دو خودروساز اصلی کشور یعنی ایرانخودرو و سایپا مهمترین مشتری صنعت خودروسازی کشور هستند و هرگونه کاهش تولید آنها میتواند شرکتهای قطعهسازی را تحتتاثیر قرار دهد.
این درحالی است که قطعهسازان کوچک و متوسط حدود ۳۰ درصد کل بدهیهای زنجیرهتامین را تشکیل میدهند و امکانات و ابزارهای قطعهسازان بزرگ را برای تامین مالی خود ندارند. درحال حاضر سایپا نیازمند پشتیبانی است؛ اما در این مدت ایرانخودرو تلاش کرده که با افزایش تیراژ، پرداختهای منظم هفتگی و توسعه محصول، بخشی از مشکلات را پشت سر بگذارد که انتظار میرود این روند برای سایپا نیز تکرار شود.
در چنین شرایطی، از مدیران سایپا تقاضا داریم پرداخت مطالبات ۶۰ روزه قطعهسازان کوچک و متوسط را در اولویت قرار دهند. قطعهسازان بزرگتر میتوانند از ابزارهای مالی مانند خرید دین، SCF و تسهیلات نقدی استفاده کنند؛ اما بنگاههای کوچکتر چنین امکانی ندارند.
گردش مالی سالانه قطعهسازان بیش از ۴۰۰ همت است و این ظرفیت میتواند پشتوانهای مطمئن برای همکاری موثر با بانکها باشد. از سویی، اخیرا ساپکو بخشنامه جدیدی خطاب به زنجیرهتامین ایرانخودرو زده است که در آن بخشنامه تولید روزانه ۲ هزار و ۶۰۰ دستگاه تا پایان سال ۱۴۰۴ مورد تاکید قرار گرفته و اعلام شده است که پرداختهای هفتگی و ابزارهای مالی متناسب طبق روال انجام خواهد شد.
بنابراین چنین تصمیماتی میتواند الگوی خوبی برای ساماندهی نقدینگی در کل صنعتخودرو باشد. وقتی خودروساز پرداختهای هفتگی را تضمین میکند، قطعهساز هم با قطعیت بیشتری برنامهریزی و تولید میکند.
این مدل باید در سایپا هم عملیاتی شود. این درحالی است که تشکیل جلسه مشترک مدیران سایپا و انجمن قطعهسازان با مدیران عامل دو تا سه بانک بزرگ نخستین گام جدی برای ایجاد سازوکارهای مالی پایدار و حل مشکلات نقدینگی بهشمار میرود.
از سویی نباید انتظار داشته باشیم کسی از بیرون مشکلات ما را حل کند؛ توان جمعی قطعهسازان برای مدیریت بخش مهمی از چالشها کافی است. باید دوباره تاکید کرد که درصورت پرداخت هفتگی خودروسازان، شرکتهای قطعهساز نیز با برنامهریزی بهتری میتوانند برای تولید تصمیمگیری کنند.
