صنعت لیزینگ چه جایگاهی در اقتصاد کشور دارد؟
واقعیت این است که صنعت لیزینگ فعلا بیشتر در صنایع پایین‌دستی می‌تواند نقش ایفا کند. به دلیل محدودیت‌های موجود در قوانین، مقررات و تامین سرمایه، شرکت‌های لیزینگ هنوز با مشکلات عمده‌ای روبه‌رو هستند.
به نظر شما مهم‌ترین نیاز صنعت لیزینگ چیست؟
قطعا اصلاح قوانین و مقررات. مدل لیزینگ یک واسطه‌گری شفاف میان تامین‌کننده و مصرف‌کننده کالا است. بنابراین باید رویکرد آن با برنامه‌های کلان کشور، مثل اقتصاد دریا محور، همسو شود.
یکی از راهکارهای تامین مالی در لیزینگ چیست؟
جذب منابع خارجی. در ایران سود سرمایه‌گذاری نسبت به منطقه بالاست و این موضوع فرصت مناسبی برای تامین مالی از خارج کشور ایجاد می‌کند. لیزینگ‌ها می‌توانند پایه‌ای برای تامین مالی باشند و نقش اجرایی خود را پررنگ‌تر کنند.
به نظر شما موانع اصلی گسترش لیزینگ چیست؟
محدودیت‌های قانونی، نبود سندیکای تخصصی و کمبود حمایت ساختاری. در حال‌حاضر لیزینگ در جایگاه واسطه میان تولیدکننده و مصرف‌کننده قرار دارد و می‌تواند قراردادهای توسعه فروش را تسهیل کند. اما بدون پشتوانه سندیکایی، بسیاری از مشکلات باقی خواهد ماند.
ایجاد لیزینگ تخصصی در حوزه دریا تا چه اندازه ضروری است؟
بسیار ضروری است. اگر شرکت‌های مرتبط با اقتصاد دریا بتوانند چنین ساختاری را ایجاد کنند، کمک بزرگی به تامین مالی و تجهیز این بخش خواهد شد. لیزینگ می‌تواند هم نقش بازرگانی و هم نقش اعتباری داشته باشد و این ظرفیت ارزشمند نباید مغفول بماند.
