عضو شورای سردبیری روزنامه دنیای خودرو در این باره نوشت :
اجرای نرخ سوم بنزین، صرف‌نظر از جزئیات اجرایی آن، یک پیام روشن برای اقتصاد حمل‌ونقل کشور دارد: دوران اتکا به خودروهای پرمصرف و تک‌سوختی به پایان رسیده است. افزایش نسبی هزینه استفاده از بنزین عملا به بازار نشان می‌دهد که صرفه اقتصادی آینده، نه در مصرف بیشتر، بلکه در انتخاب خودروهای کم‌مصرف، گازسوز، هیبریدی و در نهایت برقی خواهد بود. اما این تغییر مسیر تنها در صورتی به نفع مردم و اقتصاد تمام می‌شود که دولت هم‌زمان با اصلاح قیمت، حمایت مستقیم و هدفمند از تولیدکنندگان و واردکنندگان خودروهای کم‌مصرف را آغاز کند.
صنعت خودرو کشور سال‌هاست میان فشار هزینه تولید، محدودیت فناوری و توقعات اجتماعی گرفتار مانده؛ اما امروز زمینه‌ای فراهم شده تا این صنعت بتواند با اتکا به مزیت‌های واقعی کشور وارد مرحله‌ای تازه شود. ایران یکی از بزرگ‌ترین دارندگان ذخایر گاز جهان است و شبکه CNG گسترده‌ای در سراسر کشور دارد. بنابراین حمایت از تولید خودروهای پایه‌گازسوز نه‌تنها منطقی، بلکه از نظر اقتصادی کاملا بر مبنای مزیت نسبی است. خودروسازان داخلی اگر از نظر سرمایه‌گذاری، استانداردسازی و توسعه پلت‌فرم مورد حمایت قرار گیرند، می‌توانند نسل جدیدی از خودروهای گازسوز کم‌مصرف را عرضه کنند؛ خودروهایی که هزینه استفاده از آن‌ها برای مردم به‌طور محسوس کمتر است و آلودگی شهری را نیز کاهش می‌دهد.
در کنار تولید، واردات هوشمند خودروهای کم‌مصرف نیز باید جزء لاینفک راهبرد جدید کشور باشد. واردات برای جبران شکاف فناوری و ایجاد تنوع در بازار ضروری است. خودروهای هیبریدی، کم‌مصرف و حتی برخی مدل‌های الکتریکی می‌توانند کیفیت رقابتی بازار را تقویت کرده و خودروسازان داخلی را به سمت توسعه محصولات کم‌مصرف سوق دهند. تجربه کشورهای موفق نشان داده که ترکیب تولید داخلی و واردات هدفمند بهترین راه افزایش کیفیت و کاهش مصرف سوخت است.
از سوی دیگر، مالکان خودروها نباید تنها بار قیمت سوخت را تحمل کنند؛ بلکه باید در مقابل انتخاب خودروهای کم‌مصرف، مشوق دریافت کنند. این مشوق‌ها می‌تواند شامل تسهیلات خرید خودروهای کم‌مصرف، معافیت‌های مالیاتی، تخفیف بیمه، بهره‌مندی از سهمیه‌های تشویقی سوخت یا حتی بسته‌های اعتباری ویژه برای خودروهای گازسوز و هیبریدی باشد. اگر قرار است مردم از خودروهای پرمصرف فاصله بگیرند، لازم است گزینه جایگزین واقعی و مقرون‌به‌صرفه پیش روی آن‌ها قرار گیرد.
تقویت تنوع سبد انرژی در حمل‌ونقل نیز باید برنامه ثابت سیاست‌گزار صنعتی باشد. در بلندمدت، حمل‌ونقل شهری بدون حضور گسترده خودروهای برقی و هیبریدی قابل تصور نیست؛ اما این مسیر باید واقع‌گرایانه و مبتنی بر ظرفیت اقتصاد ایران پیش برود. برنامه‌ریزی برای توسعه ایستگاه‌های شارژ، تسهیل واردات تجهیزات و مشارکت بخش‌خصوصی می‌تواند زمینه ورود تدریجی خودروهای برقی را فراهم کند، بی‌آن‌که به مردم فشار مالی وارد شود.
درمجموع، اصلاح قیمت بنزین تنها زمانی به یک فرصت ملی تبدیل می‌شود که سیاست‌های مکمل آن نیز به‌درستی اجرا شود. امروز زمان آن است که حمایت از خودروسازان داخلی، تسهیل واردات خودروهای کم‌مصرف و ارائه مشوق‌های واقعی به مالکان خودرو در یک برنامه واحد مورد توجه قرار گیرد. اگر این سه بخش هماهنگ عمل کنند، نه‌تنها مصرف سوخت کاهش می‌یابد، بلکه کیفیت ناوگان خودروهای کشور نیز متحول شده و سبد انرژی حمل‌ونقل متنوع خواهد شد. این مسیر، هم به سود مردم است و هم به سود صنعت؛ مسیری که آینده حمل‌ونقل ایران را شکل خواهد داد.
